Niko's Area

Η 25 η Μαρτίου καθιερώθηκε ως εθνική εορτή της Ελλάδας στις 15 Μαρτίου του 1838 με διάταγμα του Βασιλιά Όθωνα και μετά από σχετική εισήγηση του Γεωργίου Γλαράκη, υπουργού Εσωτερικών. Σε προηγούμενο κείμενο είχαμε αναφέρει τη δεύτερη επέτειο για την 25 η Μαρτίου, το 1839 που δε γιορτάστηκε ποτέ για μια παράξενη σύμπτωση . Βρήκαμε όμως στις εφημερίδες της εποχής την πρώτη ιστορικά τελετή με την 25 η Μαρτίου να είναι κι επίσημα η εθνική εορτή των Ελλήνων. Μάλιστα η είδηση δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Η Φήμη» στις 19 Μαρτίου του 1838. «Η επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίου Εκπαιδεύσεως Γραμματεία της Επικρατείας. Προς τας Διοικητικός αρχάς του Κράτους. Η Α. Μ. ο Σ. ημών Βασιλεύς, λαβών υπ’ όψιν, ότι η ημέρα της 25ης Μαρτίου, λαμπρά καθ’ εαυτήν εις πάντα Έλληνα δια την εν αυτή τελουμένην εορτήν του Ευαγγελισμού της Υπεραγϊας Θεοτόκου, είναι προσέτι λαμπρά και χαρμόσυνος, δια την κατ’ αυτήν ταύτην την ημέραν έναρξιν του υπέρ της Ανεξαρτησίας αγώνος του Ελληνικού Έθνους, ηυδόκη

Στις 18 Μαρτίου του 1936 γίνεται γνωστό ότι ο Ελευθέριος Βενιζέλος άφηνε την τελευταία του πνοή στο Παρίσι. Ο Τύπος της εποχής αποχαιρετά το μεγάλο Έλληνα πολιτικό που διαδραμάτισε εξέχοντα ρόλο στην Ιστορία της χώρας. Το πρωί της 18ης Μαρτίου η ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ μεταφέρει τα άσχημα μαντάτα. Ο Βενιζέλος βρίσκεται στο Παρίσι σε πολύ άσχημα κατάσταση και ουσιαστικά αναμένεται η αναγγελία θανάτουτου. Και συνεχίζει με περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τη μη αναστρέψιμη κατάσταση του Εθνάρχη ενώ καταλήγει με τις λεπτομέρειες της κηδείας αλλά και των διαδικασιών της τελετής. Από την ίδια εφημερίδα διαβάζουμε ότι τελικά ελήφθη η απόφαση να μεταφερθεί η σορός απευθείας στην Κρήτη και να μη γίνει λαϊκό προσκύνημα στην Αθήνα λόγω φόβων για διασάλευση της τάξεως. Κι εδώ υπάρχουν ακόμα περισσότερες λεπτομέρειες καθώς ο Βενιζέλος θα ταφεί στην πατρώα γη Κι εδώ το ρεπορτάζ και πολλές φωτογραφίες, από την εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, για την κηδεία του Ελευθέριου Βενιζέλου. Συνεχίζουμε με το πρωτοσέλιδο της εφημε

Η είδηση δημοσιεύτηκε το 1936 στην εφημερίδα ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ και είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Πρόκειται για αναδημοσίευση ρεπορτάζ της εφημερίδας «Νέος Ελεύθερος Τύπος» της Βιέννης, όπου αναφέρεται ότι οι Αυστριακοί έμαθαν τον αθλητισμό χάρη στον Έλληνα καθηγητή, Κωνσταντίνο Χρηστομάνο! Τι ακριβώς συνέβη; Το 1896 ο Χρηστομάνος έγραψε ένα μνημειώδες σύγγραμμα στο οποίο περιέγραφε όλες τις λεπτομέρειες της αναβίωσης του Ολυμπιακού Ιδεώδους. Με κάθε λεπτομέρεια ανέλυε τις ωφέλειες όσων ασχολούνται με τον αθλητισμό. Ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος ήταν τότε διδάσκαλος των πριγκηπισσών της Αυστριακής Αυλής. Μετά την έκδοση του συγγράματος αλλά και τη μόδα που επικρατούσε στην αριστοκρατία της Αυστρίας για τον αθλητισμό και ειδικλά για τον στίβο, ο Έλληνας καθηγητής έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να αρχίσουν μανιωδώς να γυμνάζονται οι Αυστριακοί. Μάλιστα έδινε οδηγίες για τα δρομικά αθλήματα, για τα άλματα, το δίσκο, το λιθάρι στους πρίγκηπες και τις προγκήπισσες της Αυστριακής Αυλής. Ο σνομπισμός και

