Niko's Area

Για πρώτη φορά μπήκα στη θέση του «εκλέγεσθαι» εκτός του «εκλέγειν». Δεν κατάφερα να εκλεγώ (σιγά την έκπληξη) αλλά η εμπειρία που έζησα είναι εξαιρετική από πολλές πλευρές. Η ουσία είναι ότι από τη στιγμή που είχα αποφασίσει να «παίξω ομαδικά» σίγουρα αισθάνομαι χαρούμενος για το στόχο που πιάσαμε! Ο οποίος βασίστηκε στις εξής αρχές: 1.Σεβασμός προς όλους 2.Πολιτισμένος προεκλογικός αγώνας 3.Συγκροτημένες κινήσεις με προτάσεις 4.Μακριά από την τοξικότητα 5.Θέληση για προσφορά 6.Δράση και ΜΕΤΑ τις εκλογές Το γιατί ως Πολίτες Σε Δράση Χαϊδαρίου αρχίσαμε από χαμηλά (από το ΜΗΔΕΝ θα τολμούσα να πω) είναι ένα θέμα που οφείλουμε να διερευνήσουμε αλλά σε τελική ανάλυση δεν ενδιαφέρουν κανέναν τα εσωτερικά μας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι (κατά την ταπεινή μου άποψη) δεν πρέπει να συζητηθεί εσωτερικά. Πέραν τούτου η όλη προεκλογική διαδικασία είναι ένα καλό θέμα με το οποίο θα μπορούσε να καταπιαστεί ένας ψυχολόγος. Να διερευνήσει και να αναλύσει συμπεριφορές, τακτικές, ίντριγ

Πρόσφατα έθιξα τη στάση που θα ακολουθήσουν πανελλαδικά οι εκπρόσωποι της Λαϊκής Συσπείρωσης στο δεύτερο γύρο των Δημοτικών και Περιφερειακών Εκλογών. Όπως έγραψα, λοιπόν, σέβομαι απεριόριστα την επιλογή του καθενός , ακόμα κι αν είναι αντίθετη με τη δική μου. Το ότι αδυνατώ να κατανοήσω την απαίτηση ψήφου όταν εσύ αρνείσαι να συνεργαστείς, δε σημαίνει τίποτα. Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Διότι έχουμε να κάνουμε με ελεύθερους ανθρώπους. Και για το λόγο αυτό η πρόσφατη τοποθέτηση του επικεφαλής του Συνδυασμού «Πολίτες Σε Δράση Χαϊδαρίου» , Βασίλη Τσίτσου, με βρήκε απόλυτα σύμφωνο. Κανείς δε μπορεί να σε αναγκάσει ή να σε καθοδηγήσει να ψηφίσεις τον οποιονδήποτε στο δεύτερο γύρο. Είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι, με συνείδηση κι έτσι θα κινηθούμε. Τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση. Το ποιόν «ωφελεί» ή «ζημιώνει» η ψήφος η δική μου, είτε είναι σε κάποιον εκ των δύο υποψηφίων είτε είναι λευκό ή άκυρο, δεν τίθεται σε διαβούλεση. Θα ψηφίσω (και θα ψηφίσεις και θα ψηφίσουμε) αυτόν που θ

Αρχικά θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Ακόμα κι αν ανήκεις σε μια παράταξη, σε ένα συνδυασμό, σε ένα κόμμα, είσαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ώστε να αποφασίσεις τι θα στηρίξεις στο δεύτερο γύρο. Κανείς δε μπορεί να σε κλείσει σε ένα «μαντρί» και να βγαίνεις για βοσκή όποτε σου επιτρέψει αλλά και να φας όση ώρα σε αφήσει. Πολύ δε περισσότερο στις Αυτοδιοικητικές Εκλογές όπου σε πολλές περιπτώσεις επιλέγεις (ή θα πρέπει να συμβαίνει αυτό) πρόσωπα και όχι κόμματα. Η θέση της Λαϊκής Συσπείρωσης, των συνδυασμών δηλαδή που στηρίζονται κι ελέγχονται από το ΚΚΕ σε ό,τι αφορά στο δεύτερο γύρο, είναι δεδηλωμένη: Όπου δε συμμετέχουμε στο δεύτερο γύρο, επιλέγουμε αποχή, λευκό ή άκυρο! Είναι σεβαστή η θέση τους. Από την άλλη, όμως, αναρωτιέμαι πως είναι δυνατό να επιλέγεις το δρόμο του «μοναχικού καβαλάρη», της απομόνωσης δηλαδή, να θεωρείς εαυτόν μοναδικό εκφραστή της αλήθειας, της δημοκρατίας, της ισότητας, της κοινωνικής αρμονίας, του εργαζομένου, της ταξικής συνείδησης, ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΣ συλλήβδην τ

