Niko's Area

Μια από τις παιδικές πισίνες, με θαλασσινό νερό που είχε φτιάξει το Κράτος σε περιοχές της Αθήνας βρισκόταν στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα στην οδό Αχαρνών. Τα παιδιά καλοπερνούσαν, διασκέδαζαν. Μόνο που όλη αυτή η διαδικασία δεν άρεσε καθόλου στον Αρχιμανδρίτη του ναού ο οποίος απείλησε ότι θα διαλύσει το παιδικό πάρκο! Βρισκόμαστε στην Αθήνα, τον Αύγουστο του 1930. Ο Αρχιμανδρίτης που βλέπετε δεξιά στη φωτογραφία, ήταν επικεφαλής μιας ομάδας κατοίκων της περιοχής που θεωρούσε ότι η πισίνα δεν θα μπορούσε να βρίσκεται εκεί καθώς... έθιγε την ιερότητα του χώρου που εξασφάλιζε ο ναός του Αγίου Παντελεήμονα!!! (Ας μην το σχολιάσω καλύτερα ότι το παιχνίδι των παιδιών χαλούσε την... ιερότητα). Υπήρξε βέβαια και άλλη ομάδα κατοίκων που είχε αντιμετωπίσει πολύ θετικά το θέμα. Πάντως ο Αρχιμανδρίτης δεν έμεινε στα λόγια και πήγε στο Δικαστήριο!!! Και όχι μόνο αυτό... Το Ειρηνοδικείο δικαίωσε τον Αρχιμανδρίτη Ο Δήμος φυσικά δεν αποδέχθηκε την απόφαση αυτή. Άλλωστε όπως μπορείτε να δείτε

Κάποια θέματα τραβούν την προσοχή μας περισσότερο από άλλα. Και για να είμαι ειλικρινής το ρεπορτάζ της εφημερίδας "Βραδυνή" για τα εγκαίνια του υπόγειου σταθμού του ΗΣΑΠ στην Ομόνοια, είναι από εκείνα! Πόσες και πόσες φορές δεν βρεθήκαμε στην υπόγεια πλατφόρμα περιμένοντας το τρένο; Ε όταν ανακαλύπτεις άρθρο για τα εγκαίνια του σταθμού δε γίνεται να μη σου κεντρίζει το ενδιαφέρον.   Αν και η φωτογραφία είναι παλιά, μπορείτε να διακρίνετε ότι τα εκδοτήρια του 1930, στέκουν ακόμα στο ίδιο σημείο μετά από 90 χρόνια. Συνεχίζουμε... Βεβαίως επειδή ήταν κάτι πρωτόγνωρο να υπάρχει... υπόγεια πολιτεία κάτω από την Αθήνα, οι περιγραφές της εφημερίδας είναι ενδιαφέρουσες. Και κάποιες ακόμα πολύ ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες Χάρη στο ρεπορτάζ της εποχής μπορούμε να διαβάσουμε περισσότερα πράγματα για τον σταθμό που βρίσκεται στην καρδιά της πρωτεύουσας.  Και για να δείτε πως εκινείτο ο κόσμος τότε, στον σταθμό της Ομόνοιας ιδού κάποιες οδηγίες. Και μπορείτε να το σχηματίσετε στο μυαλό σας

Αναμνήσεις, αναμνήσεις και πάλι αναμνήσεις. Αθήνα, καλοκαίρι 1932. Ας δούμε τι έπαιζαν στα θέατρα και τους κινηματογράφους της εποχής εκείνης, στις 6 Ιουλίου. Να δούμε τις επιλογές των Αθηναίων. Αρχίζουμε με τα Θέατρα Και συνεχίζουμε με τους κινηματογράφους Ακολουθήστε μας στο Facebook

