Μια βόλτα στη φθινοπωρινή Αθήνα το 1931

Τι θα λέγατε για μια όμορφη φθινοπωρινή βόλτα στην Αθήνα της δεκαετίας του '30; Καθόλου άσχημη ιδέα... Βρισκόμαστε στο 1931. Οκτώβριος... Το φθινόπωρο έχει πάρει τη θέση του καλοκαιριού και τα θερινά στέκια εγκαταλείπονται. Οι Αθηναίοι συχνάζουν πλέον σε διαφορετικά μέρη κι αυτά ακριβώς θα σας παρουσιάσουμε.

Κάπως έτσι, λοιπόν, η εφημερίδα "Ελεύθερος Άνθρωπος", σε φύλλο της στις πρώτες ημέρες του Οκτωβρίου του 1931, με ρεπορτάζ της μας δίνει μια εικόνα της εποχής. Όταν πια έμπαινε το φθινόπωρο και η κίνηση μεταφερόταν σε άλλα στέκια και βέβαια με τη δύναμη του ομιλούντος κινηματογράφου που αντικατέστησε τον βουβό και ενθουσίαζε τους πολίτες. Ήταν μια καινοτομία της εποχής και έδινε άλλη διάσταση στη διασκέδαση.

Κατά πρώτον λοιπόν... αντίο Ζάππειο. Οπως διαβάζουμε στην ανάλυση που γίνεται, πριν ακόμα τις 9 το βράδυ το Ζάππειο, βασική επιλογή των Αθηναίων κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, ήταν έρημο. Τα παγκάκια δεν είχαν πια ζευγαράκια...

Οι Αθηναίοι λοιπόν κατά τους φθινοπωρινούς μήνες άλλαζαν στέκια. Αλλά θα συμφωνήσετε μαζί μου, διαβάζοντας τις περιγραφές ότι δεν είναι μόνο το ενδιαφέρον για τις συνήθειες των Ελλήνων την εποχή εκείνη, τον παλιό καιρό, που μας αρέσει. Τα ΥΠΕΡΟΧΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ στα οποία είναι γραμμένα τα κείμενα είναι το... κάτι άλλο, επίσης.

Προχωράμε... Σινεμά λοιπόν, η επόμενη επιλογή. Κι όπως αναφέρεται το "παρλάν σινεμά" (ο ομιλών κινηματογράφος, δηλαδή) το έριξε στο... βαρύ συναίσθημα προκειμένου να "επιβληθεί"... Και ταυτόχρονα το ρεπορτάζ δείχνει πόσο πολύ πήγαιναν στον κινηματογράφο κατά τους φθινοπωρινούς μήνες οι Αθηναίοι.

Συνεχίζουμε με περισσότερο ρεπορτάζ άρα και περισσότερες "εικόνες" στο μυαλό μας απ' εκείνη την εποχή στην Αθήνα. Βρισκόμαστε 89 χρόνια πίσω, μην το ξεχνάτε. Και κάθε τι που μαθαίνουμε είναι χρήσιμο, ενδιαφέρον, νοσταλγικό και όμορφο...

Και βέβαια όπως θα διαβάσετε η διασκέδαση, κατά το φθινόπωρο μεταφερόταν στην Ομόνοια

Και πως καταλήγουμε; Ότι μπορούσες να δεις κάποια... τροτέξ (ιερόδουλη, του... πεζοδρομίου) και την ποικιλία που έδινε η Ομόνοια. Σε τέτοιο βαθμό ώστε δεν θα μπορούσε κανείς Αθηναίος να βαρεθεί...

Πηγή: Εφημερίδα "Ελεύθερος Άνθρωπος" (Οκτώβριος 1931)

Ακολουθήστε μας στο Facebook