Ως Πολίτες Σε Δράση Χαϊδαρίου, υπό δύσκολες συνθήκες και σε γενικότερο κλίμα άρνησης και αμφισβήτησης κι έχοντας απέναντί μας σκληρούς μηχανισμούς (κάθε φύσεως) δώσαμε έναν έντιμο μα κυρίως πολιτισμένο προεκλογικό αγώνα. Το τελικό ποσοστό που προσεγγίζει το 7,5% δεν αποτελεί ήττα των Πολιτών Σε Δράση, αλλά μια γερή βάση (επαναλαμβάνω, αν αναλογιστούμε τις συνθήκες) ώστε να χτίσουμε κάτι δυνατό για την επόμενη εκλογική διαδικασία. Αν κάποιος ηττήθηκε, αυτό είναι το Χαϊδάρι. Κι αν κάποιος νίκησε και πρέπει να μας προβληματίσει όλους, είναι η αποχή! Το (περίπου) 48% των πολιτών μας δεν προσήλθε στις κάλπες. Εξ αυτών ένα συντριπτικό ποσοστό προφανώς (διότι υπάρχουν και λόγοι ανωτέρας βίας που είναι απόλυτα σεβαστοί) αδιαφορεί για τα κοινά και δεν ασχολείται με τη διαδικασία. Προσωπικά είμαι απέναντι σε τέτοιες καταστάσεις καθώς θεωρώ ότι ο πολίτης οφείλει να συμμετέχει στα κοινά. Μόνο έτσι θα συμβάλλει στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και μόνο ως ενεργών και δρων θα ωθήσει σε μι

Η αγκαλιά, ο χορός, ο θρίαμβος! Η εικόνα που έχει μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη όσων ζήσαμε από μακριά και κυρίως όσων έζησαν εκ του σύνεγγυς το θρίαμβο της Εθνικής ομάδας μπάσκετ, στο Βελιγράδι που ολοκληρώθηκε με την απονομή στις 25 Σεπτεμβρίου του 2005. Για εμένα είναι ένας θρίαμβος της ομάδας, της προσπάθειας, του κοινού στόχου, της ομοψυχίας: Ένας να πέφτει στο παρκέ και τέσσερις να σπεύδουν να δώσουν χέρι για να τον σηκώσουν. Είναι, επίσης, η πλήρης αποδοχή του ρόλου που είχε ο καθένας, ανεξάρτητα αν στην ομάδα του ήταν star. Αυτό σημαίνει ότι το "εγώ" είχε μπει κάτω από το "εμείς", κάτι που αποτελεί θεμελιώδη αρχή της έννοιας της ΟΜΑΔΑΣ. Κάπως έτσι πρέπει να βλέπουμε τη ζωή μας και τη δράση μας: Ως μέλη μιας ομάδας. Ως μέλη της κοινωνίας, με διάθεση προσφοράς και κυρίως ΔΡΑΣΗΣ ώστε να φτάσουμε στο στόχο μας. Γι' αυτό και πρέπει να είμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Το παράδειγμα της Εθνικής Ομάδας μπάσκετ του 2005 θα είναι, για εμένα, πάντοτε σημείο αναφοράς σε ό,τι έχει να

  Αλήθεια ξέρουν οι μαθητές γιατί ο κεντρικός δρόμος του Χαϊδαρίου φέρει το όνομα του αρχιστράτηγου του αγώνα για την Ελευθερία, του Γεωργίου Καραϊσκάκη; Και γιατί η προέκτασή του φέρει το όνομα του φιλέλληνα Γάλλου στρατηγού, Καρόλου Φαβιέρου; Δε ξέρουν ότι πολέμησαν μαζί στη μάχη του Χαϊδαρίου, τον Αύγουστο του 1826. Να είστε βέβαιοι ότι η συντριπτική πλειοψηφία δεν το γνωρίζει. Αναρωτιέμαι επίσης αν είναι δυνατόν να έχουμε στην πόλη μας το Μπλοκ 15, το στρατόπεδο συγκέντρωσης που είχαν οι ναζιστές εισβολείς στην Ελλάδα το ’40 κι εκεί βασανίστηκαν συμπατριώτες μας ήρωες, αγωνιστές και να μην οργανώνονται σχολικές εκδρομές ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ. Είναι το «ελληνικό Άουσβιτς», είναι ένας τόπος μνήμης και σεβασμού για τους νεκρούς αγωνιστές αλλά και αποδοκιμασίας για τις φρικαλεότητες των φασιστών εισβολέων. Αν ρωτήσετε μαθητές και καθηγητές δε θα είναι τόσο ενθαρρυντικές οι απαντήσεις αφού στη συντριπτική τους πλειοψηφία ΑΓΝΟΟΥΝ την ύπαρξή του. Δεν είναι κρίμα; Και ντροπή ταυτόχρονα; Ξέρου