Βρισκόμαστε στο 1930 και το Μαρούσι έχει αναστατωθεί από τον στραγγαλισμό ενός ζεύγους νεωκόρων στην Παναγία της Νερατζιώτισσας. Οι εφημερίδες με άρθρα τους ζητούσαν από τους κατοίκους της Κηφισιάς, του Αμαρουσίου και του Χαλανδρίου να μη μένουν αργά το βράδυ έξω από τα σπίτια τους. Το μυστήριο έγινε ακόμα μεγαλύτερο όταν ο δολοφόνος του ζεύγους έστειλε επιστολή στην εφημερίδα "Βραδυνή" ξεκαθαρίζοντας ότι θα συνέχιζε τα εγκλήματά του. Το παραπάνω που βλέπετε είναι η επιστολή του στραγγαλιστή στην εφημερίδα. Την ταχυδρόμησε από τους Ποδαράδες, όπως λεγόταν τότε η Νέα Ιωνία και η Αστυνομία συμπέρανε ότι έμενε στον προσφυγικό συνοικισμό. Βεβαίως επειδή δεν μπορείτε να βγάλετε τα γράμματά του, θα σας παραθέσουμε και το ρεπορτάζ της εφημερίδας που δημοσιεύει την επιστολή Αυτή ήταν η μετάφραση της επιστολής και όπως μπορείτε να διαβάσετε ο στραγγαλιστής του Αμαρουσίου επέμενε ότι δεν είχε την παραμικρή σχέση με τη ληστρική επίθεση σε βάρος ταχυδρόμου της Κηφισιάς. Κι επειδή η "

H ιστορία της... ωραίας αλλά άτακτης Φωτεινής που κατέληξε δολοφονημένη από τον Λοχαγό Τραυλό, που την αγάπησε αλλά δεν άντεξε όταν την άκουσε να του λέει: "Τέσσερα χρόνια σε απατώ, τώρα ξύπνησες;"! Το έγκλημα στην οδό Φυλής το 1932, που συζητήθηκε για πολύ καιρό στην Αθήνα καθώς μάλιστα οι λεπτομέρειες για την προσωπική ζωή του θύματος έβγαιναν... σωρηδόν στη δημοσιότητα. Η ιστορία περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που έχουμε συναντήσει στα εγκλήματα πάθους! Μια γυναίκα, η Φωτεινή, βρίσκεται στο επίκεντρο. Όχι ένας (ο δολοφόνος) ούτε δύο, αλλά... περισσότεροι άντρες ήταν γύρω της.  Η ίδια φαινόταν πολύ απελευθερωμένη για την εποχή. Κι αρχίζει η ιστορία. Όλα άρχισαν λοιπόν από την κατάθεση του μηχανικού ο οποίος γνώρισε την Φωτεινή το 1922... Εκείνη τότε ήταν μόλις 16 ετών. Δέκα χρόνια αργότερα, θα ερχόταν το τέλος της. Συνεχίζουμε το ρεπορτάζ. Οι λεπτομέρειες για την προσωπική ζωή του θύματος ξεπερνούν κάθε όριο διακριτικότητας. Όλα στη φόρα που λένε... Τότε λοιπόν γνώρισε για

Για την Πάουερ έχουμε γράψει και ξαναγράψει και... ξαναγράψει  και πιστέψτε μας ότι κατά τη διαδρομή μας στα βάθη του χρόνου έχουμε ανακαλύψει πολλαπλάσια δημοσιεύματα για τη συγκεκριμένη εταιρεία. Και για τη ληστρική σύμβαση που είχε υπογράψει με το Ελληνικό Κράτος, σε βάρος των πολιτών. Όπως επίσης σας έχουμε αναφέρει και την έτερη ληστρική σύμβαση της εποχής, με την Ούλεν . Το 1932, οι Αθηναίοι και οι Πειραιώτες δεν άντεξαν... Κατέβηκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν. Δεν ήθελαν πια να τους... ληστεύουν. Δεν ήθελαν να συνεχιστούν αυτές οι σε βάρος τους συμβάσεις που είχαν όρους αποικιοκρατίας. Η Αθήνα και ο Πειραιάς... παρέλυσαν. Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους. Τα καταστήματα έκλεισαν. Δεν ήθελαν πια να είναι πολίτες τρίτης κατηγορίας. Να τους παίρνουν τα λεφτά από την τσέπη για να πλουτίζουν λίγοι. Και ταυτόχρονα να υπομένουν ταπεινώσεις κι εξευτελισμούς (τα έχουμε αναφέρει αυτά στις ιστορίες της περιβόητης Πάουερ). Ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι. Ο λαός ήταν αγανακτισμένος. Κι

