1928: Το ταξίδι της ελληνικής αποστολής στο Άμστερνταμ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες

Μια ταλαιπωρία μέσα σ’ ένα… σαραβαλιασμένο, αργό και βρώμικο ατμόπλοιο που «τράκαρε» στον Ισθμό της Κορίνθου. Που πήγε να πάθει το ίδιο στην Σικελία. Με την απογοήτευση ότι δεν έμειναν μια μέρα, λόγω καθυστέρησης, στο Παρίσι. Με τρελά… περιστατικά στην Ολλανδία και στο παραθαλάσσιο χωριό. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1928 θα γίνονταν στο Άμστερνταμ. Και μέχρι να φτάσει εκεί η ελληνική αποστολή… έγιναν πολλά. Ευτράπελα… Ακόμα και με αθλητή μέσα σε βαγόνι αποσκευών.

Σας παρουσιάζω ξανά, ντοκουμέντα άλλης εποχής. Μακρινής… Πριν από 92 χρόνια, που (σχεδόν) κανείς από εμάς δεν γνωρίζει πως ήταν τα πράγματα. Ας είναι καλά τα υπέροχα, αναλυτικά και ιστορικά φυσικά ρεπορτάζ της εφημερίδας ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΒΔΟΜΑΣ του 1928.

Η ελληνική αποστολή υπολογίστηκε αρχικά περί τα 50 άτομα. Και τα συνολικά έξοδα όπως μπορείτε να διαβάσετε πάνω από 1,5 εκατομμύρια δραχμές.

Πως αναλύεται η (υπολογιζόμενη) λίστα των αθλητών; 8-10 του στίβου και της πάλης, 8 κολυμβητές που συγκροτούσαν και ομάδα πόλο, 18-22 ποδοσφαιριστές, 3-5 αντιπροσώπους και ελλανοδίκες αλλά και 5 οπλομάχους.

Η δαπάνη για κάθε ημέρα κατά άτομο «λόγω του υψωμένου ολλανδικού νομίσματος» όπως αναγράφεται σε 75 λίρες Αγγλίας συνολικά (μιάμιση λίρα το άτομο). Άρα αν υπολογίσουμε ότι θα έμενε εκεί η αποστολή κοντά στον ένα μήνα, το ποσόν έφτανε στις 2.250 λίρες άρα 832.500 δραχμές.

Τα έξοδα ταξιδιού υπολογίστηκαν σε 8 χιλιάδες δραχμές κατά άτομο, άρα 400 χιλιάδες συνολικά. Προσθέστε και 500 χιλιάδες δραχμές που υπολογίζονταν όσα χρειάζονταν για την προπόνηση των αθλητών, φτάναμε αισίως σε 1 εκατομμύριο 732 χιλιάδες δραχμές. Πολύ μεγάλο ποσό για την εποχή και μάλιστα γίνεται λόγος ώστε «η Σεβαστή Κυβέρνηση να βοηθήσει οικονομικά».

Τελικά πήγαν μόνο δέκα αθλητές και όχι 50… Περικοπές.

Μπορείτε να δείτε στα δημοσιεύματα της εποχής και φωτογραφίες μερικών πρωταθλητών μας που υπολογίζονταν για το ταξίδι στην Ολλανδία

Στο ατμόπλοιο για την Μασσαλία

Φτάσαμε και στην μεγάλη στιγμή… Οι αθλητές μας βγήκαν και μια ομαδική φωτογραφία πριν από την αναχώρησή τους για το Άμστερνταμ. Ήταν 18 Ιουλίου του 1928.

Μπήκαν στο ατμόπλοιο «Αττική» και αναχώρησαν για την Μασσαλία. Απ’ εκεί ταξίδεψαν στο Παρίσι και τελικά στο Άμστερνταμ

Υπάρχουν όμως κι άλλα ενδιαφέροντα ρεπορτάζ. Για τρεις Έλληνες, κατοίκους Αμερικής που θα εκπροσωπούσαν τις ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928.

Ο Θεόφιλος Τομάζος, παλαιστής «προικισμένος» με πολλά προτερήματα» όπως γράφει η εφημερίδα. «Έχει τρομερή αντοχή. Σε διάστημα δύο ωρών κατέρριψε πέντε ισχυρούς αντιπάλους».

Ο Γεώργιος Καλδής, ήταν τότε μόλις 20 ετών. Πυγμάχος… «Πολύ ταχύς εις τους πόδας και τη σκέψη, διαθέτει το προτέρημα της μεγάλης ψυχραιμίας. Η αριστερά του γροθιά είναι το μεγαλύτερο προσόν του».

