Αναρτήσεις

Το καλύτερο πρωτοσέλιδο από το οποίο θα απουσιάζω

Εικόνα
  Αρχικά, οφείλω να ομολογήσω ότι θεωρώ τον εαυτό μου ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΟ γιατί εργάστηκε σε τρία ΜΕΓΑΛΑ ΣΧΟΛΕΙΑ. Στο Φως των Σπορ και στην Αθλητική Ηχώ, που εξέφραζαν τα κορυφαία σχολεία αθλητικής δημοσιογραφίας επί σειρά ετών (και το Φως συνεχίζει ακόμα με την ίδια εντιμότητα και ηθική) και φυσικά στο Goal που κατά γενική ομολογία ήταν ο απόλυτος εκσυγχρονισμός των καθημερινών εντύπων αθλητικών Μέσων. Όμως το ΦΩΣ θα είναι πάντοτε κάτι… παραπάνω απ’ όλα! Άλλωστε… ο πρώτος έρωτας δεν ξεχνιέται. Μαζί με τις πρώτες εμπειρίες που «ρουφάς» σαν το σφουγγάρι. Και ταυτόχρονα με τη μυρωδιά από το μελάνι, τον ήχο της γραφομηχανής, τις φωνές «κλείνουμε- κλείνουμε», την αγωνία για το ρεπορτάζ, να κυνηγήσεις με επιμονή και να βγάλεις την είδηση. Έτσι ήταν οι εφημερίδες στη χρυσή τους εποχή. Ζωντανοί οργανισμοί, που «ανέπνεαν» μαζί με τους δημοσιογράφους και τους τεχνικούς. Το καλύτερο Πανεπιστήμιο που έβγαζε ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ και όχι… διπλωματούχους έτσι απλά κι αόριστα. Με την καθημερινή τριβή, την

Η εμπειρία ενός «πρωτάρη» υποψήφιου

Εικόνα
Για πρώτη φορά μπήκα στη θέση του «εκλέγεσθαι» εκτός του «εκλέγειν». Δεν κατάφερα να εκλεγώ (σιγά την έκπληξη) αλλά η εμπειρία που έζησα είναι εξαιρετική από πολλές πλευρές. Η ουσία είναι ότι από τη στιγμή που είχα αποφασίσει να «παίξω ομαδικά» σίγουρα αισθάνομαι χαρούμενος για το στόχο που πιάσαμε! Ο οποίος βασίστηκε στις εξής αρχές: 1.Σεβασμός προς όλους 2.Πολιτισμένος προεκλογικός αγώνας 3.Συγκροτημένες κινήσεις με προτάσεις 4.Μακριά από την τοξικότητα 5.Θέληση για προσφορά 6.Δράση και ΜΕΤΑ τις εκλογές Το γιατί ως Πολίτες Σε Δράση Χαϊδαρίου αρχίσαμε από χαμηλά (από το ΜΗΔΕΝ θα τολμούσα να πω) είναι ένα θέμα που οφείλουμε να διερευνήσουμε αλλά σε τελική ανάλυση δεν ενδιαφέρουν κανέναν τα εσωτερικά μας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι (κατά την ταπεινή μου άποψη) δεν πρέπει να συζητηθεί εσωτερικά. Πέραν τούτου η όλη προεκλογική διαδικασία είναι ένα καλό θέμα με το οποίο θα μπορούσε να καταπιαστεί ένας ψυχολόγος. Να διερευνήσει και να αναλύσει συμπεριφορές, τακτικές, ίντριγ

