Niko's Area

Η είδηση δημοσιεύτηκε το 1936 στην εφημερίδα ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ και είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Πρόκειται για αναδημοσίευση ρεπορτάζ της εφημερίδας «Νέος Ελεύθερος Τύπος» της Βιέννης, όπου αναφέρεται ότι οι Αυστριακοί έμαθαν τον αθλητισμό χάρη στον Έλληνα καθηγητή, Κωνσταντίνο Χρηστομάνο! Τι ακριβώς συνέβη; Το 1896 ο Χρηστομάνος έγραψε ένα μνημειώδες σύγγραμμα στο οποίο περιέγραφε όλες τις λεπτομέρειες της αναβίωσης του Ολυμπιακού Ιδεώδους. Με κάθε λεπτομέρεια ανέλυε τις ωφέλειες όσων ασχολούνται με τον αθλητισμό. Ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος ήταν τότε διδάσκαλος των πριγκηπισσών της Αυστριακής Αυλής. Μετά την έκδοση του συγγράματος αλλά και τη μόδα που επικρατούσε στην αριστοκρατία της Αυστρίας για τον αθλητισμό και ειδικλά για τον στίβο, ο Έλληνας καθηγητής έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να αρχίσουν μανιωδώς να γυμνάζονται οι Αυστριακοί. Μάλιστα έδινε οδηγίες για τα δρομικά αθλήματα, για τα άλματα, το δίσκο, το λιθάρι στους πρίγκηπες και τις προγκήπισσες της Αυστριακής Αυλής. Ο σνομπισμός και

Αμέσως μετά την τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Βερολίνο, το 1936, οι Ιάπωνες γέμισαν πείσμα προκειμένου να παρουσιάσουν το 1940 μια καλύτερη διοργάνωση. Είναι αλήθεια ότι οι Γερμανοί είχαν πάρει άριστα στη διοργάνωση και στο Τόκιο, όπως και στις άλλες πόλεις αποφάσισαν να απαντήσουν ανάλογα. Η περιγραφή των όσων είχαν αποφασίσει οι Ιάπωνες, τέσσερα χρόνια πριν τους αγώνες, φανερώνει την οργάνωσή τους. Και βέβαια σήμερα μπορεί να ακούγονται παράξενα αλλά τότε ήταν πολύ σημαντικά. Βέβαια το δράμα είναι ότι δεν έγιναν ποτέ καθώς ξέσπασε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος. Όπως και η τραγική ειρωνεία είναι ότι 80 χρόνια μετά (2020) αναβλήθηκαν πάλι οι αγώνες του Τόκιο λόγω της πανδημίας του COVID -19. Διαβάζουμε λοιπόν στην εφημερίδα ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ του 1936, τι ακριβώς ετοίμαζαν οι Ιάπωνες. Επί τρία χρόνια παρακολουθούσαν τις προετοιμασίες των Γερμανών και είχαν σημειώσει τα πάντα. Όταν ολοκληρώθηκαν οι αγώνες στο Βερολίνο, ο Υπουργός Παιδείας της Ιαπωνίας, έστειλε ένα γράμμα με τη μο

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Βερολίνο, το 1936, ο νικητής του μαραθωνίου στην Αθήνα στους πρώτους σύγχρονους αγώνες του 1896, Σπύρος Λούης ήταν επίσημος προσκεκλημένος του χιτλερικού καθεστώτος. Και κατά την επιστροφή του περιέγραψε τις εντυπώσεις του από την άριστη φιλοξενία «Ακόμα και ο ίδιος ο Φύρερ δέχτηκε με χαρά και περηφάνια την ελιά από τα χέρια του απλοϊκού Μαρουσιώτη, που συμβόλιζε την ειρήνη και τη συναδέλφωση των λαών της γης»   έγραψε η εφημερίδα ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ. Σε μια φράση που επειδή εμείς… ξέρουμε τι ακολούθησε λίγα χρόνια μετά, φαντάζει ολίγο ανατριχιαστική. Ας διαβάσουμε λοιπόν πως περιέγραψε ο Λούης τη ναζιστική φιλοξενία. -Σε κάποιο τραπέζι που του είχε παραθέσει ο Δήμαρχος Βερολίνου, ο Λούης δεν άγγιζε τη μπύρα. Όταν τον ρώτησαν γιατί δεν έπινε, απάντησε ότι προτιμούσε μόνο ρετσίνα αλλά κι ελληνικά τσιγάρα. Μέσα σε τρεις μέρες του έδωσαν ένα κασόνι με ρετσίνα και άλλο ένα με ελληνικά τσιγάρα! -Παράλληλα παραπονέθηκε για τη στάση των Ελλήνων συνοδών της Ολυπιακή

