Niko's Area

Όσο κι αν κουνάς τα γάλατα στην κάμερα και διαφημίζεις αλυσίδες super market ή προϊόντα, η πραγματικότητα είναι αυτή που ζουν οι Έλληνες σε καθημερινή βάση. Κι αυτή την πραγματικότητα δε μπορείς να την αρνηθείς, ούτε να την αλλάξεις, όσους αριθμούς κι αν παρουσιάσεις, όσα κανάλια κι αν φωνάξεις, όσες αναρτήσεις κι αν έχεις στο Twitter , όσους Μουμτζήδες κάνεις RT και φυσικά όσες φορές κι αν τσακωθείς με τον Πολάκη. Όσο κι αν κραδαίνεις την εφαρμογή e - katanalotis , όσο κι αν τσιρίζεις ότι «πάμε καλά» και θα είχαμε εκτόξευση αν έλειπε ο πόλεμος, κανείς δε σε πιστεύει, εκτός των αθεράπευτων κομματόσκυλων που ούτως ή άλλως ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν με την ευημερία της χώρας αλλά με τη δική τους τακτοποίηση. Τα αντικλεπτικά στα γάλατα δεν τα είδε; Αλλά μιλάμε για τον άνθρωπο που φωνάζει «αφήστε τη μιζέρια» και χαρακτηρίζει λαϊκιστές όσους τολμούν να μιλήσουν για φτώχεια. Μαζί με την άλλη, τη ξανθιά πρώην δημοσιογράφο, νυν βουλευτή που τσιρίζει χειρότερα απ’ αυτόν (αλήθεια, τους φαντ

Προσπαθώ εδώ και πολύ καιρό να καταλάβω πως το απόλυτο «ΤΙΠΟΤΑ» γίνεται θέμα συζήτησης και προβολής και καταλήγω στο συμπέρασμα ότι «και το μηδενικό είναι νούμερο, άλλωστε» Πλέον τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Όποιος θέλει να διαφημίσει κάτι βρίσκει μια/έναν επονομαζόμενο Influencer / Instagramer κτλ και προχωρά στο παρασύνθημα. Τον ενδιαφέρουν τα views και οι καρδούλες ανεξάρτητα από το ποιοι είναι αυτοί που βλέπουν ή «αντιδρούν». Δεν ενδιαφέρονται για το αν πχ ο «δέκτης» βλέπει κι επικεντρώνεται στο προϊόν ή στα οπίσθια, το στήθος της Influencer (κι αντίστοιχα στους κοιλιακούς του αρσενικού). Δεν ενδιαφέρονται προφανώς για την ποιότητα της διαφήμισης αλλά για να «καρφωθεί» στο μυαλό όσο το δυνατό περισσοτέρων. Τι σημασία έχει αν ο «δέκτης» είναι ένας γίββωνας σε οίστρο, ουσιαστικά. Κάπως έτσι «εξαπλώνεται» το απόλυτο «τίποτα». Διάφοροι συμμετέχοντες σε ανόητα reality γίνονται Influencers (και τούμπαλιν) ή πανελίστες σε εκπομπές ώστε να συζητούν θέματα επικαιρότητας. Αναλύουν ακ

Έχω κατασταλάξει στο ότι δεν έχει σημασία αν πιστεύεις σε Χριστό, Μωάμεθ, Βούδα, Δία, αν είσαι "ειδωλολάτρης", αν δεν πιστεύεις πουθενά, όσο το να είναι χρήσιμος και ωφέλιμος στον εαυτό σου και στους γύρω σου. Είναι τόσο απλά τα πράγματα στο μυαλό μου. Όταν ένας άνθρωπος κάνει το καλύτερο και το πλέον ωφέλιμο για την κοινωνία και τον εαυτό του, τότε πολύ απλά δε με ενδιαφέρει σε τι Θεό πιστεύει, αν είναι θρήσκος ή όχι. Αντίθετα με ενθουσιάζει με τις πράξεις του, διότι αυτόματα γίνεται πρότυπο για εμένα, ώστε να αφήσω πίσω τις όποιες κακές σκέψεις και να ακολουθήσω το δικό του δρόμο. Κάπως έτσι έφτασα στο σημείο να διαχωρίζω τους ανθρώπους, όχι φυσικά ανάλογα με τη θρησκεία τους, αλλά από τις πράξεις τους. Ούτε και υπάρχει ταμπέλα στο ότι η «τάδε θρησκεία είναι καλή ενώ η δείνα είναι κακή», ούτε απαραίτητα ένας που δηλώνει θρήσκος είναι καλός άνθρωπος αλλά ούτε και κακός ενώ το ίδιο ισχύει και για τον άθεο: Δεν είναι απαραίτητα καλός ούτε και σίγουρα κακός! Δε μπορώ να πισ