Κωμωδία ή δράμα; Πάντως παράξενο το λες καθώς δεν είναι και τόσο συχνό φαινόμενο να βλέπουμε 70χρονο επίδοξο εραστή σε βάρος 72χρονης! Το διαβάσαμε στην εφημερίδα "Ακρόπολις" τον Οκτώβριο του 1933. Πάντως αν κρίνουμε απ' όσα γράφει η εφημερίδα, όλοι γέλασαν. Και ο τρόπος γραφής του ρεπορτάζ ήταν εύθυμος. Αλλά και οι αστυνομικοί, όπως διαβάζουμε, γελούσαν. Στη λεζάντα της εφημερίδας ο δράστης αποκαλείται... γερο-Τσίφτης αλλά μη νομίζετε ότι γράφεται ειρωνικά. Το όνομά του ήταν... Κώστας Τσίφτης. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε όλο το σκηνικό της απόπειρας βιασμού. Ο ηλικιωμένος ερωτύλος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την προσπάθειά του. Ο ίδιος πάντως, στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων ήταν κατηγορηματικός: Τον κατηγορούσαν άδικα... Και όχι μόνο αυτό. Αποκάλεσε "σάψαλο" την γυναίκα που - κατά το κατηγορητήριο- πήγε να βιάσει. Τελικά αφέθηκε ελεύθερος... Πηγή: Εφημερίδα "Ακρόπολις" (1933) Ακολουθήστε μας στο Facebook

Τον Οκτώβριο του 1933, η ανακάλυψη μιας συμμορίας που καταλήστευε το Δημόσιο αναστατώνει την Αθήνα. Πολύ δε περισσότερο από τη στιγμή κατά την οποία είχε απλώσει τόσο μακριά τα πλοκάμια της ώστε κανείς δεν μπορούσε να γνωρίζει πόσα ακριβώς άτομα συμμετείχαν στις παρανομίες. Τα μέλη της σπείρας λήστευαν τα επιδόματα και τα δάνεια συνταξιούχων και θυμάτων πολέμου. Μια υπόθεση δαιδαλώδης... Πλαστογραφείες και πλαστοπροσωπείες... Και η Ασφάλεια έψαχνε για ημέρες προκειμένου να ανακαλύψει όλα τα μέλη της σπείρας. Ας δούμε όμως τι γινόταν. Όταν ενημερώνονταν ότι υπήρχε μια εκκρεμής σύνταξη ή δάνειο, εμφανίζονταν με πλαστά στοιχεία και εισέπραταν. Αντιλαμβάνεστε πόσο πολύ είχαν "απλωθεί" και πόσους συνεργάτες είχαν. Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε όταν ο γενικός επιθεωρητής οικονομικών υπηρεσιών, κ.Καρακατσάνης έδωσε εντολή στον κ.Νοστράκη (ανώτερος υπάλληλος του υπουργείου) να ενεργήσει έλεγχο στην υπηρεσία που δρούσε η σπείρα. Βεβαίως αυτό δεν έγινε λόγω υποψιών αλλά... τυχαία! Συμπτω

Η τραγική υπόθεση του πατέρα που προσπάθησε να αποκαταστήσει την τιμή της κόρης του κι αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον γιατρό που την άφησε έγκυο και τελικά έφερε στον κόσμο ένα χαριτωμένο παιδάκι. Βγήκε εκτός εαυτού όταν ο διαφθορέας της κόρης του, ενώ είχε καταδικαστεί σε 10μηνη φυλάκιση, κατέφυγε στο Εφετείο όπου δικαιώθηκε!!! Είναι η ιστορία της οικογένειας Μπονίκου και του γιατρού Μηνά. Ο τελευταίος άφησε έγκυο κι ακολούθως δεν ανέλαβε τις ευθύνες του παρά εγκατέλειψε την υπάλληλο του υπουργείου Συγκοινωνιας, Αικατερίνη Μπονίκου. Την ώρα λοιπόν που ο Μηνάς μετέβαινε στο ιατρείο του, ο Μπονίκος τον συνάντησε στη συμβολή των οδών Ακαδημίας και Εμμανουήλ Μπενάκη. Εβγαλε το περίστροφό του και... Αστόχησε όπως διαβάσατε... Και μετά άρχισαν οι δηλώσεις του γιατρού αλλά και του δράστη. Και για επίλογο... Πηγή: Εφημερίδα "Ακρόπολις" (1933) Ακολουθήστε μας στο Facebook