Το τι θα ψηφίσεις, εξαρτάται από ΕΣΕΝΑ

Εικόνα
Πρόσφατα έθιξα τη στάση που θα ακολουθήσουν πανελλαδικά οι εκπρόσωποι της Λαϊκής Συσπείρωσης στο δεύτερο γύρο των Δημοτικών και Περιφερειακών Εκλογών. Όπως έγραψα, λοιπόν, σέβομαι απεριόριστα την επιλογή του καθενός , ακόμα κι αν είναι αντίθετη με τη δική μου. Το ότι αδυνατώ να κατανοήσω την απαίτηση ψήφου όταν εσύ αρνείσαι να συνεργαστείς, δε σημαίνει τίποτα. Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Διότι έχουμε να κάνουμε με ελεύθερους ανθρώπους. Και για το λόγο αυτό η πρόσφατη τοποθέτηση του επικεφαλής του Συνδυασμού «Πολίτες Σε Δράση Χαϊδαρίου» , Βασίλη Τσίτσου, με βρήκε απόλυτα σύμφωνο. Κανείς δε μπορεί να σε αναγκάσει ή να σε καθοδηγήσει να ψηφίσεις τον οποιονδήποτε στο δεύτερο γύρο. Είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι, με συνείδηση κι έτσι θα κινηθούμε. Τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση. Το ποιόν «ωφελεί» ή «ζημιώνει» η ψήφος η δική μου, είτε είναι σε κάποιον εκ των δύο υποψηφίων είτε είναι λευκό ή άκυρο, δεν τίθεται σε διαβούλεση. Θα ψηφίσω (και θα ψηφίσεις και θα ψηφίσουμε) αυτόν που θ

Λαϊκή Συσπείρωση ή Λαϊκή Απομόνωση;

Εικόνα
Αρχικά θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Ακόμα κι αν ανήκεις σε μια παράταξη, σε ένα συνδυασμό, σε ένα κόμμα, είσαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ώστε να αποφασίσεις τι θα στηρίξεις στο δεύτερο γύρο. Κανείς δε μπορεί να σε κλείσει σε ένα «μαντρί» και να βγαίνεις για βοσκή όποτε σου επιτρέψει αλλά και να φας όση ώρα σε αφήσει. Πολύ δε περισσότερο στις Αυτοδιοικητικές Εκλογές όπου σε πολλές περιπτώσεις επιλέγεις (ή θα πρέπει να συμβαίνει αυτό) πρόσωπα και όχι κόμματα. Η θέση της Λαϊκής Συσπείρωσης, των συνδυασμών δηλαδή που στηρίζονται κι ελέγχονται από το ΚΚΕ σε ό,τι αφορά στο δεύτερο γύρο, είναι δεδηλωμένη: Όπου δε συμμετέχουμε στο δεύτερο γύρο, επιλέγουμε αποχή, λευκό ή άκυρο! Είναι σεβαστή η θέση τους. Από την άλλη, όμως, αναρωτιέμαι πως είναι δυνατό να επιλέγεις το δρόμο του «μοναχικού καβαλάρη», της απομόνωσης δηλαδή, να θεωρείς εαυτόν μοναδικό εκφραστή της αλήθειας, της δημοκρατίας, της ισότητας, της κοινωνικής αρμονίας, του εργαζομένου, της ταξικής συνείδησης, ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΣ συλλήβδην τ

Συγγνώμη, αλλά το Χαϊδάρι ΗΤΤΗΘΗΚΕ!

Εικόνα
Ως Πολίτες Σε Δράση Χαϊδαρίου, υπό δύσκολες συνθήκες και σε γενικότερο κλίμα άρνησης και αμφισβήτησης κι έχοντας απέναντί μας σκληρούς μηχανισμούς (κάθε φύσεως) δώσαμε έναν έντιμο μα κυρίως πολιτισμένο προεκλογικό αγώνα. Το τελικό ποσοστό που προσεγγίζει το 7,5% δεν αποτελεί ήττα των Πολιτών Σε Δράση, αλλά μια γερή βάση (επαναλαμβάνω, αν αναλογιστούμε τις συνθήκες) ώστε να χτίσουμε κάτι δυνατό για την επόμενη εκλογική διαδικασία. Αν κάποιος ηττήθηκε, αυτό είναι το Χαϊδάρι. Κι αν κάποιος νίκησε και πρέπει να μας προβληματίσει όλους, είναι η αποχή! Το (περίπου) 48% των πολιτών μας δεν προσήλθε στις κάλπες. Εξ αυτών ένα συντριπτικό ποσοστό προφανώς (διότι υπάρχουν και λόγοι ανωτέρας βίας που είναι απόλυτα σεβαστοί) αδιαφορεί για τα κοινά και δεν ασχολείται με τη διαδικασία. Προσωπικά είμαι απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις καθώς θεωρώ ότι ο πολίτης οφείλει να συμμετέχει στα κοινά. Μόνο έτσι θα συμβάλλει στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και μόνο ως ενεργών και δρων θα ωθήσει σε μι

