Το βίντεο του Luben και όσοι παρουσιάζονται ως δημοσιογράφοι

Την τελευταία φορά που είδα το βίντεο του Luben TV σχετικά με την «ελληνική δημοσιογραφία μετά τα Τέμπη» είχε περίπου 300 χιλιάδες προβολές μέσα σε διάστημα 14 ωρών.

Η αποδοχή σε αυτό το βίντεο του Luben TV από πλευράς του κόσμου ήταν τεράστια! Περισσότερα από 14 χιλιάδες likes κι αν διαβάσετε τα σχόλια, θα σας πιάσει απελπισία.

Συγνώμη, πρώτο λάθος! «Θα μας πιάσει απελπισία». Πολύ κακώς βάζω τους αναγνώστες σε αυτή τη θέση. Οι πρώτοι που πρέπει να προβληματιστούμε είμαστε οι δημοσιογράφοι (ή όσοι δηλώνουμε δημοσιογράφοι) καθώς θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει η γνώμη που έχει ο κόσμος για εμάς.

Το ακόμα χειρότερο είναι ότι ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ! Διότι πολλοί απ’ εκείνους που βρίσκονται σε θέση καθημερινής επαφής με τον κόσμο, μέσω της τηλεόρασης ή του ραδιοφώνου, έχουν τις δικές τους δουλειές να κάνουν. Αυτό τους απασχολεί.

Το βίντεο του Luben TV λοιπόν έχει την αποδοχή ακριβώς επειδή οι δημοσιογράφοι- σταρ είναι αποκομμένοι πλήρως από την κοινωνία, δεν τους ενδιαφέρει το αναγνωστικό/τηλεοπτικό/ραδιοφωνικό κοινό, δε δίνουν δεκάρα για την αλήθεια, την έρευνα και το ρεπορτάζ, αλλά είναι προσκολλημένοι στους πολιτικούς, βαυκαλιζόμενοι με την ιδέα ότι βρίσκονται κοντά στην εξουσία κάτι που παραδοσιακά ήταν «αφροδισιακό».

Χωρίς απολύτως καμία συναίσθηση της πραγματικότητας (διότι δεν τους ενδιαφέρει) δεν έχουν απολύτως κανένα θέμα να γίνουν ρεζίλι δηλώνοντας άγνοια, κάνοντας προπαγάνδα, βρίσκοντας ευκαιρίες για ανοικοδόμηση επάνω σε νεκρούς, μετρώντας σε περίοδο εθνικού πένθους το πολιτικό κόστος.

Με τη σειρά

Η Τατιάνα Στεφανίδου ασχολείται με τα λευκά μαλλιά του σταθμάρχη αλλά όχι με το ποιος τον έβαλε σε αυτή τη θέση. Ούτε με το αν λειτουργούν τα συστήματα. Ούτε γνωρίζει τις προειδοποιήσεις των εργαζομένων πριν από καιρό.

Ο Νίκος Ευαγγελάτος καταπίνει τη γλώσσα του (αφού πρώτα θέτει θέμα επάρκειας του σταθμάρχη) όταν τον ρωτούν γιατί δεν απορεί επειδή το σύστημα ασφαλείας εδώ και 23 χρόνια δεν έχει τοποθετηθεί.

Η Μαρία Σαράφογλου δε ξέρει τι έκαναν οι εργαζόμενοι (καθώς συνομιλεί με τον πρόεδρο των μηχανοδηγών κι ενώ διαβάζει και μηνύματα στο κινητό της) και δε γνωρίζει ότι δε λειτουργούσαν τα συστήματα. Μάλιστα δε διστάζει να «εκπροσωπήσει» και τους πάντες λέγοντας «εμείς που δε γνωρίζαμε».

Δηλώνει δημοσιογράφος, έμπειρη μάλιστα, παρουσιάζει κεντρικό δελτίο ειδήσεων αλλά δε βλέπει τα παρακάτω πρωτοσέλιδα (ας φρεσκάρουμε τη μνήμη) ή θέλει να δηλώσει «άσχετη». Το δεύτερο είναι ακόμα χειρότερο. Αφού δέχεται να εκτίθεται.

Ο Νίκος Χατζηνικολάου χτυπιέται από ηλεκτρικό ρεύμα όταν του θίγουν τον Χατζηδάκη και του κάνουν λόγο για εκποίηση δημόσιας υπηρεσίας. Το βλέπει υπερβολικό.

