1937: Τα επαγγέλματα των ποδοσφαιριστών

Μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα παρουσιάζει η εφημερίδα ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ στο φύλλο της 25^ης Ιουνίου του 1937 καθώς αναλύει τα επαγγέλματα των Ελλήνων ποδοσφαιριστών της εποχής. Τι έκαναν, δηλαδή, έξω από το γήπεδο.

Μη ξεχνάτε ότι τότε το ποδόσφαιρο δεν ήταν επαγγελματικό και οι ποδοσφαιριστές ακολουθούσαν κανονικά ένα άλλο επάγγελμα. Μάλιστα μέσα στο ρεπορτάζ αναφέρεται και η διαφορά που υπήρχε ανάμεσα στους αθλητές του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού. Οι μεν «πράσινοι» στο μεγαλύτερο ποσοστό τους ήταν σπουδαστές, επιστήμονες ή υπάλληλοι γραφείου ενώ οι περισσότεροι «ερυθρόλευκοι» έκαναν βαριές δουλειές.

Προσέξτε λοιπόν τι αναφέρει η εφημερίδα:

«Για τον λόγο αυτό οι Αθηναίοι καυχώνται ότι έχουν πνευματική υπεροχή έναντι των Πειραιωτών. Για τον ίδιο όμως λόγο οι τελευταίοι επιμένουν να θεωρούν ιδιοκτησία τους, τους τίτλους των πρωταθλημάτων.

-Το φουτ-μπολ λένε χρειάζεται νεύρα και ψυχή πράγματα δηλαδή που διαθέτει σε μεγαλύτερο βαθμό ο άνθρωπος που βρίσκεται στο καμίνι της βιοπάλης, στα σακιά των εμπορευμάτων, στη σκόνη του εργοστασίου, στη λάβα του φούρνου.

Και οι Παναθηναϊκοί απαντούν:

-Θέλει μυαλό κι εξυπνάδα το ποδόσφαιρο. Θέλει μόρφωση για να είναι τεχνικό, θεαματικό, ενδιαφέρον.

Φυσικά δεν πρόκειται να συμφωνήσουν ποτέ οι Αθηναίοι και οι Πειραιώτες σε αυτό το ζήτημα»

Ας περάσουμε όμως στα επαγγέλματα και πρώτα στον Ολυμπιακό.

Όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ «έχει λίγο απ’ όλα τα επαγγέλματα. Είναι εργάτες, τεχνίτες, υπάλληλοι. Κανένας δεν είναι φοιτητής ή επιστήμονας μετά την αποχώρηση των Ανδριανόπουλων»

Έχουμε και λέμε, λοιπόν.

Ο Χρυσαφόπουλος  ήταν μηχανικός στο ατμόπλοιο «Κεφαλληνία». Ο Γιάννης Χέλμης και ο Δότσικας εργάζονταν ως υπάλληλοι στο τελωνείο ενώ εργάτης στο λιμάνι ήταν ο Γραμματικόπουλος.  Ο Μαλεύρης ήταν σιδηρωτής και πωλητής στο κατάστημα υποκαμίσων αδελφών Δούμα (Θεμιστοκλέους 12). Ο Κατσιγιάννης, ιδιοκτήτης αρτοπωλείου (στον Κολωνό, οδός Μίλωνος). Ο Ε. Χέλμης ιδιοκτήτης εμπορικού καταστήματος στον Πειραιά. Ο Αλιφραγκής και ο Ράγγος, ηλεκτρολόγοι στο Δήμο Πειραιά. Ο Κορσιάνος, σιδηροδρομικός υπάλληλος. Ο Δεπούντης ήταν μαθητής της Σχολής Ικάρων, ο Παπαντωνίου υπάλληλος καταστήματος κατασκευής καθρεπτών, ο Λίβας υπάλληλος σε υπουργείο, ο Ι.Βάζος ιδιοκτήτης κρεοπωλείου στην Δραπετσώνα. Ο Συμεωνίδης ήταν υπάλληλος στην εταιρεία υδάτων. Ο Αναματερός ήταν ιδιοκτήτης καφενείου στο σταθμό Πελοποννήσου. Ο Μαυρόπουλος ήταν ξυλουργός ενώ εργάτες/τεχνίτες ήταν οι Καρνέσης, Κουνέλης και Σχινάς.

Και συνεχίζουμε με τον Παναθηναϊκό και τα επαγγέλματα των ποδοσφαιριστών του.