Ο Κωνσταντίνος Γούτης ήταν ένας Πειραιώτης αθλητής, ο κορυφαίος στην Ελλάδα στα 1.500   μέτρα αλλά και στα τρία χιλιόμετρα μετά φυσικών εμποδίων. Ήταν ένας από τους αθλητές που θα εκπροσωπούσαν τη χώρα μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο. Όμως τον κάλεσαν πίσω στην Αθήνα διότι ήταν… άτακτος.   Τι ακριβώς συνέβη; Παρά την απαγόρευση της εξόδου από το Ολυμπιακό χωριό, ο Γούτης το έσκασε και πήγε στο Βερολίνο. Ωραίο παιδί ήταν, έκανε γνωριμία με μια νεαρά Γερμανίδα, με την οποία έκαναν ερωτικές σχέσεις. Ειδοποιήθηκαν οι αστυνομικές αρχές του Βερολίνου που τον συνέλαβαν και τον παρέδωσαν στην αστυνομία του Ολυμπιακού χωριού. Ο αρχηγός της ελληνικής αποστολής όταν έμαθε τα καθέκαστα, αποφάσισε την αποπομπή του αθλητή. Και παράλληλα ζήτησε από τον ΣΕΓΑΣ να του απαγορευθεί η φίλαθλος ιδιότητα εξαιτίας της πράξης του. «Δεν εξέθεσε μόνο την ελληνική αποστολή αλλά το έθνος» έλεγαν οι παράγοντες του ελληνικού αθλητισμού. Ακολουθήστε μας στο Facebook

Στις 22 Ιουνίου 1936, η εφημερίδα ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ πανηγυρίζει για μια πολύ σημαντική είδηση: Για πρώτη φορά καταρτίστηκε Εθνική Ομάδα στο μπάσκετ η οποία θα ταξίδευε στην Κωνσταντινούπολη για να αντιμετωπίσει την Εθνική Τουρκίας. Μέσα από το ρεπορτάζ έγιναν δριμύτατες παρατηρήσεις στον ΣΕΓΑΣ επειδή είχε αργήσει να φτιάξει την Εθνική ομάδα στο μπάσκετ, οργανωμένα και με τις απαραίτητες διαδικασίες. Όπως αναφέρεται, η Εθνική ομάδα καταρτίστηκε κατόπιν ατομικής πρωτοβουλίας. Από τους πιονέρους του αθλήματος στην Ελλάδα. Οι Αγγέλου, Μπαχώμης, Κουτσαλέξης (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Σαπουντζάκης (Νήαρ Ηστ), Αμαραντίδης (Πειραϊκός), Νανές (Ηρακλής), Σκυλογιάννης (Πανελλήνιος) και Βάσσης (Πανιώνιος) ήταν οι παίκτες. Συνοδός της ομάδας ήταν ο κ.Νιάτας και προπονητής ο Μάικλ Στεργιάδης. Μαθητής του Τζέιμς Νέισμιθ (του ανθρώπου που ανακάλυψε το μπάσκετ) κι εκ των πρωτεργατών του μπάσκετ όπως και του βόλεϊ στην Ελλάδα. Μέσα από τα φοβερά ρεπορτάζ της εφημερίδας μάθαμε πολλά. Για τις ικανότητες κάθε παί