Και ο Νικόλαος Φέξης. «Είναι ένα παιδί… μια σταλιά. Μικρόσωμος και κοντός σαν μισοκακόμοιρος. Κι όμως σε αυτό το μικροκαμωμένο παιδί κρύβεται μια άφθαστος δύναμη. Είναι πρωταθλητής Νέας Υόρκης και χτυπά πάντα με τον… αριστερόν του γρόνθον»!

Για τους λάτρεις του αρχείου

Πάμε ένα βήμα πιο κάτω… Και να κάνουμε μια παρένθεση ώστε να δώσουμε στους λάτρεις του αρχείου μια εικόνα με τις 10 καλύτερες επιδόσεις κατά το 1928 στο μήκος και στο ύψος… Συνεχίζουμε.

Δείτε και κάποιες εικόνες από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ πριν συνεχίσουμε την ιστορία της ελληνικής αποστολής

"Λυπηθήκαμε 7 χιλιάδες δραχμές για να πάνε οι αθλητές πρώτη θέση"

Όμως απ΄εδώ και στο εξής αρχίζουν τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα. Η περιγραφή του ταξιδιού με το ατμόπλοιο, από το λιμάνι του Πειραιά ως την Μασσαλία. Θα φρίξετε… Όπως είχε φρίξει και ο συντάκτης του άρθρου.

Αφού έρχονται οι πρώτες εικόνες με τους αθλητές να κρέμονται στα κάγκελα και να χαιρετούν τους δικούς τους ανθρώπους, περνάμε σε άλλες περιγραφές.

«Ένα βαπόρι μικρό και βρώμικο, σαν ελληνικό βαπόρι. Γιατί να το κρύψουμε; Δεν έχουμε βαπόρια. Κι έπειτα έχουμε την αξίωση να ταξιδεύουν οι Έλληνες με τα ελληνικά συγκοινωνιακά μέσα. Για να καταλάβετε τι είναι η «Αττική», αρκει να σας πούμε ότι δεν έχει καναπέ ούτε στην δεύτερη ούτε στην πρώτη θέση. Δεν έχει καν γέφυρες. Έχει έναν διάδρομο πλάτους ενός μέτρου και εκεί στοιβάζονται σαν σαρδέλες όλοι οι επιβάτες. Μετά γίνεται… μάχη για την ανάκτηση μιας πολυθρόνας ή μιας σεζλόνγκ οι οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, ανήκουν στην πρώτη θέση. Που κάθονται οι επιβάτες; Απλούστατα, δεν κάθονται. Στέκονται όρθιοι ή κάθονται εκ περιτροπής.

Και καμπίνες. Οι λέξεις «αίσχος και φρίκη» δεν αρκούν για να σας δώσουν την ιδέα της κατάστασης. Βρώμικες, μικρές, στενές, ανυπόφορες. Τουλάχιστον οι καμπίνες της δεύτερης θέσης που μένουν οι αθλητές μας. Πως θα ξεκουραστούν αυτά τα παιδιά; Πως θα αναπαυθούν ώστε να έχουμε μετά αξιώσεις για την εμφάνισή τους στο Άμστερνταμ; Εξοδεύσαμε εκατοντάδες χιλιάδες δραχμών ώστε να στείλουμε 10 αθλητές και την τελευταία στιγμή λυπηθήκαμε 7 χιλιάδες δραχμές για να δώσουμε μια μικρή άνεση εις τους ανθρώπους από τους οποίους ζητάμε την απόδοση των δυνάμεών τους. Με αυτό το ποσό θα πήγαιναν στην πρώτη θέση…

Είναι ευτύχημα ότι η τύχη μας ευνοεί… Ταξιδεύουμε επί 12 ώρες και δεν καταλάβαμε θάλασσα… Γαλήνη εκπληκτική. Οι αθλητές μας εγκατέλειψαν τις καμπίνες και πήγαν να ξαπλώσουν στο κατάστρωμα.

Ζέστη αφόρητη, δεν αντέχουμε ούτε σακάκι, ούτε κολλάρο, ούτε πουκάμισο. Το καράβι μας πλέει με 7 μίλια την ώρα και αν… Ηδη οι ανησυχητικές πληροφορίες κυκλοφορούν… Δεν θα φτάσουμε την Παρασκευή στην Μασσαλία αλλά την Κυριακή και να δούμε κιόλας. Κι αυτό οφείλεται στην απεργία των θερμαστών της «Αττικής» και την αντικατάστασή τους από άπειρους Αιγύπτιους θερμαστές.

