Τηλεοπτικές μεταδόσεις αθλητικού αγώνα: Από την Απλότητα στην άγονη Υπερπληροφόρηση

Πώς το Μεγαλύτερο Μέγεθος Σχολιασμού Μειώνει την Απόλαυση των Αθλητικών Γεγονότων

Το αθλητικό γεγονός, όταν παρακολουθείται, συνήθως αποτελεί μια μοναδική εμπειρία για τον τηλεθεατή. Στη δεκαετία του '80 ή του ΄90, όταν οι τηλεοπτικές συνδέσεις για διεθνείς αθλητικούς αγώνες ήταν πιο σπάνιες, η μοναδική πληροφορία που είχαμε ήταν το σήμα της τηλεόρασης, με την υπόσχεση ότι «κάτι μεγάλο» πρόκειται να συμβεί. Στην πραγματικότητα, για εμάς, ήταν αρκετό να δούμε την εικόνα του αγώνα και να ακούσουμε τον σχολιαστή να μας καθοδηγεί. 

Δεν υπήρχαν πολλές αναλύσεις, δεν υπήρχαν social media για να μεταφέρουν κάθε πληροφορία ή δήλωση από παίκτες και προπονητές. Όλοι είμασταν εκεί, στον ίδιο χώρο, με την ίδια πληροφορία.

Όμως, σήμερα, τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά. Η πληροφόρηση που δεχόμαστε πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον αγώνα είναι απίστευτα υπερβολική. 

Προ-αγωνιστικές αναλύσεις, συνεντεύξεις, τοποθετήσεις από ειδικούς, στατιστικά, προβλέψεις… Και φυσικά, μετά τον αγώνα, οι αναλύσεις δεν τελειώνουν ποτέ. Οι εκπομπές και τα social media προσφέρουν ασταμάτητη ροή από σχόλια και θέσεις για κάθε κίνηση, κάθε φάση και κάθε μικρή λεπτομέρεια που συνέβη.

Αλλά η ερώτηση παραμένει: Όλα αυτά τα δεδομένα και οι αναλύσεις πραγματικά ενισχύουν την κατανόηση του αθλητικού γεγονότος, ή μας απομακρύνουν από την απλότητα και την αυθεντικότητα της εμπειρίας;

Η Απλότητα του Παρελθόντος: Η Χαμένη Αυθεντικότητα

Κάποτε, όταν παρακολουθούσαμε έναν αγώνα, ήμασταν πραγματικά εκεί. Είχαμε πολύ λιγότερες πληροφορίες, αλλά η ανυπομονησία για τον αγώνα ήταν αυτό που μας κρατούσε σε αγωνία. Δεν υπήρχαν κοινωνικά δίκτυα για να σε «πλημμυρίσουν» με απόψεις από όλους γύρω σου. 

Οι συνδέσεις ήταν απλές, και ο αγώνας ήταν το επίκεντρο. Δεν χρειαζόταν να ξέρεις ποιος είχε πει τι στο pre-game, ή να δεις αναλύσεις που μπορεί να επηρέαζαν την αντίληψή σου για το παιχνίδι. 

Είχαμε το αληθινό συναίσθημα του να βλέπεις την ομάδα σου να παίζει χωρίς τη σκιά των υπερβολικών προσδοκιών που φέρνουν οι υπερβολικές αναλύσεις.

Η Υπερπληροφόρηση και οι Επιπτώσεις της

Η υπερπληροφόρηση που υπάρχει σήμερα μπορεί να έχει δύο πλευρές. Από τη μία, δίνει στον θεατή πρόσβαση σε τεράστιο όγκο δεδομένων και πληροφοριών που μπορούν να τον βοηθήσουν να κατανοήσει καλύτερα την τακτική του αγώνα, τις κινήσεις των παικτών και τη στρατηγική. 

Αλλά από την άλλη πλευρά, όλη αυτή η υπερβολική ανάλυση μπορεί να φέρει σύγχυση και να μειώσει την αυθεντικότητα της εμπειρίας. Όταν το μόνο που ακούμε είναι τι λένε οι ειδικοί και οι δημοσιογράφοι, καταλήγουμε να χάσουμε την πραγματική αίσθηση του παιχνιδιού.

Αναρωτιέται κανείς: έχει αυτό να κάνει με το σεβασμό προς τον τηλεθεατή ή μήπως με το ναρκισσισμό της αυτοπροβολής; Όταν οι αναλύσεις και οι τοποθετήσεις παίρνουν μεγαλύτερη προτεραιότητα από τον ίδιο τον αγώνα, δημιουργείται η αίσθηση ότι το παιχνίδι έχει «φιλτραριστεί» και πλέον δεν βλέπουμε την αυθεντικότητα του.

Μια Στρατηγική της Υπερανάλυσης ή απλώς Ένα Παιχνίδι Προβολής;

Με την υπερπληροφόρηση, το κοινό γίνεται όλο και πιο καταναλωτικό και λιγότερο ενεργό. Πλέον, δεν αρκεί να δεις τον αγώνα και να απολαύσεις τη στιγμή. 

Κάθε κίνηση πρέπει να αναλυθεί και να εξηγηθεί. Η απλότητα του παρελθόντος δίνει τη θέση της στην ανάγκη για συνεχή πληροφόρηση και ανάλυση. Και αυτό ίσως απομακρύνει από την πραγματική εμπειρία του αθλητικού γεγονότος.

Η αλήθεια είναι ότι το να παρακολουθείς έναν αγώνα χωρίς τον «θόρυβο» των αναλύσεων μπορεί να σε βοηθήσει να επικεντρωθείς στην πραγματική μαγεία του. Στη χαρά του να βλέπεις δύο ομάδες να παίζουν με πάθος και να αναζητούν τη νίκη. 

Όσο περισσότερη ανάλυση και υπερπληροφόρηση υπάρχει, τόσο περισσότερο αναγκαζόμαστε να αμφισβητούμε την αυθεντικότητα των όσων βλέπουμε.

Η Αλήθεια στην Απλότητα

Αν το σκεφτείς, ίσως η εποχή των λιγότερων πληροφοριών να ήταν καλύτερη. Η πίεση που νιώθουμε τώρα από τις αμέτρητες φωνές γύρω μας μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν πραγματικά καταλαβαίνουμε καλύτερα τι βλέπουμε, ή αν απλά είμαστε καταναλωτές της γνώμης των άλλων.

Τελικά, αν και η υπερπληροφόρηση και η ανάλυση μπορεί να φαίνονται ότι προσφέρουν κάτι παραπάνω, η απλότητα και η ειλικρίνεια του παρελθόντος φαίνονται να είναι πιο κοντά στην ουσία του αθλητισμού. Ανάμεσα στις αναλύσεις και τις διαρκείς «ειδήσεις», η αυθεντική απόλαυση του αθλητικού γεγονότος μοιάζει να χάνεται σιγά σιγά.