Ο Νίκος Σύλλας, θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες αθλητές όλων των εποχών. Ήταν δισκοβόλος. Κι όταν ο ΣΕΓΑΣ… τόλμησε να του προτείνει αργομισθία στο δημόσιο για να τον αποκαταστήσει, έγινε έξαλλος. Προσεβλήθη!!! Κι επέστρεψε στην Χίο, στην πατρίδα του. Τρομερό το ρεπορτάζ της εφημερίδας ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ στις 8 Ιουνίου 1936. Ο ΣΕΓΑΣ είχε ανακοινώσει ότι ο πρωταθλητής Σύλλας, από τους πλέον δημοφιλείς αθλητές στην Ελλάδα, είχε ζητήσει 10ήμερη άδεια. Μόνο που οι δέκα ημέρες έγιναν… δέκα εβδομάδες. Ο Σύλλας δεν εμφανιζόταν στους αγώνες. Και η εφημερίδα αποκαλύπτει: «Το ζήτημα είναι απλούστατο. Ο Σύλλας εγύρευε μια αξιοπρεπή θέση για το παρόν και το μέλλον. Η αργομισθία που του έδωσαν στον Δήμο τον προσέβαλλε και τον ταπείνωνε. Ήθελε να προσφέρει υπηρεσίες θετικές. Δεν ήθελε να είναι παράσιτος ενός ταμείου» Ο πρωταθλητής της δισκοβολίας επέστρεψε στη Χίο. Εκεί, στην πατρίδα του έγινε αγρότης. «Με την αξιοπρέπεια εκείνων που σέβονται τη ζωή, τη βιοπάλη και τον εαυτό του» όπως αναφ

Σε ηλικία μόλις 24 ετών, ο Βενιαμίν της οικογένειας Ανδριανόπουλου που έγραψε μεγάλη ιστορία στον Ολυμπιακό, αποφασίζει να αποχαιρετήσει την ενεργό δράση. Ο Λεωνίδας αποχωρεί και ο Ολυμπιακός μένει… χωρίς Ανδριανόπουλο. Βρισκόμαστε στις 8 Φεβρουαρίου του 1936 και ο ρεπόρτερ της εφημερίδας ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ανακαλύπτει στο γήπεδο του Ρουφ τον Λεωνίδα Ανδριανόπουλο. Που μόλις έχει εγκαταλείψει, σε πολύ νεαρή ηλικία την ενεργό δράση. Ο διάλογος που περιγράφεται είναι αποκαλυπτικός -Δεν θα ξαναπαίξεις Λεωνίδα, φουτ-μπολ; -Μωρέ ούτε λάινσμαν… -Μα γιατί; -Μα είναι να ρωτάς ρε φίλε; Για να μη μείνω ανάπηρος! Η εφημερίδα παίρνει την τελευταία του κουβέντα για να προχωρήσει το ρεπορτάζ της. Κι αποκαλύπτει ότι ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος σ’ έναν αγώνα προτίμησε να τραυματιστεί σοβαρά και να μείνει 2 μήνες στο κρεβάτι παρά να χτυπήσει στο κεφάλι έναν αντίπαλό του! «Και πράγματι, ο Λεωνίδας κατέχει το ρεκόρ των τραυματισμών. Σαράντα κι απάνω φορές τραυματίστηκε στα πόδια, στα χέρια, στη μέσ

Η Έλεν Μέγιερ θεωρείται η κορυφαία ξιφομάχος όλων των εποχών. Η ιστορία της είναι περίεργη ως δραματική. Αν κι Εβραία, εξόριστη από τη Ναζιστική Γερμανία, κλήθηκε να λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου του 1936 και να εκπροσωπήσει την πατρίδας της. Κι εδώ αρχίζει ένα παράξενο στόρι.   Η Μέγιερ άρχισε να κερδίζει πρωταθλήματα Γερμανίας το 1924 όταν ήταν 13 ετών. Όλοι έλεγαν για την τακτική και το ταλέντο της. Το 1930, ενώ δεν είχε κλείσει καλά- καλά τα 20 χρόνια της, είχε κερδίσει 6 πρωταθλήματα Γερμανίας. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ το 1928 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Στην Γερμανία έγινε εθνικό σύμβολο. Ήταν ψηλή, ξανθιά, όμορφη, αρχοντική… Ό,τι ακριβώς ήθελαν οι Γερμανοί, Μόνο που η Μέγιερ ήταν Εβραία. Κι αυτή ήταν μια σημαντική λεπτομέρεια. Να φανταστείτε όταν ήταν μικρή την αποκαλούσαν η «Εβραία Μέγιερ» για να τη ξεχωρίζουν από την «Χριστιανή Μέγιερ» ένα κοριτσάκι από το διπλανό της σπίτι με το ίδιο επώνυμο. Το 1931 έχασε τον πατέρα της απότομα, από καρδ

