Niko's Area

Σε φύλλο της "Βραδυνής" του 1930 διαβάζουμε για αόρατα χέρια που πετούσαν πέτρες... Για έπιπλα που κουνιόνταν μόνα τους... Για έναν τεράστιο εύζωνα, άυλο τελείως που κάρφωνε τη ξιφολόγχη του στο πάτωμα και πετούσε στάμνες... Οι κάτοικοι της πολυκατοικίας, στην οδό Αλικαρνασσού 26, κοντά στην Λένορμαν, στην Ακαδημία Πλάτωνος, ήταν ανάστατοι. Όλα αυτά που σας αναφέραμε περιγράφονται αναλυτικά στο ρεπορτάζ της "Βραδυνής". Οι κάτοικοι στα στενά γύρω από την Λένορμαν είναι αναστατωμένοι. Και βέβαια έχουν φτάσει στο σημείο να αναρωτιούνται αυτό που έβαλε και στον βασικό της τίτλο η εφημερίδα. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, να σας μεταφέρουμε το ρεπορτάζ, ν' ανατριχιάσετε κι εσείς (τρόπος του λέγειν) 90 χρόνια μετά απ' αυτά τα απόκοσμα περιστατικά. Πρώτο μυστήριο. Σε ένα σιδηρουργείο στην οδό Λένορμαν, λίγα βήματα από την πολυκατοικία, ο ιδιοκτήτης κάθε πρωί έβρισκε τα εργαλεία του αλλού απ' εκεί που τα είχε αφήσει. Τα έπιπλα είχαν μετακινηθεί

Αγαπούσε μια νέα. Με όλη του τη ψυχή. Παράφορα. Δεν του επέτρεπαν οι δικοί του να την παντρευτεί. Και κάπως έτσι οδηγήθηκε στην απελπισία!!! Αυτή είναι η ρομαντική ιστορία ενός ερωτευμένου εμπόρου με μια ηθοποιό του θεάτρου. Πάμε όμως, να δούμε τα πράγματα από την αρχή σ' αυτή τη συγκινητική ιστορία, που είχε παράξενο τέλος καθώς ο παρολίγο αυτόχειρας μέχρι και... χρήματα άφησε στην ερωτική του επιστολή (την οποία προόριζε ως τελευταία). Όπως θα διαβάσετε ο Άγγελος Λέκας ήταν μέλος μιας από τις καλύτερες οικογένειες του Πειραιά και είχε ερωτευτεί την ηθοποιό του θεάτρου Πειραιά, Χρυσούλα Καπλατζή. Μόνο που οι δικοί του απαγόρευαν το αίσθημα αυτό... Ο Λέκας με το που εισήχθη στο Τζάνειο, το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να ζητήσει να δει την αγαπημένη του. Με το που τον επισκέφτηκε η ατμόσφαιρα ήταν συγκινητική. Μάλιστα στην επιφάνεια ήρθαν και οι ερωτικές επιστολές του Λέκα προς την Καπλατζή. Πηγή: Εφημερίδα "Βραδυνή (1930) Ακολουθήστε μας στο Facebook

Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά να ξέρετε ότι στην Αθήνα του 1930, υπήρξε σύλλογος... τυφλών πλανόδιων οργανοπαικτών!  Που, όπως αντιλαμβάνεστε, για να κάνουν σύλλογο είχαν κι αιτήματα. Και γιατί είχαν φτιάξει σύλλογο; Διότι ήθελαν να τους κατατάξουν στην κατηγορία των καλλιτεχνών και όχι των ζητιάνων. Διότι, όπως έλεγαν, εξασκούσαν το επάγγελμά τους και μάλιστα πλήρωναν φόρο γι' αυτό!!! Κανείς δεν τους ακούει όμως. Και μάλιστα τους έγινε πρόταση να...αλλάξουν επάγγελμα ώστε να τους χορηγείται επίδομα 150 δραχμών την εβδομάδα. Κι αυτά τα χρήματα βεβαίως δεν έφταναν για τίποτα. Όλοι ήταν οικογενειάρχες και είχαν παιδιά. Για το λόγο αυτό λοιπόν έτρεξαν στον πρόεδρο του σωματείου τους. Ο πρόεδρος του σωματείου τους, κ.Ζωνιόπουλος ήταν επίσης πρόεδρος και του σωματείου των μικροπολητών. Και δεν το είχε σε τίποτα να πάει στο Υπουργείο Εσωτερικών και να ξεκαθαρίσει την κατάσταση. Αλλά και να τσακωθεί με ένα θυμωμένο υπάλληλο. Μπορεί ο πρόεδρος να αποχώρησε θιγόμε