Γιατί τίποτα δεν είναι αδύνατο να συμβεί όταν το θέλεις πολύ και το διεκδικείς

Εικόνα
Η αγκαλιά, ο χορός, ο θρίαμβος! Η εικόνα που έχει μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη όσων ζήσαμε από μακριά και κυρίως όσων έζησαν εκ του σύνεγγυς το θρίαμβο της Εθνικής ομάδας μπάσκετ, στο Βελιγράδι που ολοκληρώθηκε με την απονομή στις 25 Σεπτεμβρίου του 2005. Για εμένα είναι ένας θρίαμβος της ομάδας, της προσπάθειας, του κοινού στόχου, της ομοψυχίας: Ένας να πέφτει στο παρκέ και τέσσερις να σπεύδουν να δώσουν χέρι για να τον σηκώσουν. Είναι, επίσης, η πλήρης αποδοχή του ρόλου που είχε ο καθένας, ανεξάρτητα αν στην ομάδα του ήταν star. Αυτό σημαίνει ότι το "εγώ" είχε μπει κάτω από το "εμείς", κάτι που αποτελεί θεμελιώδη αρχή της έννοιας της ΟΜΑΔΑΣ. Κάπως έτσι πρέπει να βλέπουμε τη ζωή μας και τη δράση μας: Ως μέλη μιας ομάδας. Ως μέλη της κοινωνίας, με διάθεση προσφοράς και κυρίως ΔΡΑΣΗΣ ώστε να φτάσουμε στο στόχο μας. Γι' αυτό και πρέπει να είμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Το παράδειγμα της Εθνικής Ομάδας μπάσκετ του 2005 θα είναι, για εμένα, πάντοτε σημείο αναφοράς σε ό,τι έχει να

Μάθε την ιστορία της πόλης σου για να την αγαπήσεις και να συμμετέχεις στα κοινά

Εικόνα
  Αλήθεια ξέρουν οι μαθητές γιατί ο κεντρικός δρόμος του Χαϊδαρίου φέρει το όνομα του αρχιστράτηγου του αγώνα για την Ελευθερία, του Γεωργίου Καραϊσκάκη; Και γιατί η προέκτασή του φέρει το όνομα του φιλέλληνα Γάλλου στρατηγού, Καρόλου Φαβιέρου; Δε ξέρουν ότι πολέμησαν μαζί στη μάχη του Χαϊδαρίου, τον Αύγουστο του 1826. Να είστε βέβαιοι ότι η συντριπτική πλειοψηφία δεν το γνωρίζει. Αναρωτιέμαι επίσης αν είναι δυνατόν να έχουμε στην πόλη μας το Μπλοκ 15, το στρατόπεδο συγκέντρωσης που είχαν οι ναζιστές εισβολείς στην Ελλάδα το ’40 κι εκεί βασανίστηκαν συμπατριώτες μας ήρωες, αγωνιστές και να μην οργανώνονται σχολικές εκδρομές ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ. Είναι το «ελληνικό Άουσβιτς», είναι ένας τόπος μνήμης και σεβασμού για τους νεκρούς αγωνιστές αλλά και αποδοκιμασίας για τις φρικαλεότητες των φασιστών εισβολέων. Αν ρωτήσετε μαθητές και καθηγητές δε θα είναι τόσο ενθαρρυντικές οι απαντήσεις αφού στη συντριπτική τους πλειοψηφία ΑΓΝΟΟΥΝ την ύπαρξή του. Δεν είναι κρίμα; Και ντροπή ταυτόχρονα; Ξέρου