«Σπορ συν Δικτατορία ίσον Οργάνωσις»! Και μακάρι να ήταν μόνο αυτό το πιο «βαρύ» απ’ όσα έγραψε η εφημερίδα ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ τον Ιανουάριο του 1936. Ουσιαστικά αποθεώνει τους Μπενίτο Μουσολίνι και Αδόλφο Χίτλερ που μέσα από τη δικτατορική τους πρακτική κατάφεραν να ανορθώσουν τον αθλητισμό στη χώρα τους!   Τι «στιβαρή διακυβέρνηση» διαβάσαμε. Τι για «δύναμη χαρακτήρος» επίσης. Πάντως ήταν ανατριχιαστικά αυτά που διαβάσαμε και γίνονται ακόμα χειρότερα αν αναλογιστούμε ότι ακόμα ο κόσμος δεν ήξερε τι θα επακολουθούσε σε λίγα χρόνια! Ας δούμε λοιπόν τι έλεγαν: «Εις την Ιταλία, η ιστορική πορεία «προς την Ρώμη» των μελανοχιτώνων οπαδών του Μουσολίνι, ήταν το πρώτο βήμα του αθλητισμού προς τη μεγαλοπρεπή σταδιοδρομία. Μολονότι ο πόλεμος απορροφά κάθε ικμάδα της Ιταλίας, εν τούτοις η χώρα του Ντούτσε εξακολουθεί να είναι ισχυρά εις το αθλητικόν επίπεδον το περίφημον ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα εξακολουθεί, είναι έτοιμη ν’ αποστείλει μια ισχυρά ομάδα εις το Βερολίνο και προτίθεται να διοργανώσε

Μια αποκάλυψη της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ τον Ιανουάριο του 1936 σκανδαλίζει τους Αθηναίους που ετοιμάζονται να πετάξουν στην… πυρά τις αθλήτριες. Υπήρξαν σκάνδαλα που ανακαλύφθηκαν στο Καλλιμάρμαρο που- όπως τουλάχιστον αναφέρθηκε-είχε μετατραπεί σε καταφύγιο ερωτικών ζευγαριών. Γι’ αυτό άλλωστε ο ΣΕΓΑΣ είχε απαγορεύσει την προπόνηση γυναικών στο Καλλιμάρμαρο. Είχαμε κάνει παλαιότερα ένα θέμα επ’ αυτής της απαγόρευσης αλλά πλέον οι λεπτομέρειες είναι συνταρακτικές. Μάλιστα δύο αθλήτριες που παράκουσαν τιμωρήθηκαν σκληρά. Η μία ισόβια και η άλλη με οχτάμηνο αποκλεισμό από το στίβο! Όπως σας είχαμε αναφέρει στο παλαιότερο ρεπορτάζ, μετά την απαγόρευσηαπό τον ΣΕΓΑΣ όποια αθλήτρια τολμούσε να μπει στο Καλλιμάρμαρο… έτρωγε ξύλο.Και όχι μόνο ποινή . Το περιστατικό που αναφέρεται έχει ενδιαφέρον: «Προ ετών, ένα απόγευμα, ένας σοβαρός κύριος, γνωστός φίλαθλος ενώ έκανε τον περίπατό του στο άλσος του Αρδηττού, συνάντησε στο δρόμο του ένα ερωτικό ζευγαράκι. Εκείνος ήταν ένας γιγαντό

