Niko's Area

Ιανουάριος 1932.  Στις εφημερίδες της εποχής, αραιά και που, περίσσευε και κανένας χώρος για αθλητικά. Για το συγκεκριμένο ποδοσφαιρικό γεγονός, όμως, της 3ης Ιανουαρίου του 1932 περίσσεψε πολύ μεγάλος χώρος! Δεν ήταν το οποιοδήποτε ματς, αλλά ο αγώνας ανάμεσα σε ομάδα από παίκτες Παναθηναϊκού, Ολυμπιακού και ΑΕΚ και ομάδα από παίκτες Φενέρμπαχτσε και Γαλατασαράι. Ήταν ο «ελληνοτουρκικός αγών φουτ μπολ» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η «Βραδυνή». Στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, λοιπόν, θα γινόταν η αναμέτρηση και είχε ιστορική σημασία. Επρόκειτο για την πρώτη ελληνοτουρκική ποδοσφαιρική αναμέτρηση επί ελληνικού εδάφους. Ουσιαστική… Είχαν προηγηθεί κάποια ματς που είχε δώσει στην Ελλάδα η Αλτάι, αλλά όπως ανέφερε η εφημερίδα «και επαρχιακή ομάς ήτο αλλά και όχι από τας καλυτέρας της Τουρκίας»! Μέχρι τότε ελληνοτουρκικές ποδοσφαιρικές κόντρες είχαν γίνει επί τουρκικού εδάφους. Ο Άρης είχε αντιμετωπίσει την Φενέρμπαχτσε και την Γαλατασαράι. Ο Ολυμπιακός επίσης τις ίδιες ομάδες ενώ υπήρχαν άλ

Τον Ιανουάριο του 1935, οι εφημερίδες καταγράφουν ένα θαυμάσιο μαντάτο: Η Αθήνα, επιτέλους, θα αποκτούσε ραδιοφωνικό σταθμό! Κάτι το οποίο όλοι περίμεναν από το 1926, αλλά επειδή βρισκόμαστε στην Ελλάδα, πέρασε από σαράντα κύματα! Και από πολλά χρόνια. Στο φύλλο της εφημερίδας «ΒΡΑΔΥΝΗ» στις 5 Ιανουαρίου 1935, διαβάσαμε γι’ αυτό το χαρμόσυνο νέο, αλλά και για τη διαδικασία που μεσολάβησε μέχρι να φτάσουμε στη… λύτρωση!!! Έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Κατ’ αρχήν το έργο ανήκει στον τότε υφυπουργό συγκοινωνιών, Κ.Τσαλδάρη καθώς με δική του πρωτοβουλία υπογράφηκε η σύμβαση ραδιοφωνικού σταθμού στην Ελλάδα. Και αρχίζουν τα… σαράντα κύματα. Η σκέψη περί εγκατάστασης στην Ελλάδα σταθμού ραδιοφωνικών εκπομπών για πρώτη φορά έπεσε στο τραπέζι το 1926. Όμως κανείς δεν κατόρθωσε να το προχωρήσεις. Το Κράτος, κατόπιν υποβολής προτάσεων τότε, έκανε προκήρυξη διαγωνισμού αλλά κατόπιν διαφωνιών με τις εκάστοτε ανάδοχες εταιρείες, η υπόθεση της ραδιοφωνίας κατέληξε σε «διαιτησία» που απέβη εις βάρος του Δη

«Ερωτικόν δράμα εις το Περιστέρι. Εις έγγαμος, εφόνευσε την πρώην μνηστήν του, ετραυμάτισε την μητέρα της και ηυτοκτόνησεν» αναφέρει η εφημερίδα ΒΡΑΔΥΝΗ για το μακελειό στο συνοικισμό των νεόκτιστων παραπηγμάτων στο Περιστέρι τον Απρίλιο 1938. Τι ακριβώς είχε συμβεί; Ο 25χρονος Θεόδωρος Γεωργαλής, αφού πρώτα πυροβόλησε και σκότωσε την πρώην μνηστή του, Ευστρατία Κατσιμίγα (16 ετών) και τραυμάτισε στα πόδια τη μητέρα της, Δέσποινα (35 ετών) και τη γειτόνισσα Αναστασία Μακρή, ακολούθως αυτοκτόνησε. Γιατί τον είχε πιάσει αμόκ; Ο Γεωργαλής, καραγωγέας στο επάγγελμα, είχε συνδεθεί ερωτικά με την 16χρονη Ευστρατία. Τον Ιούνιο του 1937, ζήτησε τη νεαρή κοπέλα από τους γονείς της και αρραβωνιάστηκαν. Μόνο που αυτή τη μνηστεία δεν την ενέκριναν οι γονείς του καθώς θεωρούσαν την οικογένεια Κατσιμίγα κατώτερη της δικής τους. Ο Γεωργαλής δέχθηκε μεγάλη πίεση από τον αδερφό του ώστε να διαλύσει τον αρραβώνα του με την Ευστρατία και να παντρευτεί μια νέα από το Μοσχάτο. Τελικά όντως, άφησε τ