Αμέσως μετά την τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Βερολίνο, το 1936, οι Ιάπωνες γέμισαν πείσμα προκειμένου να παρουσιάσουν το 1940 μια καλύτερη διοργάνωση. Είναι αλήθεια ότι οι Γερμανοί είχαν πάρει άριστα στη διοργάνωση και στο Τόκιο, όπως και στις άλλες πόλεις αποφάσισαν να απαντήσουν ανάλογα. Η περιγραφή των όσων είχαν αποφασίσει οι Ιάπωνες, τέσσερα χρόνια πριν τους αγώνες, φανερώνει την οργάνωσή τους. Και βέβαια σήμερα μπορεί να ακούγονται παράξενα αλλά τότε ήταν πολύ σημαντικά. Βέβαια το δράμα είναι ότι δεν έγιναν ποτέ καθώς ξέσπασε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος. Όπως και η τραγική ειρωνεία είναι ότι 80 χρόνια μετά (2020) αναβλήθηκαν πάλι οι αγώνες του Τόκιο λόγω της πανδημίας του COVID -19. Διαβάζουμε λοιπόν στην εφημερίδα ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ του 1936, τι ακριβώς ετοίμαζαν οι Ιάπωνες. Επί τρία χρόνια παρακολουθούσαν τις προετοιμασίες των Γερμανών και είχαν σημειώσει τα πάντα. Όταν ολοκληρώθηκαν οι αγώνες στο Βερολίνο, ο Υπουργός Παιδείας της Ιαπωνίας, έστειλε ένα γράμμα με τη μο

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Βερολίνο, το 1936, ο νικητής του μαραθωνίου στην Αθήνα στους πρώτους σύγχρονους αγώνες του 1896, Σπύρος Λούης ήταν επίσημος προσκεκλημένος του χιτλερικού καθεστώτος. Και κατά την επιστροφή του περιέγραψε τις εντυπώσεις του από την άριστη φιλοξενία «Ακόμα και ο ίδιος ο Φύρερ δέχτηκε με χαρά και περηφάνια την ελιά από τα χέρια του απλοϊκού Μαρουσιώτη, που συμβόλιζε την ειρήνη και τη συναδέλφωση των λαών της γης»   έγραψε η εφημερίδα ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ. Σε μια φράση που επειδή εμείς… ξέρουμε τι ακολούθησε λίγα χρόνια μετά, φαντάζει ολίγο ανατριχιαστική. Ας διαβάσουμε λοιπόν πως περιέγραψε ο Λούης τη ναζιστική φιλοξενία. -Σε κάποιο τραπέζι που του είχε παραθέσει ο Δήμαρχος Βερολίνου, ο Λούης δεν άγγιζε τη μπύρα. Όταν τον ρώτησαν γιατί δεν έπινε, απάντησε ότι προτιμούσε μόνο ρετσίνα αλλά κι ελληνικά τσιγάρα. Μέσα σε τρεις μέρες του έδωσαν ένα κασόνι με ρετσίνα και άλλο ένα με ελληνικά τσιγάρα! -Παράλληλα παραπονέθηκε για τη στάση των Ελλήνων συνοδών της Ολυπιακή

