Niko's Area

Για πρώτη φορά μπήκα στη θέση του «εκλέγεσθαι» εκτός του «εκλέγειν». Δεν κατάφερα να εκλεγώ (σιγά την έκπληξη) αλλά η εμπειρία που έζησα είναι εξαιρετική από πολλές πλευρές. Η ουσία είναι ότι από τη στιγμή που είχα αποφασίσει να «παίξω ομαδικά» σίγουρα αισθάνομαι χαρούμενος για το στόχο που πιάσαμε! Ο οποίος βασίστηκε στις εξής αρχές: 1.Σεβασμός προς όλους 2.Πολιτισμένος προεκλογικός αγώνας 3.Συγκροτημένες κινήσεις με προτάσεις 4.Μακριά από την τοξικότητα 5.Θέληση για προσφορά 6.Δράση και ΜΕΤΑ τις εκλογές Το γιατί ως Πολίτες Σε Δράση Χαϊδαρίου αρχίσαμε από χαμηλά (από το ΜΗΔΕΝ θα τολμούσα να πω) είναι ένα θέμα που οφείλουμε να διερευνήσουμε αλλά σε τελική ανάλυση δεν ενδιαφέρουν κανέναν τα εσωτερικά μας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι (κατά την ταπεινή μου άποψη) δεν πρέπει να συζητηθεί εσωτερικά. Πέραν τούτου η όλη προεκλογική διαδικασία είναι ένα καλό θέμα με το οποίο θα μπορούσε να καταπιαστεί ένας ψυχολόγος. Να διερευνήσει και να αναλύσει συμπεριφορές, τακτικές, ίντριγ

Πρόσφατα έθιξα τη στάση που θα ακολουθήσουν πανελλαδικά οι εκπρόσωποι της Λαϊκής Συσπείρωσης στο δεύτερο γύρο των Δημοτικών και Περιφερειακών Εκλογών. Όπως έγραψα, λοιπόν, σέβομαι απεριόριστα την επιλογή του καθενός , ακόμα κι αν είναι αντίθετη με τη δική μου. Το ότι αδυνατώ να κατανοήσω την απαίτηση ψήφου όταν εσύ αρνείσαι να συνεργαστείς, δε σημαίνει τίποτα. Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Διότι έχουμε να κάνουμε με ελεύθερους ανθρώπους. Και για το λόγο αυτό η πρόσφατη τοποθέτηση του επικεφαλής του Συνδυασμού «Πολίτες Σε Δράση Χαϊδαρίου» , Βασίλη Τσίτσου, με βρήκε απόλυτα σύμφωνο. Κανείς δε μπορεί να σε αναγκάσει ή να σε καθοδηγήσει να ψηφίσεις τον οποιονδήποτε στο δεύτερο γύρο. Είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι, με συνείδηση κι έτσι θα κινηθούμε. Τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση. Το ποιόν «ωφελεί» ή «ζημιώνει» η ψήφος η δική μου, είτε είναι σε κάποιον εκ των δύο υποψηφίων είτε είναι λευκό ή άκυρο, δεν τίθεται σε διαβούλεση. Θα ψηφίσω (και θα ψηφίσεις και θα ψηφίσουμε) αυτόν που θ

Αρχικά θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Ακόμα κι αν ανήκεις σε μια παράταξη, σε ένα συνδυασμό, σε ένα κόμμα, είσαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ώστε να αποφασίσεις τι θα στηρίξεις στο δεύτερο γύρο. Κανείς δε μπορεί να σε κλείσει σε ένα «μαντρί» και να βγαίνεις για βοσκή όποτε σου επιτρέψει αλλά και να φας όση ώρα σε αφήσει. Πολύ δε περισσότερο στις Αυτοδιοικητικές Εκλογές όπου σε πολλές περιπτώσεις επιλέγεις (ή θα πρέπει να συμβαίνει αυτό) πρόσωπα και όχι κόμματα. Η θέση της Λαϊκής Συσπείρωσης, των συνδυασμών δηλαδή που στηρίζονται κι ελέγχονται από το ΚΚΕ σε ό,τι αφορά στο δεύτερο γύρο, είναι δεδηλωμένη: Όπου δε συμμετέχουμε στο δεύτερο γύρο, επιλέγουμε αποχή, λευκό ή άκυρο! Είναι σεβαστή η θέση τους. Από την άλλη, όμως, αναρωτιέμαι πως είναι δυνατό να επιλέγεις το δρόμο του «μοναχικού καβαλάρη», της απομόνωσης δηλαδή, να θεωρείς εαυτόν μοναδικό εκφραστή της αλήθειας, της δημοκρατίας, της ισότητας, της κοινωνικής αρμονίας, του εργαζομένου, της ταξικής συνείδησης, ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΣ συλλήβδην τ

Ως Πολίτες Σε Δράση Χαϊδαρίου, υπό δύσκολες συνθήκες και σε γενικότερο κλίμα άρνησης και αμφισβήτησης κι έχοντας απέναντί μας σκληρούς μηχανισμούς (κάθε φύσεως) δώσαμε έναν έντιμο μα κυρίως πολιτισμένο προεκλογικό αγώνα. Το τελικό ποσοστό που προσεγγίζει το 7,5% δεν αποτελεί ήττα των Πολιτών Σε Δράση, αλλά μια γερή βάση (επαναλαμβάνω, αν αναλογιστούμε τις συνθήκες) ώστε να χτίσουμε κάτι δυνατό για την επόμενη εκλογική διαδικασία. Αν κάποιος ηττήθηκε, αυτό είναι το Χαϊδάρι. Κι αν κάποιος νίκησε και πρέπει να μας προβληματίσει όλους, είναι η αποχή! Το (περίπου) 48% των πολιτών μας δεν προσήλθε στις κάλπες. Εξ αυτών ένα συντριπτικό ποσοστό προφανώς (διότι υπάρχουν και λόγοι ανωτέρας βίας που είναι απόλυτα σεβαστοί) αδιαφορεί για τα κοινά και δεν ασχολείται με τη διαδικασία. Προσωπικά είμαι απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις καθώς θεωρώ ότι ο πολίτης οφείλει να συμμετέχει στα κοινά. Μόνο έτσι θα συμβάλλει στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και μόνο ως ενεργών και δρων θα ωθήσει σε μι