  Διαβάζω στις ιστοσελίδες ή βλέπω στο YouTube διάφορα βίντεο για τα Πετράλωνα, την περιοχή που γεννήθηκα, μεγάλωσα κι αγάπησα και τελικά καταλήγω στο συμπέρασμα ότι μου λείπουν ακόμα περισσότερο. Όσο βρισκόμουν εκεί δεν ήταν αυτό που έλεγες « IN γειτονιά», μάλλον το αντίθετο. Μας κοιτούσαν στραβά. Μια λαϊκή γειτονιά, με όχι ιδιαίτερα υψηλό βιοτικό επίπεδο, περιοχή εργατών (εκεί έμεναν για πολλά χρόνια όσοι εργάζονταν στην Palco ή τον Osram , άλλες «αμαρτωλές ιστορίες») που φυσικά δε σου προκαλούσε αίσθηση να έρθεις να μείνεις ή να περπατήσεις. Που να πήγαινες; Στα καφενεία; Ή στις δύο-τρεις παλιές γραφικές- κλασικές αθηναϊκές- ταβερνούλες που βρίσκονταν εκεί; Κάποια μπαράκια που σύχναζαν οι «μεγαλύτεροι» κατά τις δεκαετίες ’70-’80-’90 που απλώς «φυτοζωούσαν» αφού τα στήριζαν αποκλειστικά οι κάτοικοι. Τα κλασικά σουβλατζίδικα, δυο- τρεις πιτσαρίες, μερικά μικρά εμπορικά (που επίσης συντηρούνταν από τους Πετραλωνίτες) φούρνοι και τέλος. Δεν είχαν τίποτα να σου παρουσιάσουν ως «

Κάθε φορά που ακούω περί «Black Friday» ένα συναίσθημα αρνητικό, που υποδηλώνει αποστροφή, με διακατέχει. Διότι είμαι 100% βέβαιος ότι στη χώρα που ζούμε, πρόκειται για την ημέρα που θα βιώσουμε τον ορισμό της «αρπαχτής» και πολύ περισσότερο ότι μας περνάνε συλλήβδην για ηλίθιους. Επίσης είμαι απόλυτα βέβαιος ότι εφόσον θέλω να αγοράσω κάτι, πάντα υπάρχει η κατάλληλη στιγμή όπως επίσης και ότι η τεχνολογία με βοηθά ώστε να βρω αυτό που θέλω στην καλύτερη δυνατή τιμή. Ευτυχώς, έχουμε προχωρήσει αρκετά, στο κομμάτι αυτό, από τη δεκαετία του ’80 ή του ’90. Εύχομαι ολόψυχα να έχει χρήματα ο κόσμος ώστε να αγοράζει πράγματα και να συντηρεί τα καταστήματα, διότι όλα αυτά είναι αλυσίδα. Όμως ας μην κοροϊδευόμαστε. Αυτό που γίνεται στην Ελλάδα με την  Black Friday  απλώς φέρει μια ονομασία, χωρίς νόημα και ουσία. Άσε που τις περισσότερες φορές έχουμε δει ένα προϊόν να «ανεβάζει τιμή» κάμποσες μέρες πριν απ’ αυτή την «Παρασκευή των ευκαιριών» κι εκείνη την ημέρα στην καλύτερη των περιπτώσεων

Δε ξέρω ποια ομάδα θα αποδειχθεί πιο παραγωγική στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ και θα σκοράρει περισσότερο αλλά σίγουρα έχουμε μπροστά μας μια ομάδα με τα περισσότερα αυτογκόλ. Πριν καν αρχίσουμε, καταγράφηκε το πρώτο ρεκόρ. Ο ΑΝΤ1 συνεχίζει ασταμάτητος να σκοράρει στη δική του εστία και φυσικά να κάνει ο, τι μπορεί για να μας πείσει ότι πήρε ένα προϊόν μελετώντας ψυχρά τα νούμερα, τους αριθμούς και τίποτα περισσότερο. Για να κάνεις κάτι, πρωτίστως θέλει ψυχή. Πρέπει να το θέλεις αναγνωρίζοντας την αξία του και την αναγνώριση που έχει από τον κόσμο. Κι όταν το αντιληφθείς αυτό τότε και μόνο τότε θα σεβαστείς τον κόσμο και θα του προσφέρεις αυτό που θέλει. Αν δε σεβαστείς τον κόσμο τότε ούτε εκείνος θα σε σεβαστεί ενώ παράλληλα θα ρίξεις τον ίδιο σου τον εαυτό, τον Οργανισμό στην προκειμένη περίπτωση, σε παγίδες. Το επόμενο τέχνασμα- προφανώς των εμπορικών εγκεφάλων- ήταν η μη επιστροφή χρημάτων σε όσους είχαν ήδη πληρώσει συνδρομή για το Παγκόσμιο με ανταποδοτικότητα την επέκτα