Ο Κωνσταντίνος Γούτης ήταν ένας Πειραιώτης αθλητής, ο κορυφαίος στην Ελλάδα στα 1.500   μέτρα αλλά και στα τρία χιλιόμετρα μετά φυσικών εμποδίων. Ήταν ένας από τους αθλητές που θα εκπροσωπούσαν τη χώρα μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο. Όμως τον κάλεσαν πίσω στην Αθήνα διότι ήταν… άτακτος.   Τι ακριβώς συνέβη; Παρά την απαγόρευση της εξόδου από το Ολυμπιακό χωριό, ο Γούτης το έσκασε και πήγε στο Βερολίνο. Ωραίο παιδί ήταν, έκανε γνωριμία με μια νεαρά Γερμανίδα, με την οποία έκαναν ερωτικές σχέσεις. Ειδοποιήθηκαν οι αστυνομικές αρχές του Βερολίνου που τον συνέλαβαν και τον παρέδωσαν στην αστυνομία του Ολυμπιακού χωριού. Ο αρχηγός της ελληνικής αποστολής όταν έμαθε τα καθέκαστα, αποφάσισε την αποπομπή του αθλητή. Και παράλληλα ζήτησε από τον ΣΕΓΑΣ να του απαγορευθεί η φίλαθλος ιδιότητα εξαιτίας της πράξης του. «Δεν εξέθεσε μόνο την ελληνική αποστολή αλλά το έθνος» έλεγαν οι παράγοντες του ελληνικού αθλητισμού. Ακολουθήστε μας στο Facebook

Στις 22 Ιουνίου 1936, η εφημερίδα ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ πανηγυρίζει για μια πολύ σημαντική είδηση: Για πρώτη φορά καταρτίστηκε Εθνική Ομάδα στο μπάσκετ η οποία θα ταξίδευε στην Κωνσταντινούπολη για να αντιμετωπίσει την Εθνική Τουρκίας. Μέσα από το ρεπορτάζ έγιναν δριμύτατες παρατηρήσεις στον ΣΕΓΑΣ επειδή είχε αργήσει να φτιάξει την Εθνική ομάδα στο μπάσκετ, οργανωμένα και με τις απαραίτητες διαδικασίες. Όπως αναφέρεται, η Εθνική ομάδα καταρτίστηκε κατόπιν ατομικής πρωτοβουλίας. Από τους πιονέρους του αθλήματος στην Ελλάδα. Οι Αγγέλου, Μπαχώμης, Κουτσαλέξης (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Σαπουντζάκης (Νήαρ Ηστ), Αμαραντίδης (Πειραϊκός), Νανές (Ηρακλής), Σκυλογιάννης (Πανελλήνιος) και Βάσσης (Πανιώνιος) ήταν οι παίκτες. Συνοδός της ομάδας ήταν ο κ.Νιάτας και προπονητής ο Μάικλ Στεργιάδης. Μαθητής του Τζέιμς Νέισμιθ (του ανθρώπου που ανακάλυψε το μπάσκετ) κι εκ των πρωτεργατών του μπάσκετ όπως και του βόλεϊ στην Ελλάδα. Μέσα από τα φοβερά ρεπορτάζ της εφημερίδας μάθαμε πολλά. Για τις ικανότητες κάθε παί

Ο Νίκος Σύλλας, θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες αθλητές όλων των εποχών. Ήταν δισκοβόλος. Κι όταν ο ΣΕΓΑΣ… τόλμησε να του προτείνει αργομισθία στο δημόσιο για να τον αποκαταστήσει, έγινε έξαλλος. Προσεβλήθη!!! Κι επέστρεψε στην Χίο, στην πατρίδα του. Τρομερό το ρεπορτάζ της εφημερίδας ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ στις 8 Ιουνίου 1936. Ο ΣΕΓΑΣ είχε ανακοινώσει ότι ο πρωταθλητής Σύλλας, από τους πλέον δημοφιλείς αθλητές στην Ελλάδα, είχε ζητήσει 10ήμερη άδεια. Μόνο που οι δέκα ημέρες έγιναν… δέκα εβδομάδες. Ο Σύλλας δεν εμφανιζόταν στους αγώνες. Και η εφημερίδα αποκαλύπτει: «Το ζήτημα είναι απλούστατο. Ο Σύλλας εγύρευε μια αξιοπρεπή θέση για το παρόν και το μέλλον. Η αργομισθία που του έδωσαν στον Δήμο τον προσέβαλλε και τον ταπείνωνε. Ήθελε να προσφέρει υπηρεσίες θετικές. Δεν ήθελε να είναι παράσιτος ενός ταμείου» Ο πρωταθλητής της δισκοβολίας επέστρεψε στη Χίο. Εκεί, στην πατρίδα του έγινε αγρότης. «Με την αξιοπρέπεια εκείνων που σέβονται τη ζωή, τη βιοπάλη και τον εαυτό του» όπως αναφ

