Niko's Area

  Ο ρεπόρτερ της εφημερίδας «Ακρόπολις» τον Ιανουάριο του 1936 έκανε μια βόλτα στους «διασκεδαστικούς νυχτερινούς παραδείσους». Για να μας μεταφέρει την εικόνα από τα καμπαρέ της Αθήνας, με τον Χιώτη, την τέως Μις Δραπετσώνα, τη γυναίκα- ιπποπόταμο και την Βιολέτ η οποία για το πείσμα του νόμου, παντρεύτηκε έναν Έλληνα χορευτή.   Το καμπαρέ της αριστοκρατικής Αθήνας ήταν η «Φέμινα». Με προκλητικές φωτογραφίες του νέου έμψυχου υλικού, ανηρτημένες στην είσοδο. «Στη βαθουλωτή σάλα χοροπηδούν υπό τους ήχους της ορχήστρας Γιακουϊντο, τύποι γνωστοί μαζί με της φρόιλαϊν και της ουγγαρεζούλες» όπως αναφέρει στον πρόλογό του το ρεπορτάζ. Και συνεχίζει εξίσου περιγραφικά: «Τα θεωρεία στενάζουν υπό τους όρκους, κοκκινίζουν από τις ερωτικές χειρονομίες των ζευγαριών που ρουφώντας τη σαμπάνια λένε ό,τι τους κατέβει. Η σπατάλη του χρήματος δεν υπολογίζεται μπροστά στο χαμόγελο της Σλαβίνας ή σ’ ένα φλογερό φλερτάρισμα της Ρενέ. Οι υπέροχες τεχνητές ζηλοτυπίες ή απειλές αυτοκτονίας… Οι προετοιμασίε

Ένα πολύ συγκινητικό ρεπορτάζ διαβάσαμε στην εφημερίδα «Τύπος» της 21 ης Δεκεμβρίου 1934. Συγκινητικό και ενδιαφέρον καθώς αφού πρώτα αναζήτησε, ακολούθως μετέφερε στους αναγνώστες την κατάληξη των αλόγων του Ιπποδρόμου του Φαλήρου, που κάποτε θριάμβευαν. Να φανταστείτε είχαν συμπληρωθεί 10 χρόνια από τα εγκαίνια του Φαληρικού Ιπποδρόμου και αναφερόμαστε στα πρώτα άλογα που θριάμβευσαν.   Αν μη τι άλλο οι περιγραφές είναι συγκλονιστικές: «Σήμερον, δέκα περίπου χρόνια από της ιδρύσεως του ιπποδρόμου, τα «περίφημα» αυτά άλογα αποτελούν μια ολόκληρον ίλην, μίαν τραγικήν ίλην θυμάτων του αμείλικτου πεπρωμένου» όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται. Καλά, τα εξαιρετικά ελληνικά είναι μεγάλη κουβέντα και η σύγκριση με τα σημερινά δημοσιογραφικά κείμενα, καλύτερα να αποφευχθεί. Για ευνόητους λόγους. Εχουμε και λέμε λοιπόν Στους στάβλους του Ιπποδρόμου βρισκόταν ακόμα ο γερο- Σαμπλάκ. Το μεγαλύτερο άλογο σε ηλικία. Ήταν εκείνο που εγκαινίασε το στίβο του ιπποδρόμου και οι θρίαμβοί του έμεινα

  Σε γκαρσονιέρα της οδού Βαλτετσίου πιάστηκαν επ’ αυτοφώρω ο βουλευτής του Λαϊκού Κόμματος, Σπ.Γάτος και η σύζυγος του πλούσιου εμπόρου της Αθήνας, Γ.Λιάντου, Γεωργία. Και η πρωτεύουσα- άλλο που δεν ήθελαν- συζητούσε το κοινωνικό σκάνδαλο. Η μοιχεία άλλωστε ήταν ποινικό αδίκημα τότε. Φανταστείτε, λοιπόν, τη διάσταση που θα έπαιρνε μια υπόθεση μοιχείας ειδικά αν ήταν πρωταγωνιστές ευυπόληπτα στελέχη της αθηναϊκής κοινωνίας, Ο 45χρονος Γάτος (που τελικά δεν ήταν… όνομα και πράμα) και η 32χρονη Λιάντου συνελήφθησαν επ’ αυτοφώρω στη γκαρσονιέρα. Το εντυπωσιακό; Η Γεωργία ήταν μητέρα τεσσάρων παιδιών και ο σύζυγός της είχε καταστήματα σε Αθήνα και Ψυχικό. Κατοικούσαν δε σε πολυτελή βίλα στο Ψυχικό και τους επισκεπτόταν συχνά ο Γάτος, που ήταν… πονηρός. Ο σύζυγος άρχισε να καταλαβαίνει τι γίνεται όταν ένα πρωί επισκέφτηκε την Τράπεζα της Ελλάδας, όπου κατείχε διευθυντική θέση ο άλλοτε βουλευτής. Όταν είδε την σύζυγό του στο γραφείο του, άρχισε να υποψιάζεται… Η Γεωργία του δικαιολογ