Δώδεκα ώρες Πειραιάς- Αίγιο, όλοι στο κατάστρωμα

Ο αρχηγός της αποστολής, Απόστολος Νικολαϊδης καλύπτει την αγανάκτησή του και λέει σε όλους να κάνουν κουράγιο. Ταξιδεύουμε 12 ώρες και μόλις περάσαμε το Αίγιο».

Οι περιγραφές του απεσταλμένου της εφημερίδας είναι αντιπροσωπευτικές της κατάστασης. Και μπορούμε να καταλάβουμε σήμερα, πόσο δύσκολο ήταν αυτό που περνούσαν όσοι ταξίδευαν…

Πάντως έκαναν ό,τι μπορούσαν για να φτιάξουν το κέφι τους. Διαβάστε την εξαιρετική περιγραφή του συντάκτη Σ.Γιαννουλάτου, που ακολουθούσε την αποστολή.

«Ο αρχηγός της ομάδας συμβάλλει ώστε να υπάρξει το σχετικό κέφι. Οι αθλητές μας είναι απασχολημένοι. Ο Μπεναρδής ξαπλωμένος σε μια πολυθρόνα που απέκτησε κατόπιν… πάλης από τον σπρίντερ μας, Λάμπρου, νοσταλγεί! Ο Μοιρόπουλος εφαρμόζει στο κατάστρωμα τετράωρον ηλιοθεραπεία υπό του κ.Γκέλντελ (σ.σ ο εθνικός προπονητής). 

Οι Κύπριοι Φραγκούδης και Πετρίδης διαβάζουν μυθιστόρημα επάνω στα κάγκελα και κινδυνεύουν να βρεθούν στη θάλασσα. Ο Καρυοφύλλης χαίρεται γιατί η καθυστέρηση άφιξης θα του επιτρέψει να διαβάσει τις πάνω από χίλιες σελίδες του μυθιστορήματός του. Ο άλλος Καρυοφύλλης, ο Αντώνης έχει προτίμηση στην ξένη λογοτεχνία. Ο Λάμπρου… κατάφαγε το περιοδικό «Φαντάζιο» μαζί με ένα κιλό σοκολατάκια. Ο Καραμπάτης διαβάζει πολιτικά και κατά προτίμηση την «Πρωϊαν». Ο Ζερβίνης εξασκείται στην αναρρίχηση. Ο Μάγγος ασχολείται με γλυκομιλήματα μετά ξανθιάς δεσποινίδας την οποία ανακάλυψε στην πρώτη θέση».

Κοινώς ο Μάγγος ήταν ο… γύπας της εποχής.

Και για «καληνύχτα» μαθαίνουμε ότι μετά το φαγητό όλοι διασκορπίστηκαν ώστε να βρουν μια καλή θέση στο κατάστρωμα για να κοιμηθούν. Στις καμπίνες ήταν πολύ δύσκολο. Λόγω της ζέστης και ειδικά λόγω των ζωυφίων που κυκλοφορούσαν στο ατμόπλοιο…

Χωρίς σχόλια!

Πολύ δε περισσότερο εκεί που περιγράφεται ότι «ο κ.Γκέλντελ ακούγοντας έναν ποντικό μεγάλων διαστάσεων να εργάζεται επικινδύνως, ειδοποίησε τον Μοιρόπουλο να προφυλάξει τα αυτιά του μην τυχόν και τον βρει η μέρα με ένα αυτό»…

Το πρωί, ενημερωνόμαστε, ότι οι παίκτες περνάνε την ώρα τους παίζοντας «μπιζ»!

Και ακόμα αρκετές φάρσες αλλά και χορός… Λένε ότι το… ζεύγος Ζερβίνη- Καραγιάννη διαπρέπει στο τσάρλεστον που ακούγεται από το γραμμόφωνο!

Όμως εκείνη την εποχή ένα τόσο μακρύ ταξίδι ήταν επικίνδυνο. Γιατί δεν ενέπνεαν και τόση σιγουριά τα μέσα ναυσιπλοϊας. Και έξω από την Μεσίνα πήραν τον τρόμο.