Η πυγμαχία ήταν το πιο δημοφιλές σπορ κατά τη δεκαετία του ΄30, παγκοσμίως. Μια επίσκεψη στις εφημερίδες της εποχής θα σας πείσει. Στην Ελλάδα για παράδειγμα, το πρωτοσέλιδο με θέμα πυγμαχία ήταν συχνό φαινόμενο. Πολύ συχνό… Και βέβαια οι πρωτοπυγμάχοι κέρδιζαν του κόσμου τα χρήματα. Που όμως, με βάση το πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ της εφημερίδας ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ (Ιανουάριος 1936) αρκετοί απ’ αυτούς τα έχαναν καθώς έκαναν πολύ κακή ζωή. Άλλοι βέβαια ήταν πανέξυπνοι και επένδυσαν σωστά. Οπότε οι λεπτομέρειες που περιγράφονται είναι πολύ ενδιαφέρουσες. Ο Τζακ Τζόνσον για παράδειγμα, του οποίου την ιστορία με την Κου-Κλουξ-Κλαν σας είχαμεαναφέρει σε παλαιότερη ανάρτηση , υπήρξε πανέξυπνος και προνοητικός. Το 1936,   σε ηλικία 58 ετών ζούσε άνετα και ειρηνικά στο Σικάγο χωρίς να του λείπει τίποτα. Μάλιστα συμμετείχε και στα αθλητικά σωματεία της περιοχής του και ήταν δημοτικός σύμβουλος. Ο Κιντ Λεβίς, που είχε κερδίσει το εκπληκτικό ποσό των 500 χιλιάδων λιρών από τις νίκες του στα ρινγκ, ε

Το θέμα που ανακαλύψαμε στην εφημερίδα ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ τον Ιανουάριο του 1936 έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Και πλάκα. Καθώς αποκαλύπτει το σκοπό δήθεν τραυματισμών των ποδοσφαιριστών στη διάρκεια των αγώνων. Ο ένας μάλιστα είναι κι ερωτικός! Τέσσερις κατηγορίες, όπως αναφέρει η εφημερίδα. Και μετράμε έναν προς έναν. Πρώτη, ο αληθινός τραυματισμός. Δύο παίκτες συγκρούονται και τραυματίζονται. Εδώ δε μπορείς να κάνεις τίποτα. Δεύτερη κατηγορία, ο τραυματισμός για ξεκούραση. Αναφέρεται μάλιστα πρόσφατο περιστατικό στο Μιλάνο, σε αγώνα Ιταλίας- Ελλάδας. Ο Κουράντης έπεσε στο γήπεδο στο δεύτερο μέρος φωνάζοντας. Ο συμπαίκτης του, Τάκης Τριανταφύλλης που ήταν και γιατρός, έτρεξε κοντά του. «Κάνε τη δουλειά σου κι άσε με να ανασάνω λίγο» του φώναξε ο Κουράντης, ο οποίος είχε ταλαιπωρηθεί από το «σφυροκόπημα» των Ιταλών στο δεύτερο μέρος και προφασίστηκε τραυματισμό για να πάρει ανάσες. Τρίτη περίπτωση, ο τραυματισμός για λόγους ευθιξίας. Όταν ένας παίκτης δεν απέδιδε καλά στο πρώτο μέρος ενό

Χριστούγεννα του 1935 και λίγο μετά τη διεξαγωγή του αγώνα δρόμου «Γύρος των Αθηνών» ένας ηλικιωμένος, ο γερο-Πασσαλής προκάλεσε τον Σπύρο Λούη σε αγώνα 190 χιλιομέτρων. Ο νικητής θα παρέδιδε στον Αδόλφο Χίτλερ τη φουστανέλα, στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Βερολίνου το 1936. Ο 65χρονος Πασσαλής προκάλεσε τον 61χρονο Λούη! «Και γιατί να μην τον προκαλέσω; Τον περνώ πέντε χρόνια στην ηλικία και δε μπορεί παρά να δεχθεί. Θα τρέξουμε μια κούρσα δέκα χιλιομέτρων και οποίος νικήσει θα πάει στο Βερολίνο με το αεροπλάνο» δήλωσε ο γερο-Πασσαλής. Ο παλαίμαχος από τα Τρίκαλα, φορώντας όλα του τα παράσημα δε σήκωνε κουβέντα αφού μάλιστα είχε τρέξει και στον «Γύρο της Αθήνας» εκείνες τις μέρες. «Κι εγώ πως έτρεξα, τρελός ήμουν; Όχι φυσικά, έχω παιδιά, παντρεμένα κι ελεύθερα. Επιστρέφω στο χωριό μου. Αν δεχτεί ο Λούης, που σέβομαι, θα επιστρέψω στην Αθήνα για να τρέξω»! Με βάση την πρόκληση του γερο-Πασσαλή, ο νικητής θα μετέφερε τη φουστανέλα που θα δινόταν δώρο στον Αφόλφο Χίτ