  Αν βρεθείτε στον Βοτανικό, στην οδό Πέλλης, αριθμός 9, θα δείτε ένα παλιό κτίριο. Αν αναρωτηθείτε τι μπορεί να ήταν, θα σας λύσουμε την απορία. Περίπου 85 χρόνια πριν ήταν το καταφύγιο των άστεγων της Αθήνας. Οι οποίοι με μια δραχμή εξασφάλιζαν μια γωνίτσα ύπνου. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα το οποίο ανακαλύψαμε στην εφημερίδα «Ακρόπολις» της 25 ης Ιανουαρίου 1935. Και περιγράφει ένα χώρο άγνωστο στο ευρύ κοινό, το οποίο μάλιστα ο ρεπόρτερ της εφημερίδας αποκαλύπτει ότι ανακάλυψε χάρη στα όσα του είπε ένας λουστράκος. Ο οποίος είχε φιλοξενηθεί αρκετές φορές στο κτίριο. Πριν προχωρήσουμε στις πληροφορίες του ρεπορτάζ, μπορείτε πατώντας ΕΔΩ να δείτε πως είναι σήμερα το συγκεκριμένο κτίριο. Συνεχίζουμε. Η περιγραφή είναι τρομερή. Ο ρεπόρτερ περιγράφει ένα μέρος που κανείς Αθηναίος δε γνώριζε ότι υπάρχει. Και για να φτάσεις ως εκεί θα έπρεπε να περάσεις από σκοτεινούς κι επικίνδυνους δρόμους. Γεμάτους λάσπες και σκόνη. Και με αγέλες άγριων αδέσποτων σκύλων να επιτίθενται. Η π

Το 1935 τα Δωδεκάνησα βρίσκονταν υπό ιταλική κατοχή. Και δεν περνούσαν καθόλου εύκολα με δεδομένο ότι τότε στην Ιταλία υπήρχε φασιστικό καθεστώς υπό τον Μουσολίνι. Ο Δήμαρχος Αθηναίων, Κώστας Κοτζιάς επέμενε να μιλήσει στο Ιταλικό Ινστιτούτο ώστε να αποθεώσει το φασιστικό καθεστώς της Ιταλίας! Οι συγκεντρωμένοι επαναστατούν. Και τον αποδοκιμάζουν άγρια.   Το ρεπορτάζ που διαβάζουμε στο φύλλο της «Ακρόπολις» (24/1/1935) ο Δήμαρχος υπέπεσε σε ατόπημα. Με αποτέλεσμα να προκαλέσει την αγανάκτηση των Ελλήνων, πολλοί εκ των οποίων ήταν Δωδεκανήσιοι, για όσα έλεγε. Για την αποθέωση του φασιστικού καθεστώτος του Μουσολίνι και μάλιστα σε διάστημα όπου στην Κάλυμνο γίνονταν σοβαρά επεισόδια και οι Έλληνες είχαν ζήσει στο πετσί τους τις θηριωδίες των Ιταλών. Λίγες μέρες νωρίτερα, ο Δήμαρχος είχε επισκεφτεί την Ιταλία και «είχε τύχει περιποιήσεων» όπως γράφει το ρεπορτάζ της εφημερίδας. Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις να μη δώσει τη διάλεξη, ο Δήμαρχος ήταν ανένδοτος. Κι ενώ στην αρχή οι συγκε