Πάρτε και μερικές φωτογραφίες από το ατμόπλοιο

Είχαν ήδη αρχίσει να βλέπουν την Ιταλία. «Στο στενό της Μεσίνα μπήκαμε στις 8 το πρωί και στις 11 το τελειώναμε με ένα μικρό επεισοδιάκι. Το τιμόνι της «Αττικής» είχε παραλύσει φαίνεται στιγμιαίως και μια εξωφρενική παρέκκλιση μας οδηγούσε ολοταχώς προς την Μεσίνα. Η έγκαιρη παρέμβαση του πλοιάρχου μας έβαλε και πάλι στη σωστή γραμμή. Κάτι παρόμοιο μας συνέβη στον Ισθμό της Κορίνθου όπου το ρεύμα μας παρέσυρε σε σύγκρουση με την αριστερή πλευρά του Ισθμού. Ευτυχώς κι απ’ εκει βγήκαμε χωρίς ζημιές».

Προκειμένου να καταλάβετε την κατάσταση σας δείχνουμε τον σχετικό χάρτη.

Άφιξη (επιτέλους) στην Μασσαλία

Πάντως οι επιβάτες ξέχασαν για λίγο τις γκρίνιες, παρασυρόμενοι από την όμορφη θέα της Καλαβρίας και της Μεσίνα, της πόλης που είχαν ιδρύσει Έλληνες. Και υπό την επιβλητική εικόνα του ηφαιστείου της Αίτνας.

Αλλά τα παράπονα επανέρχονται. Διαβάστε γιατί:

«Δεν μπορούν οι αθλητές να κοιμηθούν στις καμπίνες, ζητούν τουλάχιστον το μαξιλάρι και την κουβέρτα τους να ξαπλώσουν έξω. Αυτό απαγορεύεται. Επίσης απαγορεύεται να ζητήσεις δεύτερη μερίδα φαγητού και φρούτου. Ένα αχλάδι και ένα τέταρτο μερίδας καρπουζιού είναι το φρούτο. Ο αρχηγός της ομάδας συγγράφει διαμαρτυρία προς την εταιρεία για την γενική κατάσταση».

Η ώρα της άφιξης έφτασε… «Η ώρα είναι 6η πρωινή το Σάββατο και εισερχόμαστε εις το λιμάνι της Μασσαλίας το οποίο σκέπει η Παναγία. Έτσι μια ώρα μετά τις κανονικές διατυπώσεις είμαστε ελεύθεροι. Επιτέλους ξηρά, φωνάζουν όλοι».

Το πρόγραμμα είχε παραμονή στην πόλη μέχρι το βράδυ, όταν και θα αναχωρούσαν με τρένο για το Παρίσι. Η καθυστέρηση (μια μέρα) που ειχε το πλοίο δεν επέτρεψε παραμονή στην πόλη του φωτός και η αναχώρηση για το Άμστερνταμ θα γινόταν αμέσως. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν μπορούσαν να περιμένουν

Οι παίκτες έφτασαν κουρασμένοι… Εξαντλημένοι. Και κάπως έτσι δικαιώνεται ο Εθνικός προπονητής, Χανς Γκέλντελ σε όσα είχε πει στη μεγάλη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην εφημερίδα «Αθλητική Εβδομάδα». Προσέξτε τι είχε πει από τότε ο Γερμανός προπονητής.

«Γκάφα… Την οποία έχουν ολοι αντιληφθεί. Απ’ όσο μπορώ να καταλάβω η ομάδα δεν θα φτάσει σε καλή κατάσταση. Το ταξίδι Μασσαλία, Παρίσι, Άμστερνταμ είναι πολύ κουραστικό. Συμβούλεψα να γίνει το ταξίδι μέσω Πράγας και Βερολίνου, διάρκειας τριάμισι ημερών. Θα φτάναμε σε καλή κατάσταση στο Άμστερνταμ. 

Προτιμήσαμε ταξίδι επτά ημερών και αν βρούμε θάλασσα οι αθλητές θα είναι… πτώματα στην Μασσαλία. Το τρένο για το Παρίσι θα είναι υπερπλήρες καθώς είναι η εποχή που όλοι ταξιδεύουν λόγω καλοκαιρινών διακοπών. Δεν θα βρούμε θέσεις να ξεκουραστούμε καθώς δεν κλείσαμε αριθμημένες. Θα φτάσουμε έτσι στο Άμστερνταμ σε ελεεινή κατάσταση… Επίσης δεν λάβαμε καμία πρόνοια για μασέρ. Έπρεπε να μείνουν δύο αθλητές πίσω για να έρθει ένας τακτικός μασέρ. Δεν μας αρκεί ο ξένος που θα έχουμε εκεί. Αυτός ασχολείται μόνο με τα λεφτά του.