Τα στατιστικά στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας στην ιστοσελίδα astynomia . gr μας βοηθούν προκειμένου να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα για ορισμένα ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα. Είναι χρήσιμο εργαλείο και μια έρευνα με ταυτόχρονη μελέτη βοηθά ώστε να έχουμε μια εικόνα περί της κατάστασης που επικρατεί. Προσωπικά, στάθηκα σε δύο θέματα σχετικά με παραβατικότητα ημεδαπών- αλλοδαπών (και πρόσθετη κατηγοριοποίηση ανδρών- γυναικών) και με τις αντίστοιχες αξιόποινες πράξεις των ανηλίκων. Τα αποτελέσματα δεν είναι ευχάριστα. Πολύ δε περισσότερο όταν διαπιστώνουμε ότι το 2022 αυξήθηκαν τα ποσοστά παραβατικότητας των ανηλίκων. Κάτι ιδιαίτερα επικίνδυνο για την κοινωνία που με το τοξικό της οικοσύστημα «μολύνει» όλο και περισσότερο τα νέα παιδιά. Πάμε να δούμε τον πρώτο πίνακα με τους Δράστες αδικημάτων Ποινικού Κώδικα κατά εθνικότητα (αλλοδαποί- ημεδαποί) και κατά φύλο. Συνολικά 31.342 αδικήματα με 25.628 να έχουν δράστες ημεδαπούς και 5.714 να έχουν αλλοδαπούς. Το ποσοστό είναι 81,8%

Με ιδιαίτερη υπερηφάνεια ο Δήμαρχος (και υποψήφιος βεβαίως για ανανέωση θητείας) κ.Ντηνιακός μας ανακοίνωσε ότι στις 22 Αυγούστου, σε ένα διάστημα δηλαδή που τα πάντα υπολειτουργούν λόγω διακοπών- αλλά ο ίδιος σηκώνει τα μανίκια, ωραίο ακούγεται επικοινωνιακά- υπέγραψε τη σύμβαση αναβάθμισης των αθλητικών χώρων στο Χαϊδάρι. Είναι μια βαθιά συγκίνηση και ταυτόχρονα ηθική δικαίωση όλων ημών που επί μια τετραετία είχαμε το θάρρος και το θράσος ταυτόχρονα να περπατάμε ή να τρέχουμε στο Αθλητικό Κέντρο του Δάσους, στο ΚΕΒΟΠ. Ήταν μια επικίνδυνη αποστολή- είναι αλήθεια- δεδομένων των συνθηκών που επικρατούσαν κι επικρατούν. Ας μην πιάσουμε το θέμα από τη σκοπιά των αθλητών που είχαν μια σανίδα (π.χ) για «βατήρα» στο άλμα εις μήκος και στον οποίο βατήρα έφταναν αφού έκαναν ζιγκ- ζαγκ για να αποφύγουν τις λακκούβες, διότι εκεί πάμε σε άλλες καταστάσεις. Ακούγεται δε τόσο ειρωνική αυτή η αναβάθμιση των αθλητικών χώρων και η ταύτιση του πολίτη του Χαϊδαρίου με τον υγιεινό τρόπο ζωής, ώστε

Η αυτοδικία δεν είναι ανεκτή», ανέφερε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, κ.Οικονομου, με αφορμή την προσαγωγή και κράτηση των επικίνδυνων τύπων, των παρακρατικών,   που «συνέλαβαν» και βασάνισαν μετανάστες στον Έβρο κρατώντας τους παράνομα σε τρέιλερ οχήματος. Χίλια συγγνώμη που θα θεωρήσω εντελώς επικίνδυνη κι άκρως διχαστική την τοποθέτηση του, που ασφαλώς δε μπορεί να έγινε κατά λάθος εκτός κι αν είναι εντελώς αγράμματος. Ας ανοίξουμε το λεξικό λοιπόν για να δούμε την ερμηνεία της αυτοδικίας, ώστε να καταλάβουμε πολλά. 1. Επιδίωξη αποκατάστασης παρακάμπτοντας την νόμιμη δικαστική οδό 2.Απ’ ευθείας τιμωρία του αδικήσαντος από τον αδικημένο χωρίς προηγούμενη προσφυγή στην αρμόδια αρχή Αρα λοιπόν στην αυτοδικία θα πρέπει το θύμα να είναι κάποιος που προηγουμένως έχει αδικήσει. Στην περίπτωση που αναφέρθηκε ο κ.Οικονόμου, αυτομάτως κατηγοριοποιεί ως αδικησαντες τους κατακαημένους που κλείστηκαν μεσα εκεί από τον φασίστα, τον οποίο ουσιαστικά επίσης κατηγοριοποιεί ως αδικημένο (με