Τι αναφέρει το ρεπορτάζ; «Αντιθέτως προς τον Ολυμπιακό, ο Παναθηναϊκός έχει αρκετούς σπουδαστάς. Μεταξύ των παικτών του, ελάχιστοι ανήκουν σε βαριά επαγγέλματα ενώ οι περισσότεροι είναι άνθρωποι της πένας, των γραφείων». Βέβαια το ρεπορτάζ το προχωράει ακόμα περισσότερο αφού… προξενεύει τους ποδοσφαιριστικές: «Ομολογούμε πως είναι μια καλή «λίστα» μορφωμένων και κατά το μάλλον και ήττον ωραίων γαμβρών»!

Πιο αναλυτικά:

Ο Χαραλαμπίδης και ο Μηγιάκης ήταν υπάλληλοι εις το ανεγειρόμενον νέον κυτιοποιείον του Δ.Νικολαϊδη. Ο Χριστοδούλου καθηγητής γυμναστικής, ο Χάντζος σπουδαστής Πολυτεχνείου, ο Σβολόπουλος υπάλληλος πυριτιδοποιείου. Ο Σιδηρόπουλος, τελειόφοιτος οδοντιατρικής. Ο Σύρκος, ιδιοκτήτης κρεοπωλείου στην πλατεία Μεταξουργείου. Ο Υποφάντης αναφέρεται ως προπονητής Παναθηναϊκού. Ο Κρητικός τελειόφοιτος Νομικής, ο Δημητρίου τυπογράφος, ο Μπαλτάσης ιδιοκτήτης κρεοπωλείου στην κεντρική αγορά. Ο Τριανταφύλλης τελειόφοιτος Ιατρικής, ο έτερος Σβολόπουλος και ο Τσούτσος ήταν σπουδαστές της Γυμναστικής Ακαδημίας

Απ’ εκεί και πέρα, σε ό,τι αφορά στην ΑΕΚ αναφέρεται ότι οι περισσότεροι παίκτες της εργάζονταν στην «Ούλεν» την εταιρεία υδάτων δηλαδή: Οι Ρίμπας, Σκλαβούνος, Παπαδόπουλος, Πάτροκλος, Κοντούλης, Αβέρωφ, Σοφιανόπουλος, Χριστοδούλου. Οι ελάχιστοι απομείναντες ήταν μαθητές και δύο δημόσιοι υπάλληλοι.

Στον Απόλλωνα υπάρχει πιο ακριβής περιγραφή:

Παπαντωνίου, ιδιοκτήτης περιπτέρου στη Σταδίου έξω από την Αθηναϊκή Τράπεζα. Αρμακόλας, υπάλληλος στα εργοστάσια σαπωνοποιοίας Λαδοπούλου. Χατζηβασίλης, τυπογράφος της «Νέας Εστίας». Γκίκας, τυπογράφος του νομικού περιοδικού «Θέμις». Δεληγιάννης, δευτεροετής φοιτητής Νομικής. Βουβουδάκης, ιχθυοπώλης. Γρηγοριάδης, τελειόφοιτος Γυμνασίου. Δαμαλάς, μαραγκός. Ρούσσος, υπάλληλος στην εταιρεία λιπασμάτων. Αντικάκης, υποδηματοποιός. Προκοπίου, ιδιοκτήτης εργαστηρίου σαπωνοποιοίας στου Ζωγράφου. Χατζησάββας, υπάλληλος εταιρείας υδάτων. Πανανός, ελαιοχρωματιστής. Τριμπόγιας, ιδιοκτήτης κρεοπωλείου. Γκιζώρης υδραυλικός. Κατσίκας, σιδηρουργός.

Ο Εθνικός ήταν η ομάδα της βιοπάλης.

Ο Δεμησέτης ήταν εργάτης, ο Σχίζας πλανόδιος μανάβης με το γαϊδουράκι του, ο Ζάκκας μηχανουργός, ο Μανεωλέσσας τεχνίτης. Ο Αποστόλης, απόφοιτος της σχολής τεχνιτών αεροπορίας. Ο Μπόλκας ήταν κουρέας και είχε υπάλληλο τον συμπαίκτη του, Ζωγραφίδη. Ο Αϊντούκοβιτς ήταν θερμαστής. Ο Δεληγιώργης υπάλληλος μυροπωλείου. Ο Κουτσιλιέρης εργαζόταν στο χημείο του Πολυτεχνείου. Ο Φούσκας, υπάλληλος της εταιρειας υδάτων. Ο Σταυρόπουλος ήταν ιδιοκτήτης παντοπωλείου στην Κυψέλη.