Επίσης είχα κανονίσει να μείνουμε στο Βερολίνο, φιλοξενούμενοι της γερμανικής κυβέρνησης για να κάνουμε προπόνηση καθώς το κλίμα είναι ίδιο με της Ολλανδίας… Κυρίως όμως θα είχαμε τρεις στίβους για να προπονηθούμε».

Μπορείτε να διαπιστώσετε από τα λόγια του πόσο… πίσω ήμασταν τότε.

Και η αποστολή έφτασε στην Ολλανδία

Σε ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό, το Zandvoort έμεινε η Εθνική μας ομάδα με το που έφτασε στην Ολλανδία. Τότε ήταν ένα από τα καλύτερα τουριστικά θέρετρα στην Ολλανδία, με πολύ τουρισμό και γεμάτες παραλίες. Θα πρέπει να σημειώσουμε, έτσι για την ιστορία ότι το χωριό αυτό το 1942 και στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σχεδόν… ισοπεδώθηκε. Εξαφανίστηκε… Ξαναχτίστηκε το 1948 και πλέον αριθμεί 17 χιλιάδες κατοίκους.

Α ναι… Και για το 2020 εκεί θα είναι η πίστα που θα γίνεται το Ολλανδικό Γκραν Πρι της Φόρμουλα 1.

Κάπως έτσι είναι σήμερα το Zandvoort.

Το 1928 κανείς δεν ήξερε τι θα συνέβαινε 14 χρόνιας αργότερα… Και ο Έλληνας δημοσιογράφος περιγράφει την ομορφιά του. «Είναι ένας μικρός παράδεισος, σαν αυτούς που μας . Σπιτάκια μικρά, σαν ψεύτικα, πανέμορφα. Όποιος έρχεται εδώ θα παρακαλάει να μην γυρίσει ποτέ πίσω. Είναι η… Κυανή Ακτή της Ολλανδίας».

Το ξενοδοχείο που μένει η ομάδα είναι πολυτελείας. «Δωμάτια ευρύχωρα, καθαρότατα, νερό ζεστό και κρύο, μπάνια» περιγράφει ο δημοσιογράφος. Μάλιστα αποκαλύπτει ότι «στο Zandvoort μένουν επίσης και οι Γερμανοί αλλά και οι Τούρκοι. Θα ήταν ευτυχείς αν είχαν το ένα τέταρτο της άνεσης και της πολυτελούς διαμονής των δικών μας».

Και φτάνουμε στο πρόγραμμα... Και λίγο... γύπινγκ!!!

Και μπαίνουμε στο πρόγραμμα. «Στις 8 το πρωί όλοι είναι στο πόδι. Ο Γιαννούλης είναι το ζωντανό ξυπνητήρι. Με τις πιτζάμες του γυρίζει από πόρτα σε πόρτα και δίνει το σύνθημα της εγέρσεως. Ο αθεόφοβος δεν αφήνει κανέναν να κοιμηθεί».

Ποια η συνέχεια; Αφού πλέον η ομάδα μπήκε σε ρυθμό Ολυμπιακών Αγώνων…

Στις 08.30 πρωινό. Τσάι, γάλα ή κακάο. Φρέσκο βούτυρο. Μαρμελάδα, τυρι και είδος ζαμπόν. Και πολλά ψωμάκια.

Ως το μεσημέρι απαγορευόταν σε όλους να πάνε στο Άμστερνταμ που απείχε 27 χιλιόμετρα. Οι περισσότεροι πήγαιναν με… άμαξα καθώς υπήρχε μεν αυτοκίνητο αλλά ήταν… πανάκριβο. Τελικά τρία άτομα της ελληνικής αποστολής πήραν ταξί για να πάνε στο Άμστερνταμ. Όταν πλήρωσαν 620 δραχμές το μετάνιωσαν. Θα μπορούσαν να πάρουν το τραμ (40 δραχμές πήγαινε- έλα). Κάνει μια ώρα αλλά φεύγει κάθε πέντε λεπτά. Ο σιδηρόδρομος (ίδια η τιμή με το τραμ) κάνει 35 λεπτά… Αλλά έχει λίγες διαδρομές.