Η Παμπειραϊκή Ένωση ιδρύθηκε το 1931. Το σύνθημα ήταν "Ο Πειραιεύς δια τον Πειραιά"! Επρόκειτο για έναν είδους ξεσηκωμό εναντίον της Αθήνας από τους πολίτες του επινείου της αλλά όπως έλεγαν οι ίδιοι: "Δεν είναι επίθεση, αλλά... άμυνα". Ωραία κι ενδιαφέροντα όλα αυτά. Άλλωστε κέντρισαν την προσοχή μας και αποφασίσαμε να τα ψάξουμε, να τα διαβάσουμε, να τα δημοσιεύσουμε και να τα μεταδώσουμε. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως. Για να καταλάβουμε και τον σκοπό της ίδρυσης της Παμπειραϊκής Ένωσης. Το επόμενο βήμα που θα κάνουμε θα οδηγήσει και στα ονόματα εκείνων που πρωτοστάτησαν στην ίδρυση της Ένωσης. Έχουν ενδιαφέρον αλλά και ιστορική σημασία, ξέχωρα από το γεγονός ότι ίσως ορισμένοι/ες ν' αναγνωρίσετε προγόνους σας. Πέρα από τα προαναφερόμενα στελέχη, έχει ενδιαφέρον και ποια πρόσωπα από την κοινωνική ζωή του Πειραιά προσχώρησαν στην Παμπειραϊκή Ένωση. Ποιοι ήταν όμως οι τομείς επάνω στους οποίους οι Πειραιώτες σκόπευαν να αναπτύξο

Κι όμως… Είτε το πιστεύετε είτε όχι ο 2ος εορτασμός για την 25η Μαρτίου ως ημέρας Εθνικής Ανεξαρτησίας, δεν έγινε ποτέ!!! Κι ας είχε θεσπιστεί ένα χρόνο νωρίτερα και συγκεκριμένα το 1838. Και μάλιστα δεν έγινε ποτέ εξαιτίας του ανθρώπου που προχώρησε στην καθιέρωσή του: Τον Γραμματέα (υπουργό) Εσωτερικών, Γεώργιο Γλαράκη. Το 1839 η Ελλάδα ήταν ένα «φρέσκο» ανεξάρτητο Κράτος. Είχε κερδίσει επίσημα την ανεξαρτησία του με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, στις 3 Φεβρουαρίου του 1830 και μετά από πολυετείς αγώνες απέναντι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Το 1839, όμως, η επέτειος της ανεξαρτησίας, στις 25 Μαρτίου δεν γιορτάστηκε ποτέ. Και η εφημερίδα «Αθηνά» περιγράφει λεπτομερώς τα πάντα. Με πολλές αιχμές για τον Γλαράκη. Η… περιπετειώδης 25η Μαρτίου του 1839 «Το έτος αυτό, η ημέρα της 25ης Μαρτίου συνέπεσε με το Μεγάλο Σάββατο. Κι επειδή κατά την ημέρα αυτή κάθε χαρά και ευθυμία, είτε ιδιωτική, είτε εθνική, πρέπει δικαίως να υποχωρεί εις την ανάμνηση των παθών του Σωτήρος,

Μια συγκλονιστική ομιλία. Που σε καθηλώνει ακόμα και τώρα! Ήταν 8 Οκτωβρίου του 1839 όταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης έβγαλε μνημειώδη λόγο προς τους μαθητές του Γενναδείου, στην Πνύκα. Σας παρουσιάζω ένα ιστορικό ντοκουμέντο: Το φύλλο της εφημερίδας «ΑΙΩΝ» (στις 13/11 του ιδίου έτους) που περιλαμβάνει ολόκληρη και αυτούσια την ομιλία του μεγάλου Έλληνα Στρατηγού. Είναι τρομερό πως ο Γέρος του Μοριά κατάφερε και πέρασε μηνύματα… Πως έδεσε τους Αρχαίους Έλληνες με τον Χριστιανισμό… Πως συνδύασε την Πίστη με την Πατρίδα… Πως   πέρασε το μήνυμα ότι ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΡΦΩΣΗ θα έρθει η πρόοδος του Έθνους. Στάθηκε στο αιώνιο πρόβλημα της Ελλάδας, την διχόνοια. Και δεν δίστασε να αναφέρει και το πως οι Τούρκοι… δούλεψαν επάνω στα ελαττώματα των Ελλήνων Η ομιλία του δημοσιεύτηκε στο φύλλο της 13ης Νοεμβρίου 1839. Και σας την παρουσιάζουμε αυτούσια μαζί με το απόκομμα της εφημερίδας. Ο Κολοκοτρώνης στο Ελληνικό Γυμνάσιο «Κατά την 7 του Οκτωβρίου, ο Στρατηγός Θ.Κολοκοτρώνης,

