Αθήνα 1931: Η επίσκεψη στις καλύτερες ταβέρνες της εποχής.

Αθηναϊκή ταβέρνα... Και μόνο η λέξη από μόνη της σου προκαλεί νοσταλγικά συναισθήματα και σε οδηγεί ν' αναπολείς παλιές και όμορφες εποχές. Επιστρέφουμε λοιπόν, στο 1931. Τότε που αποκλείεται κάποιος από εμάς να ήταν θαμώνας στα ταβερνάκια της Αθήνας. Και διαβάζουμε το σχετικό ρεπορτάζ.

Ανάβει το κέφι λοιπόν. Κρασί, φαγητά, τραγούδι, καντάδες... Και το σκηνικό της παλιάς Αθήνας να ταξιδεύει το μυαλό μας και να "ακουμπά" σε παλιά ασπρόμαυρη ελληνική ταινία. Τότε που όλα μας φαίνονταν τόσο ρομαντικά...

Απαγορεύονται τα όργανα λέει... Γιατί; Θα τα δούμε παρακάτω. Η πρώτη περιγραφή όμως έχει μεγάλη σημασία καθώς αναφέρει ότι οι καλές ταβέρνες της εποχής δεν είχαν ανάγκη από διαφήμιση. Αν είχαν καλό κρασί ήταν υπεραρκετό γιατί θα το διέδιδαν και από στόμα σε στόμα θα γινόταν... διάσημη!!!

Το ρεπορτάζ αρχίζει... Αφού πρώτα σας πούμε ότι οι ταβέρνες στην Αθήνα και τον Πειραιά ανέρχονταν σε 1.800 εκείνη την εποχή (μεγάλο νούμερο αναμφίβολα) πάμε να διαβάσουμε την εφημερίδα. Ο δημοσιογράφος επισκέπτεται τις δύο (κατά τη γνώμη του) καλύτερες αθηναϊκές ταβέρνες της εποχής

Όμως για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, πριν περάσει στο ρεπορτάζ, αναφέρει ονομαστικά και κάποιες ακόμα πολύ καλές ταβέρνες. Ρίξτε μια ματιά και σ' αυτές.

Πάμε λοιπόν στην πρώτη μας επίσκεψη. Στην Ταβέρνα του Στάθη στην Πλάκα. Η αρχή γίνεται με μια περιγραφή του ιδιοκτήτη και το ωραίο του στριμμένο μουστάκι. Είναι πεντακάθαρος και χαμογελαστός. Και συνεχίζεται το ρεπορτάζ με την περιγραφή της ταβέρνας, του χώρου δηλαδή.

Και πάμε στην ατμόσφαιρα. Από τις 7.30 αρχίζει η δουλειά. Τα κρασιά πάνε κι έρχονται. Μαζί και τα αστεία και τα πειράγματα.

Και φτάνουμε σε ένα... κρίσιμο σημείο όπου καταλαβαίνουμε ακόμα περισσότερο τη "ζωή" στην Αθηναϊκή Ταβέρνα. Μια κιθάρα δίνει το ρυθμό και αρχίζουν και τραγουδούν όλοι μαζί "το μοιρολόι της παλιάς Αθήνας"... Μυσταγωγία!!!

Πάμε όμως και στην Κληματαριά. Για να γνωρίσουμε τον Γιώργη Ζαμάνη, τον ιδιοκτήτη της και να διαβάσουμε τις περιγραφές του ρεπόρτερ. Ο Γιώργης που δουλεύει από τις 11.30 το πρωί, μαζεύει πρόστιμα λόγω φασαρίας, αλλά με 10 χιλιάρικα είσπραξη την ημέρα όλοι λένε πως θα γίνει... τραπεζίτης.

Ναι και οι πελάτες του... Γραφικές φυσιογνωμίες της εποχής μεταξύ άλλων με κορυφαίο τον...ανάδοχο των βαρελιών του. Έναν τύπο που δίνει όνομα στα βαρέλια του Γιώργη

Το τραγούδι αρχίζει, το κέφι είναι στο καλύτερο σημείο του, η κιθάρα δίνει το ρυθμό αλλά όλα χαλάνε με την είσοδο ενός αστυφύλακα... Που τους λέει για την περασμένη ώρα και ότι απαγορεύεται η κιθάρα. Το κέφι διακόπτεται. Η ταβέρνα κλείνει...

Πηγή: Εφημερίδα "Ελεύθερος Άνθρωπος" (Νοέμβριος 1931)

Ακολουθήστε μας στο Facebook