Όπως λέει ο συντάκτης οι αθλητές κατεβαίνουν προς τη θάλασσα. Κι επειδή «οι Ολλανδέζες είναι ελεύθερα πνεύματα» υπάρχουν και επιτυχίες. Που βλέπετε στην φωτογραφία… Το περιβόητο Greek Kamaki λειτουργούσε από τότε. Δύο με 12 Ολλανδέζες…

Αφού κάνουν μια βόλτα στην παραλία, στις 12 το μεσημέρι έχει μεσημεριανό. Που όμως δεν αρέσει… Η Ολλανδική κουζίνα δεν ταιριάζει με τα ελληνικά γούστα. Στις 13:00 παίρνουν το τραμ και πάνε στο Στάδιο στο Άμστερνταμ για προπόνηση. Και όπως περιγράφεται όλα πάνε καλά καθώς ο Ζαχαρόπουλος έριξε το ακόντιο πάνω από τα 60 μέτρα… Ο Μπεναρδής πήδησε 3,60 μέτρα στο επι κοντώ.

Μάλιστα γνωστοποιείται ότι η Ολυμπιακή Επιτροπή αποφάσισε τιμής ένεκεν να μπει πρώτη η Ελλάδα στην παρέλαση. Με το Ζαχαρόπουλο να κρατά το κοντάρι με τη λέξη «ΕΛΛΑΣ» και ο Α. Καρυοφύλλης τη σημαία.

Συνεχίζουμε… Στις 17:00 είναι ελεύθεροι ως τις 20:30 για το δείπνο. Οι αθλητές γκρινιάζουν ότι είναι μικρές οι μερίδες και πεινάνε. Κι απαιτούν μπιφτέκι γιατί έχουν αδυνατίσει και αναγκάζονται να τρώνε έξω.

Μετά το φαγητό, μέχρι τις 22:30 όλοι είναι ελεύθεροι και στη συνέχεια… αυστηρά, ύπνος. Οι μικροί ακούνε αλλά οι… μεγαλύτεροι ξεφεύγουν και ο συντάκτης «αποκαλύπτει» ότι δύο αθλητές έφτασαν στο ξενοδοχείο μετά τα μεσάνυχτα.

Μάλιστα η Ολυμπιακή Επιτροπή έδωσε έξτρα 120 δραχμές την ημέρα σε κάθε αθλητή για τα έξοδά του… «Λίγα είναι» μουρμούριζαν.

Ο Μπεναρδής μέσα στα... δέματα άνευ αξίας!

Υπήρξε όμως κι ένα ευτράπελο. Ο Μπεναρδής είχε πάει στο Αμστερνταμ μόνος του ένα πρωί, για να γυμναστεί και χρησιμοποίησε τον σιδηρόδρομο. Επρεπε να επιστρέψει με το ίδιο μέσο. Οι άλλοι έφυγαν με το τραμ. Η ώρα ήταν 20:30 αλλά ο Μπεναρδής άφαντος στο ξενοδοχείο για το δείπνο. 

Ξαφνικά ένα τηλεφώνημα στο ξενοδοχείο αποκαλύπτει ότι Έλληνας αθλητής έχασε το δρόμο και βρέθηκε σε σιδηρόδρομο αντιθετης κατεύθυνσης από το Zandvoort. Κλήθηκαν οι αρμόδιοι να τον παραλάβουν από τον σταθμό της πόλης στις 21:41…

Ο αρχηγός αποστολής πήγε στον σταθμό αλλά ο Μπεναρδής δεν ήταν σε βαγόνι. Ήταν μέσα στο βαγόνι των αποσκευών και στον ώμο του είχε κολλημένο χαρτί που ανέφερε «δεμα άνευ αξίας». Τι είχε συμβεί; Είχε πάρει αντίθεση κατεύθυνση και όταν το κατάλαβε έπρεπε να πληρώσει νέο εισιτήριο για το Zanvoort. Όμως χρήματα δεν είχε επάνω του… Κι έτσι οι υπάλληλοι τον τοποθέτησαν στην σκευοφόρο ως δέμα άνευ αξίας!!!

Και κάπως έτσι μάθαμε το πώς πέρασε η Ολυμπιακή ομάδα του 1928 στον δρόμο προς το Άμστερνταμ. Με την ταλαιπωρία, με τα παράξενα, με τις… γκάφες, με την φρίκη της βρωμιάς, με τα ευτράπελα και τις φάρσες… Πολύ μακριά από εμάς, πριν από 92 χρόνια.

Εικόνες και καταστάσεις που κανείς δεν μπορεί να σας διηγηθεί και σας μεταφέρουμε εμείς.

H Eλλάδα δεν πήρε κάποιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ, παρεμπιπτόντως

Δείτε την τελετή έναρξης των αγώνων

Ακολουθήστε μας στο Facebook