  «Το δράμα που συνεκίνησε την Αθηναϊκήν κοινωνίαν». Κάπως έτσι προλογίζει η εφημερίδα «Ακρόπολις» της Κυριακής 20/1/1935 την εν ψυχρώ δολοφονία του παλαιστή Χαράλαμπου Πατουλίδη, κατοίκου Σφαγείων, από έναν στρατιώτη του πρότυπου τάγματος ευζώνων. Ο Πατουλίδης έσπευσε να βοηθήσει τρία κορίτσια που είχαν δεχτεί την άγρια επίθεση τριών στρατιωτών από το τάγμα ευζώνων. Μάλιστα με τη δύναμη που διέθετε κατάφερε να τους απομακρύνει από τα κορίτσια, αφού πρώτα τους… έριξε αρκετές. Αλλά ένας εκ των στρατιωτών, «φοβούμενος τον εξευτελισμό» όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, έβγαλε το περίστροφο και τον πυροβόλησε πισώπλατα… Ο νεαρός παλαιστής έπεσε νεκρός, αφού πρώτα έβγαλε μια κραυγή: «Μανούλα μου»! Κι εδώ αρχίζουν τα άλλα δραματικά στοιχεία να έρχονται στην επιφάνεια. Ο Πατουλίδης δε γνώρισε ποτέ μητέρα. Ήταν ορφανός από μικρός όταν η οικογένειά του ήρθε στην Αθήνα από τον Πόντο. «Έκανε τις γυναίκες να κλάψουν για τον άδικο χαμό, το τραγικό τέλος του ωραίου αθλητή» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η

Ένα πολύ θλιβερό και σκληρό ρεπορτάζ βρήκαμε στην εφημερίδα «Ακρόπολις» και στο φύλλο της 12 ης Ιανουαρίου 1935. Παρουσιάζεται ένα τρομερό στατιστικό, για την Αθήνα του 1934, που αποκαλύπτει ότι κατά μέσο όρο γινόταν μια αυτοκτονία την ημέρα!!!   Οι περισσότερες λόγω πείνας και φτώχειας. Λιγότερες ήταν οι αυτοκτονίες για ερωτικούς λόγους. Κι ακόμα λιγότερες οι αυτοκτονίες των γυναικών! Ο μακάβριος απολογισμός μιας χρονιάς, που είχε «φύγει» 12 μέρες πριν… Σε διακόσιους υπολογίζονταν οι αυτόχειρες λόγω πείνας!!! Δε ξέρω αν μπορείτε να σκεφτείτε το νούμερο, αλλά μέσα σε ένα χρόνο, 200 άνθρωποι αυτοκτόνησαν στην πρωτεύουσα επειδή πεινούσαν! Επειδή δεν είχαν τίποτα να φάνε, δεν είχαν ζωή. Απερίγραπτο... Πάμε να δούμε και τα στατιστικά αυτής της μακάβριας λίστας. -Τα 3/5 των ανθρώπων που αυτοκτόνησαν ήταν έγγαμοι -Η ηλικιακή ομάδα με τις λιγότερες αυτοκτονίες ήταν 18-20 ετών -Ο τρόπος αυτοκτονίας ήταν μοιρασμένος: Κάτι παραπάνω με πιστόλια καθώς επίσης με μαχαίρια, δια απαγχ

Βρισκόμαστε στο 1935. Τα εστιατόρια στην Ομόνοια είναι γεμάτα από κόσμο, αλλά οι καταστηματάρχες δεινοπαθούν από τη μάστιγα των… τσαμπατζήδων. Που ανακαλύπτουν μεθόδους προκειμένου να τρώνε καλά και να μην πληρώνουν καθόλου. Το ρεπορτάζ που διαβάζουμε στην εφημερίδα «Ακρόπολις» του Ιανουαρίου του 1935 είναι κατατοπιστικό και απολαυστικό. Τις πληροφορίες δίνουν οι καταστηματάρχες και οι σερβιτόροι των ζυθεστιατορίων της Ομόνοιας που περιγράφουν τα κόλπα και τους χαρακτήρες των τσαμπατζήδων. 1. Ο Θρασύς Παραγγέλνει, παραγγέλνει και παραγγέλνει. Τρώει του σκασμού. Και όταν στο τέλος το γκαρσόνι του φέρνει το λογαριασμό εκείνος απαντάει απλά: «Δεν έχω». 2.Κοντά στην πόρτσ Το άλλο κόλπο: Έπιανε τραπέζι ο τσαμπατζής κοντά στην πόρτα. Εδινε την παραγγελία του, έτρωγε και όταν το γκαρσόνι απομακρυνόταν… γινόταν καπνός. Ήταν εύκολο γιατί βρισκόταν κοντά στην πόρτα. 3.Ο δήθεν… ανοιχτοχέρης Υπήρχε κι ένας ακόμα τύπος που πήγαινε μια φορά στο εστιατόριο, πλήρωνε κανονικά και άφηνε με