Ο Παύλος Τσίμας αφού πρώτα θυμίζει τις δύο τραγωδίες στα Τέμπη που μας είχαν συγκλονίσει κατά το παρελθόν, εκστομίζει το απίθανο ότι «ο θάνατός τους δεν πήγε εντελώς χαμένος διότι ακριβώς με αυτά τα δύο τραγικά γεγονότα φτιάχτηκε ο δρόμος κατόπιν εθνικής κινητοποίησης»! Συμφωνεί και η σύζυγος δημάρχου/ανιψιά πρωθυπουργού/παρουσιάστρια κεντρικού δελτίου (πόσο δεοντολογικό) αναφωνώντας «φτιάχτηκε ο δρόμος»!!!

Θρίαμβος! Φτιάχτηκε ο σύγχρονος δρόμος. Οπότε αφού θυσιάστηκαν παιδιά για να φτιάξουμε εθνική οδό, θυσιάστηκαν κι άλλα παιδιά για να φτιάξουμε σιδηρόδρομο (το 2023).

Συγνώμη αλλά ειδικά από τον Παύλο Τσίμα, προσωπικά, είχα άλλες απαιτήσεις (από τους υπόλοιπους όχι). Όχι να λέει ότι «ο θάνατος δεν πήγε εντελώς χαμένος γιατί φτιάξαμε μια υπέροχη εθνική οδό»!

Η Ιωάννα η Μάνδρου (που έβρισκε καλό παιδί που δεν άντεχε τα αίματα τον πιλότο που σκότωσε την Καρολάιν) βλέπει παράλογο να γίνεται απεργία σε ημέρα εθνικού πένθους. Ανεξάρτητα αν η απεργία γίνεται για το τραγικό συμβάν. Είναι όμως «απόλυτα λογικό» να λέγονται τόσες ΑΝΟΗΣΙΕΣ και να ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΙΑΣΜΟΣ της δημοσιογραφίας σε ημέρα εθνικού πένθους.

Ο Πορτοσάλτε βρήκε τον ένοχο στον κρατισμό που ανέχεται το (άριστο ασφαλώς) πολιτικό μας σύστημα και κάνει λόγο για κομματικοδίαιτο συνδικαλισμό. Δεν έχει σημασία ότι οι συνδικαλιστές προειδοποίησαν! Όχι. Η κυβέρνηση δε φταίει. Αυτό πρέπει να πει.

Ο Γιάννης Παπαδόπουλος αντιδρά όταν του απαντούν σε κάτι που ρώτησε: «Γιατί δεν κάνατε απεργίες;» ήταν η απορία. «Κάναμε» του απάντησε και του είπε και τους λόγους. Κι όταν έπεσε η «τάπα» άλλαξαν όλα: «Ας μην αναλωθούμε στα συνδικαλιστικά».

Λες και ρώτησε κάτι άλλο!

Και για το τέλος, φίλοι μου, περνάμε στο κορυφαίο σχόλιο όλων των εποχών. Ο Βασίλης ο Χιώτης κάνει λόγο για πολιτικό κόστος (σε τέτοια περίοδο) και ζητά ΣΥΓΚΡΙΣΗ με προηγούμενες κυβερνήσεις (του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή). «Να πει κοιτάξτε πως το διαχειριστήκαμε εμείς και πως οι άλλοι».

Προφανώς ζητά σύγκριση των Τεμπών με το Μάτι και το κάνει χωρίς να ντρέπεται.

Την ίδια στιγμή, απόλυτα εκτεθειμένη είναι και η ΕΣΗΕΑ που δεν έχει καμία δύναμη, καμία παρέμβαση, δείχνει συμβιβασμένη και μακριά από το ρόλο της.

Το δημοσιογραφικό λειτούργημα δεν έχει απαξιωθεί απλώς, αλλά προκαλεί αποστροφή και αηδία στον κόσμο.

Δεν τους ενδιαφέρει!

Όμως- πιστέψτε μας- δεν είναι όλοι ίδιοι. Και ο κόσμος θα πρέπει να καταφέρει να ξεχωρίσει και να ενισχύσει αυτούς που κάνουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ δημοσιογραφία (όσοι έχουν απομείνει) και κυρίως ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ.

Πως θα την απαιτήσει; Το έχω πει ένα εκατομμύριο φορές: Η ενημέρωση πρέπει να πληρώνεται από τον κόσμο και όχι από τον επιχειρηματία που έχει τα δικά του συμφέροντα ούτε από τις εταιρείες με τις χορηγίες τους.

Ίσως καταλάβετε γιατί το τέλος της εφημερίδας σήμανε και το τέλος της δημοσιογραφίας. Διότι εκεί κρινόσουν από την κυκλοφορία σου. Από τον αναγνώστη.

Θα το δείτε το βίντεο. Αν και πρώτοι πρέπει να το δουν οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι.

Follow

Facebook

Twitter

Linkedin