Στην Αθήνα του 1938 και κατά το μήνα Απρίλιο, οι πολίτες ενημερώθηκαν για ένα ιδιαιτέρως φρικιαστικό έγκλημα που είχε συμβεί στα Άνω Πετράλωνα και στην κεντρική οδό, Τριών Ιεραρχών. Ένας 73χρονος, συνταξιούχος εφοριακός, βρέθηκε δολοφονημένος και μάλιστα με πρωτοφανή αγριότητα όπως μαρτυρούσαν τα 43 τραύματα από μαχαίρι στο σώμα του. Αυτός ακριβώς ο αριθμός των 43 τραυμάτων προκάλεσε ανατριχίλα στον κόσμο περί της αγριότητάς του. Συνοπτικά, νεκρός ήταν ο 73χρονος Αντώνιος Δημάδης και το πτώμα του βρέθηκε στην οικία της Πολυτίμης χήρας Π.Λαζάρου, στην οδό Τριών Ιεραρχών. Το θύμα, όπως διαβάζουμε στις εφημερίδες, ήταν γνωστός τύπος των Πετραλώνων και ζούσε μόνος του μέσω της σύνταξής του, καθώς δεν είχε συγγενείς. Πως άρχισαν όλα; Ήταν 1.30 το μεσημέρι, όταν ο φαρμακοποιός Διονύσης Σκλάβος θέλησε να επισκεφτεί το φίλο του, Αντώνη Δημάδη. Χτύπησε μερικές φορές, αλλά απάντηση δεν έλαβε. Όταν διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε το λουκέτο που κλείδωνε την πόρτα, πήρε το θάρρος να εισέλθει στο σπί

Στις 10 Νοεμβρίου του 1938, η Τουρκία βυθίστηκε στο πένθος στην αναγγελία του θανάτου του ηγέτη της χώρας και ιδρυτή του νέου κράτους, Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Έχουν περάσει 82 χρόνια από τότε αλλά έχει μεγάλη σημασία να δούμε πως αντιμετώπισαν την είδηση του θανάτου του Τούρκου ηγέτη οι εφημερίδες της εποχής στην  Ελλάδα. Οπως θα παρατηρήσετε, τα περισσότερα πρωτοσέλιδα του Ελληνικού Τύπου αποχαιρετούσαν ένα μεγάλο ηγέτη ενώ πολλά ήταν εκείνα που ανέφεραν ότι "η Ελλάδα έχασε έναν ειλικρινή και μεγάλο σύμμαχο και φίλο" Επειδή έχουν ενδιαφέρον, αλλά και ιστορική σημασία όλα αυτά, θα σας τα παρουσιάσουμε. Αρχίζουμε από το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας "ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ" Και σε μέσα σελίδα το σχετικό ρεπορτάζ για την πορεία και τη δράση του Τούρκου πολιτικού που άλλαξε μεν την πορεία της γειτονικής χώρας, αλλά για τους Έλληνες δεν αποτελούσε ποτέ την καλύτερη ανάμνηση. "Η ΒΡΑΔΥΝΗ" μετέφερε την έκτακτη είδηση  από το φύλλο της 10ης Νοεμβρίου (καθότι απογευματινή εφημερί

  Στο φύλλο της 8 ης Ιουλίου 1926, στην εφημερίδα «Βραδυνή», εμφανίζεται ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ σχετικά με τον αθλητισμό στην Αθήνα. Κι αναφέρεται στο ότι αρκετές ομάδες έβρισκαν «στέγη» ώστε να φιλοξενήσουν τα αθλητικά τους πλάνα. Διαβάστε τι έλεγε το ρεπορτάζ: «Εκτός του Εθνικού, που διατηρεί το ωραίο του γυμναστήριο παρά τον Ιλισό ποταμό, των γηπέδων Παναθηναϊκού και Γουδί, συνεπληρώθηκαν οι εργασίες του ανεγερθέντος παρά την Λεωφόρο Αλεξάνδρας νέου γυμναστηρίου του Πανελληνίου Αθλητικού Συλλόγου, που προσεχώς θα κάνει τα εγκάνια. Επίσης ο Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος λίαν συντόμως αποκτά ευρύτατο γήπεδο και θα εγκαταστήσει τέλειο γυμναστήριο και στάδιο προς τέλεση αθλητικών και ποδοσφαιρικών αγώνων. Ο Απόλλωνας εξασφάλισε ήδη στο Ρουφ ευρύτατο γήπεδο, ο Ατρόμητος παρά τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας και ο Αθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος θέλει να ιδρύσει το δικό του γυμναστήριο σε ευρυχωρότατο ιδιωτικό γήπεδο στα Σεπόλια. Σημειώσεις επί του ρεπορτάζ: Ο Ατρόμητος ιδρύθηκε στο κέντρο της

Στα χέρια μας βρίσκεται η εφημερίδα «Βραδυνή» του Απριλίου του 1936 και διαβάζουμε ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα: Που προφανώς μαρτυρά το πόσο δικομανείς ήταν οι Αθηναίοι εκείνης της εποχής, καθώς… έκαναν μήνυση ο ένας στον άλλο για λόγους ασήμαντους ως και αστείους! Μεταξύ μας, μπορεί να μη γίνεται σε τέτοια κλίμακα τώρα, αλλά μια… μανία την έχουμε! Συνεχίζουμε: «Οι Αθηναίοι υποβάλουν μηνύσεις και για… ψύλλου πήδημα» γράφει στον τίτλο της η «Βραδυνή» στο σχετικό ρεπορτάζ. Προσέξατε ασφαλώς και τη συνέχεια: «40.000 μηνύσεις μέσα σε ένα χρόνο- Η τύχη των εξωφρενικών μηνύσεων- Το αρχείον με τας ακαταλόγιστους καταγγελίας- Τον εμήνυσε διότι τον είπε… καμπούρη»! Ειδικά στο τελευταίο περί των… άθλων των «φιλόδικων» Αθηναίων αναρωτιόμαστε αν ήταν η αιτία που βγήκε η έκφραση «δεν σε είπαμε και καμπούρη». (Πλάκα κάνουμε, έτσι;). Για να καταλάβετε πάντως, το να υποβάλει κάποιος μήνυση δεν κόστιζε παραπάνω από δύο δραχμές (όσο έκανε το χαρτόσημο). Κάπως έτσι μαζεύτηκαν 40 χιλιάδες μηνύσεις, πολ