1935: Το χάος στα Υπουργεία, η (δήθεν) εξυπηρέτηση του κοινού

Τα λέμε και σήμερα... Τα λέγαμε και πριν από χρόνια... Και σίγουρα θα τα λέμε μετά από χρόνια. Εξυπηρέτηση κοινού που λέτε σε δημόσια υπηρεσία... Χωρίς e-banking τότε, χωρίς e-mail ούτε καν fax. Θα έπρεπε να πας στο Υπουργείο και αν τα κατάφερνες να εξυπηρετηθείς θα αισθανόσουν τυχερός. Το ρεπορτάζ είναι στην εφημερίδα "Αθηναϊκή" το 1935 και περιγράφει το μαρτύριο των πολιτών στο δίωρο που άνοιγαν τα Υπουργεία για "εξυπηρέτηση κοινού".

Η εικόνα είναι αρκετά... μαύρη και θολή, από τη λεζάντα όμως μπορείτε να φέρετε στο μυαλό σας την εικόνα. Και από τις παρακάτω περιγραφές θα καταλάβετε τα υπόλοιπα.

Από... ανατολής ηλίου, το κοινό πιάνει πόστο έξω από το Υπουργείο για να φέρει εις πέρας την υπόθεσή του. Και διαβάζετε τις λεπτομέρειες...

Ορισμένοι για να αποφύγουν την ουρά κατέφευγαν σε πονηριές. Έκαναν τους δημοσιογράφους, τους πολιτικούς, τους απόστρατους, τους βουλευτές, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε για να προσπεράσουν την "ουρά", την διαδικασία και να μπουν πρώτοι. Ο εκπαιδευμένος κλητήρας... δεν μάσαγε.

Γενικά μπορείτε να διαπιστώσετε τι ακριβώς ήθελε να "πει" το ρεπορτάζ, διαβάζοντας τον βασικό τίτλο του στην εφημερίδα. Εποχές που η δημοσιογραφία γινόταν στο δρόμο, στο... τρέξιμο, μέσα στον κόσμο και στην καθημερινότητα και όχι από το... ίντερνετ. Πιθανότατα αυτός ήταν κι ένας λόγος που οι δημοσιογράφοι τότε είχαν σαφώς περισσότερο σεβασμό από τον κόσμο απ' ότι τώρα.

Κι έφτανε που λέτε η μεγάλη στιγμή... Κι ακολουθούσε το χάος. Το αμέτρητο χάος... Όλοι έτρεχαν και ξεχύνονταν στα γραφεία για να αιτηθούν (και να μην εξυπηρετηθούν).

Κι όταν λέμε να μην... εξυπηρετηθούν το εννοούμε! Το αναφέρει ξεκάθαρα το ρεπορτάζ άλλωστε. Ειδικά στις τελευταίες κουβέντες που κάνει λόγο για την αγανάκτηση των πολιτών από τους (αν)αρμόδιους που περίμεναν τόσες μέρες και ώρες να συναντήσουν και τελικά δεν τους εξυπηρετούν!!!

Βεβαίως πάντα υπήρχαν/υπάρχουν/θα υπάρχουν (στον αιώνα τον άπαντα) οι εξαιρέσεις. Κι αυτές είχαν να κάνουν με το... μέσον που θα είχε ή δεν θα είχε ο πολίτης. Αν είχε, όλα καλά. Αν όχι, καλά να πάθει. Ε ναι. Συμβαίνει και σήμερα

Για να κάνει ο πολίτης μια απλή αίτηση θα έπρεπε να περάσει μέσα από ένα λαβύρινθο γραφείων... Για να μπει μετά η αίτησή του στα αρχεία (Καλό ε;).

Και για το τέλος η απαράδεκτη συμπεριφορά των κλητήρων απέναντι στους πολίτες. Με βάση τα όσα αναφέρει ο ρεπόρτερ της εφημερίδας "το ύφος τους ήταν σκληρό, περιφρονητικό, πρόστυχο" και μάλιστα με συμπεριφορά... ανώτερη υπουργού.

(Ε δεν μας φαίνεται και πρωτόγνωρο...)

Αυτά που λέτε σε μια δημόσια υπηρεσία/Υπουργείο το 1935. Πριν από 85 χρόνια.

Μήπως βρίσκετε τίποτα ομοιότητες περίπου έναν αιώνα μετά;

Ακολουθήστε μας στο Facebook