Σε ηλικία μόλις 24 ετών, ο Βενιαμίν της οικογένειας Ανδριανόπουλου που έγραψε μεγάλη ιστορία στον Ολυμπιακό, αποφασίζει να αποχαιρετήσει την ενεργό δράση. Ο Λεωνίδας αποχωρεί και ο Ολυμπιακός μένει… χωρίς Ανδριανόπουλο. Βρισκόμαστε στις 8 Φεβρουαρίου του 1936 και ο ρεπόρτερ της εφημερίδας ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ανακαλύπτει στο γήπεδο του Ρουφ τον Λεωνίδα Ανδριανόπουλο. Που μόλις έχει εγκαταλείψει, σε πολύ νεαρή ηλικία την ενεργό δράση. Ο διάλογος που περιγράφεται είναι αποκαλυπτικός -Δεν θα ξαναπαίξεις Λεωνίδα, φουτ-μπολ; -Μωρέ ούτε λάινσμαν… -Μα γιατί; -Μα είναι να ρωτάς ρε φίλε; Για να μη μείνω ανάπηρος! Η εφημερίδα παίρνει την τελευταία του κουβέντα για να προχωρήσει το ρεπορτάζ της. Κι αποκαλύπτει ότι ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος σ’ έναν αγώνα προτίμησε να τραυματιστεί σοβαρά και να μείνει 2 μήνες στο κρεβάτι παρά να χτυπήσει στο κεφάλι έναν αντίπαλό του! «Και πράγματι, ο Λεωνίδας κατέχει το ρεκόρ των τραυματισμών. Σαράντα κι απάνω φορές τραυματίστηκε στα πόδια, στα χέρια, στη μέσ

Η Έλεν Μέγιερ θεωρείται η κορυφαία ξιφομάχος όλων των εποχών. Η ιστορία της είναι περίεργη ως δραματική. Αν κι Εβραία, εξόριστη από τη Ναζιστική Γερμανία, κλήθηκε να λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου του 1936 και να εκπροσωπήσει την πατρίδας της. Κι εδώ αρχίζει ένα παράξενο στόρι.   Η Μέγιερ άρχισε να κερδίζει πρωταθλήματα Γερμανίας το 1924 όταν ήταν 13 ετών. Όλοι έλεγαν για την τακτική και το ταλέντο της. Το 1930, ενώ δεν είχε κλείσει καλά- καλά τα 20 χρόνια της, είχε κερδίσει 6 πρωταθλήματα Γερμανίας. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ το 1928 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Στην Γερμανία έγινε εθνικό σύμβολο. Ήταν ψηλή, ξανθιά, όμορφη, αρχοντική… Ό,τι ακριβώς ήθελαν οι Γερμανοί, Μόνο που η Μέγιερ ήταν Εβραία. Κι αυτή ήταν μια σημαντική λεπτομέρεια. Να φανταστείτε όταν ήταν μικρή την αποκαλούσαν η «Εβραία Μέγιερ» για να τη ξεχωρίζουν από την «Χριστιανή Μέγιερ» ένα κοριτσάκι από το διπλανό της σπίτι με το ίδιο επώνυμο. Το 1931 έχασε τον πατέρα της απότομα, από καρδ