Η ιστορία που έγινε με τον ΑΝΤ1, τον ΑΝΤ1 plus και το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου στο Κατάρ συζητήθηκε, αναλύθηκε, γελοιοποιήθηκε κι εξέθεσε πολύ κόσμο. Κατά πρώτον, αδυνατώ να πιστέψω το λόγο για τον οποίο ο ΑΝΤ1 δεν έβαλε στο ανοιχτό του κανάλι τη διοργάνωση αλλά προτίμησε να ορίσει ένα αντίτιμο για το συνδρομητικό, το οποίο τεχνολογικά δεν είχε το υπόβαθρο να χρησιμοποιήσει αλλά και να αντέξει! Κράσαρε ... Δεν πιστεύω ότι διαφημιστικά θα είχε πρόβλημα στο ελεύθερο κανάλι. Το αντίθετο. Πρόκειται για μια τεράστια διοργάνωση, την οποία ασφαλώς και θα μπορούσαν να έχουν εκμεταλλευτεί εμπορικά και διαφημιστικά. Όλη αυτή η ιστορία που εξελίχθηκε σε φιάσκο με τον ΑΝΤ1 plus οδήγησε το κανάλι να γίνει συνώνυμο του ανέκδοτου, της προχειροδουλειάς, της «αρπαχτής»! Δε μπορώ να υιοθετήσω τους παραπάνω χαρακτηρισμούς, αλλά αυτά θα ακούσετε από τον κόσμο. Είναι η εικόνα που πέρασε. Κρίμα! Ο ΑΝΤ1 έχει να ασχοληθεί σοβαρά με το κομμάτι των αθλητikών εδώ και κάτι δεκαετίες. Από τότε που εί

Λένε πως «όποιος δεν έχει μυαλό, έχει πόδια»! Το έζησα αρκετά χρόνια μετά όταν και πήρα μια πολύ μεγάλη απόφαση χωρίς να υπολογίζω τίποτα. Ακολουθώντας τις νέες μου εμπειρίες, μέσα από το διάβασμα, κατάφερα να ξεχωρίσω κάτι απλό: Ο θαυμασμός είναι η αρχή της επιθυμίας σου να πετύχεις κάτι. Να αποκτήσεις γνώση. Κάπως έτσι ξεκίνησα κι εγώ: Φώναξα μέσα μου ότι ΘΕΛΩ (όχι «πρέπει», αλλά «θέλω») να το κάνω και να αποδείξω ότι είμαι ΝΙΚΗΤΗΣ. Όχι στους άλλους, ευτυχώς τα ξεπέρασα αυτά που τόσο κούραζαν τους άλλους όσο έφθειραν και τον εαυτό μου. Αλλά να δείξω σε εμένα τον ίδιο ότι είμαι ΝΙΚΗΤΗΣ. Των κακών συνηθειών, της νιρβάνας, της αναισθησίας μου. Αυτές θα νικήσω. Διότι κάμποσα πράγματα που θα μπορούσα να είχα κάνει στα 20, δεν τα έκανα. Ενώ μπορούσα τα απέφευγα! Είχε να κάνει με το γεγονός ότι είχε αποκατασταθεί επαγγελματικά, ότι έβγαζα καλά χρήματα για την ηλικία μου, ότι με τα ταξίδια γνώριζα τον κόσμο, ότι είχα υψηλές γνωριμίες που μου παρείχαν ασφάλεια, συν και την έπαρση (που δ

Παρακολουθώ τόσες μέρες την ιστορία με την «Κιβωτό του Κόσμου» και προσπαθώ να βάλω όλα τα πράγματα σε μια σειρά, σε μια τάξη, πριν εκφράσω την οποιαδήποτε άποψη. Κατ’ αρχήν να υπογραμμίσω ότι έχω γνωρίσει προσωπικά τον Πατέρα Αντώνιο και μου έκανε εντύπωση κατά τη διάρκεια των συζητήσεών μας ο τρόπος με τον οποίο προσέγγιζε, κοινωνικά και ρεαλιστικά, τα πράγματα. Δεν κρύβω ότι τον συμπάθησα αλλά αυτό δε σημαίνει ότι με τη μικρή μου εμπειρία κατάφερα να εισέλθω στα άδυτα της ψυχής του αλλά και της «Κιβωτού». Η όποια καχυποψία είναι φυσιολογική. Στην κοινωνία- τέρας που ζούμε, πάντοτε σκέφτεσαι ότι «αυτός δεν τα κάνει αυτά για τη ψυχή της μάνας του, αλλά κάτι άλλο υπάρχει από πίσω»! Από ένα σημείο και μετά έβλεπα μια επιχείρηση και τίποτε άλλο, όμως δε μπορούσα να φανταστώ όλες αυτές τις κατηγορίες που ακούγονται τώρα. Το πρώτο θέμα είναι ότι θα πρέπει να πέσει άπλετο φως στην υπόθεση κι εφόσον αποδειχτούν αυτές οι κατηγορίες, τότε να υπάρξουν συνέπειες. Αλλά εδώ βάλτε και ένα υστ