Εκείνη την εποχή (δεκαετία ’30 φανταστείτε) ειδικά, κάθε αθλητική αναμέτρηση ήταν εθνικό ζήτημα. Οι αθλητές ήταν «στρατιώτες» που έπρεπε να οδηγήσουν το ‘Εθνος στη νίκη οπωσδήποτε! Κάθε ήττα ισοδυναμούσε με… εθνική ντροπή και τραγωδία. Καθόλου παράξενο λοιπόν το γεγονός ότι δέκα χιλιάδες   άτομα πλημμύρισαν το κέντρο της Αθήνας, τον Οκτώβριο του 1935, ώστε να υποδεχτούν τους Έλληνες αθλητές που είχαν κατακτήσει την πρώτη θέση στους Βαλκανικούς Αγώνες της Κωνσταντινούπολης. Από το πρωί ήταν συγκεντρωμένοι. Στην Πανεπιστημίου, στην Ομόνοια, ανθρωποθάλασσα που περίμεναν την πομπή με τους Βαλκανιονίκες. Από τις 9 το πρωί μάλιστα, όπως διαβάζουμε η κυκλοφορία είχε διακοπεί. Άνθρωποι είχαν σκαρφαλώσει στους στύλους των τραμ. Στα κριπιδώματα της πλατείας, στα περβάζια των εξωστών και ζητωκραύγαζαν. Δημιουργούσαν μεγάλη φασαρία. Τα μπαλκόνια και τα παράθυρα των μεγάλων ξενοδοχείων των οδών Πανεπιστημίου, Σταδίου αλλά και γύρω από την πλατεία Ομονοίας ήταν γεμάτα. Μάλιστα όπως αναφέρει το ρ

Μια θλιβερή ιστορία διαβάσαμε στην εφημερίδα ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ στις 18 Σεπτεμβρίου 1935. Ο πρωταθλητής του στίβου, Χρήστος Μάντικας αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει και τελικά τον έσωσε την τελευταία στιγμή ο δισκοβόλος, Νίκος Σύλλας. Τι ακριβώς είχε συμβεί; Ο Σύλλας είχε χάσει μια κούρσα των 400μ. μετ’ εμποδίων στους Ελληνοαυστριακούς Αγώνες και ήταν πάρα πολύ πικραμένος. Να φανταστείτε, μέχρι και η εφημερίδα που περιγράφει το γεγονός γράφει «μετά την επονείδιστον ήττα του»! Και την ίδια στιγμή που τελείωνε η κούρσα οι θεατές στις κερκίδες τον αποδοκίμαζαν! Τον Μάντικα… Τον κορυφαίο αθλητή της εποχής… Επειδή έχασε μια κούρσα! Ο Μάντικας κόντεψε να λιποθυμήσει από τις τύψεις του αλλά οι φίλοι του, αθλητές και παράγοντες τον πλησίασαν και προσπάθησαν να τον σηκώσουν και να τον ενθαρρύνουν «Δεν πειράζει Χρήστο. Αν νικήθηκες από τον Λάιτνερ, θα νικήσεις τον Ιβάνοβιτς και τον Μπουράντοβιτς. Δε χάλασε ο κόσμος» του έλεγαν. Ο Μάντικας δεν απαντούσε αλλά κάποια στιγμή ρώτησε: «Γιατί φωνάζει ο