Θα γυρίσουμε το χρόνο πίσω. Ενενήντα χρόνια για την ακρίβεια και θα πάμε στον Αύγουστο του 1930. Η εφημερίδα "Βραδυνή" αφιερώνει πολύ χώρο στην περιγραφή της πανέμορφης Κηφισιάς. Με τους ρομαντικούς περιπάτους και τις νοσταλγικές εικόνες. Παραμονή Δεκαπενταύγουστου του 1930 και οι ρεπόρτερ της εφημερίδας... ξεχύνονται στην Κηφισιά προκειμένου να δώσουν, με τον υπέροχο και μοναδικό τρόπο γραφής της εποχής, την εικόνα της περιοχής. Και όσο διαβάζεις τα κείμενα, τόσο περισσότερο αντιλαμβάνεσαι την ομορφιά και τον ρομαντισμό της Κηφισιάς του ΄30. Πρώτη περιγραφή λοιπόν για τον περίφημο και ιστορικό πλάτανο της πλατείας της Κηφισιάς. Εκεί που οριοθετείται ο διαχωρισμός της περιοχής από τον υπόλοιπο κόσμο. Εκεί όπου έδιναν ραντεβού οι ερωτευμένοι κι έλεγαν τα μυστικά τους. Ο πλάτανος ήταν το κέντρο της Κηφισιάς. Εκεί δίνονταν τα ραντεβού για να ξεκινήσουν οι εκδρομές. Εκεί σέρβιραν υπέροχο ούζο τα κέντρα της πλατείας. Εκεί γίνονταν όλα. Συνεχίζεται η βόλτα. Κ

Ο Χ.Χαραλάμπους δεν ήταν και από τα... καλύτερα παιδιά! Βίος και πολιτεία... Χασισοπότης, επιθετικός, με εγκληματικά ένστικτα. Το κακό για τον Θ.Βασιλάκη ήταν ότι "έμπλεξε" μαζί του όταν του νοίκιασε το σπίτι. Και στη συνέχεια του έκανε έξωση καθώς ο Χαραλάμπους δεν πλήρωνε τα ενοίκια (αφού απέφευγε να εργαστεί). Και κάπως έτσι έγινε ένα έγκλημα στο Θησείο το 1930. Ο δράστης λίγο καιρό πριν είχε χάσει τη σύζυγό του εξαιτίας φυματίωσης. Είχε μείνει χωρίς δουλειά, με μια γριά μητέρα και με έξι παιδιά για τα οποία δεν είχε ούτε ψωμί να τους δώσει. Όταν του έγινε έξωση, η κατάστασή του (η ψυχολογική) χειροτέρεψε. Κι έγινε το μοιραίο. Κάπως έτσι περιγράφεται ο δολοφόνος Όσο για το θύμα; Αρχικά τον είχαν περιγράψει ως... άσπλαχνο επειδή είχε κάνει έξωση στην οικογένεια του Χαραλάμπους. Όμως τα πράγματα δεν είχαν ακριβώς έτσι. Μάλιστα είχε δείξει μεγάλη υποχωρητικότητα και ταυτόχρονα έκανε ό,τι μπορούσε προκειμένου να βοηθήσει τον  μετέπειτα δολοφόνο του. Όπως προ

Βρισκόμαστε στο 1931 και στην Αθήνα όλοι έχουν τον... πυρετό του κινηματογράφου. Είναι η νέα μεγάλη μόδα. Οι αίθουσες γεμίζουν από το πρωί (υπάρχουν και πρωινές παραστάσεις) μέχρι το βράδυ! Παρά τα δύσκολα οικονομικά, οι Αθηναίοι έχουν επιλέξει τον κινηματογράφο για την προσωπική τους διασκέδαση Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπετε την Μόνα Γκόγια. Μια από τις μεγαλύτερες σταρ της δεκαετίας του '30, που έβλεπαν οι Αθηναίοι και... έλιωναν στον κινηματογράφο, ενώ τα κοριτσόπουλα προσπαθούσαν να τη μιμηθούν. Η εφημερίδα "Ελεύθερος Άνθρωπος" (Οκτώβριος 1931) περιγράφει με χαρακτηριστικό τρόπο την...ασθένεια του κινηματογράφου που είχε "χτυπήσει" σαν... επιδημία τους Αθηναίους και τις Αθηναίες στις αρχές τις δεκαετίας του '30. Μιλάμε για... χαμό. Που περιγράφεται αναλυτικά παρακάτω, με την κοσμοσυρροή στις αίθουσες καθώς οι προβολές στις λαϊκές παραστάσεις άρχιζαν από το πρωί!!! Αλλιώς από τις 2 το μεσημέρι. Παρεμπιπτόντως αν θέλετε να μάθετε τι