  Στο γεμάτο νόημα σενάριο της εκπληκτικής ελληνικής ταινίας του 1948, με τίτλο «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» ο σπουδαίος Χρήστος Τσαγανέας εμφανίζεται ως τρόφιμος του Ψυχιατρείου να λέει τα πιο λογικά πράγματα. «Άνθρωποι- Άνθρωποι, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός, προς τι η αλληλοεξόντωση; Για όλους υπάρχει φως, για όλους υπάρχει ήλιος. Όλοι παιδιά του ιδίου Θεού είμαστε» αναφωνούσε ο υπέροχος ηθοποιός και ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Βασίλης Λογοθετίδης τον αγκάλιαζε και τον φιλούσε καθώς- επιτέλους- είχε βρει έναν άνθρωπο που άγγιζε τη ψυχή του. Νωρίτερα στην ταινία ο Λογοθετίδης τα έβαζε με τους άλλους κατοίκους της κοινής αυλής επειδή μάλωναν: Αριστεροί με δεξιοί, στη διάρκεια του καταστροφικού εμφυλίου που ακολούθησε τη ναζιστική κατοχή. Δε ξέρω αν θα μπορούσα να δανειστώ τα λόγια του Τσαγανέα καθώς σίγουρα θα έμοιαζα με τρελό! Στην Ελλάδα τα αυτονόητα έχουν γίνει πολυτέλεια, τα φυσιολογικά θεωρούνται αφύσικα και οτιδήποτε παραπέμπει σε ενωτική δράση «κατηγορείται» ως ρομαντικό, άστοχο κ

Η αλήθεια είναι ότι το σκέφτηκα αρκετά μέχρι να προχωρήσω στην παρακάτω επιστολή αλλά δεν ανέχομαι τον καθημερινό «βιασμό» του επαγγέλματος που ακολουθώ εδώ και 34 χρόνια. Αφορμή στάθηκε η διαρκής και αδιάκοπη καταπάτηση κάθε έννοιας Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας, απέναντι στην οποία η ΕΣΗΕΑ ως θεματοφύλακας των Αρχών, θα πρέπει να πάρει θέση, να ενημερώσει τον κόσμο όπως και να τον προστατέψει. Μαζί φυσικά και με την προστασία του Δημοσιογραφικού Λειτουργήματος. Όσοι διαχειρίζονται (δήθεν ανεξάρτητες) ιστοσελίδες κι αναπτύσσουν δράση σε προεκλογική περίοδο, ΟΦΕΙΛΟΥΝ να ξεκαθαρίσουν στον κόσμο τι πρεσβεύουν, αν είναι δημοσιογράφοι, από πού αντλούν τους πόρους τους, γιατί αποκλείουν την πολυφωνία. Αυτός ο «βιασμός» του Δημοσιογραφικού Λειτουργήματος πρέπει να ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ τώρα. Η επιστολή μου είναι η κάτωθι (κι ευχαριστώ τα σεβαστά μέλη του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ που θα ασχοληθούν). ΠΡΟΣ: ΔΣ ΕΣΗΕΑ Αγαπητοί Συνάδελφοι Σεβαστά μέλη του Δ.Σ. της Ε.Σ.Η.Ε.Α. Κατόπιν πολυήμερης σκέψης και

Οι νέοι εκφράζουν το μέλλον και μαζί την ελπίδα και την αισιοδοξία και για το λόγο αυτό θα πρέπει πάντοτε να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος. Το λέω και το εννοώ, το λέμε και το εννοούμε. Η «νεολαία» δεν είναι μια έννοια αφηρημένη η οποία στις «κατάλληλες» περιόδους (προεκλογικές) εξυπηρετεί επικοινωνιακά αφηγήματα. Ακριβώς επειδή εκφράζει όσα ανέφερα στον πρόλογο, θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε με την ανάλογη σοβαρότητα και κυρίως αυτό να φανεί με πράξεις. Όχι με λόγια! Οι νέοι δεν αποτελούν μόνο «αναγκαία προσθήκη» στα ψηφοδέλτιά μας για επικοινωνιακούς λόγους. Είναι ΕΝΕΡΓΟΙ πολίτες, είτε έχουν δικαίωμα ψήφου είτε όχι. Έχουν τα ίδια δικαιώματα με εμάς και φυσικά εμείς έχουμε ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να ασχοληθούμε σοβαρά μαζί τους ώστε να είναι πάντοτε ενεργοί, δραστήριοι και να ανοίγουν τους ορίζοντές τους με νέα ενδιαφέροντα. Εμείς οφείλουμε να διαμορφώσουμε όλες εκείνες τις συνθήκες που θα χαράξουν νέες διαδρομές, αλλά κυρίως θα τους δώσουν τη χαρά και το ενδι