Το αντίθετο του μύθου του σπηλαίου

Έβλεπα τα βίντεο από την εκδήλωση που έκανε ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο γνωστός υπουργός που έχει αναλάβει το ιερό χρέος της ανάπτυξης της Ελλάδας (σε πιάνει μια ανατριχίλα μόνο στη σκέψη) και μέσα στο μυαλό μου κάμποσες περίεργες σκέψεις άρχισαν να «χορεύουν»!

Κατά πρώτο λόγο, ο πρώην πολιτευτής και βουλευτής του ΛΑΟΣ, που άρχισε να γίνεται διάσημος χάρη στον ακραίο κι εθνικιστικό του λόγο, που βέβαια έφτανε σχεδόν πάντα στο όριο του παραληρήματος (ειδικά όταν προωθούσε κάτι βιβλία με περιεχόμενο αμφιβόλου ποιότητας, γνησιότητας και αλήθειας παρά μόνο με φανατισμένο «πύρινο πατριωτικό» λόγο) είναι ξεκάθαρο ότι έχει περάσει σε άλλη πίστα.

Από το ύφος του ναρκισσισμού και της αυταρέσκειας, διαπιστώνεις ότι αισθάνεται πανέμορφα επειδή «μπήκε στα σαλόνια» και κατά κάποιο τρόπο χαμογελά σαρδόνια σε εκείνους που επί σειρά ετών τον αντιμετώπιζαν αφ’ υψηλού και τον είχαν στο περιθώριο.

Στην Ελλάδα βέβαια, της Β’ και Γ’ Εθνικής της Ευρώπης, δεν ήταν και τόσο δύσκολη η ανέλιξη ενός ανθρώπου όπως ο Άδωνις. Ήξερε πάντα τι έπρεπε να πει πολύ δε περισσότερο γνώριζε ότι οι Έλληνες μετά από τρία λεπτά δε θυμούνται τίποτα. Δεν έχει σημασία ποιους έβριζε και ποιους αποθέωνε, μπορούσε με την ίδια ευκολία να αντιστρέψει τους όρους.

Ως εκ τούτου, ο Άδωνις πήρε το ασανσέρ και ανέβηκε αρκετά πατώματα, αν και τις περισσότερες φορές δε «λησμονεί» τις ρίζες του κι από τη χλιδή επιστρέφει στο «καφενείο»! Που του ταιριάζει και καλύτερα, άλλωστε, ανεξάρτητα αν στο τσαρούχι έβαλε ημίψηλο καπέλο.

Τα πάντα είναι διαθέσιμα προς χρήση. Τα Media, η σημαία, οι παπάδες, η θρησκεία, τα φτηνά πατριωτικά συνθήματα μαζί φυσικά με την αλλοίωση της ιστορίας, την εκμετάλλευση της μνήμης- χρυσόψαρου! Εδώ φτάσαμε στο σημείο να βλέπουμε τον άνθρωπο που προωθούσε με πείσμα και φανατισμό τα αντισημιτικά βιβλία να εύχεται Happy Hanukkah.

Η θρησκεία παίζει πάντα μεγάλο ρόλο στις πράξεις του. Τη συνδυάζει μάλιστα με την αρχαία Ελλάδα κάτι που ασφαλώς εκτός του αχταρμά στο μυαλό του δείχνει και τον άκρατο λαϊκισμό του. Τι σημασία έχει που δεν κολλάνε αρχαιοελληνικός πολιτισμός και Χριστιανισμός; Βάλτε τα στο μίξερ μαζί γιατί αρέσει σε πολλούς Έλληνες να τα ακούνε.

Το ότι οι πράξεις θα πρέπει να συμπορεύονται με τα λόγια όταν μιλάμε για Καλό Χριστιανό, είναι άλλη κουβέντα.

Δεν πρόκειται να σταθώ σε όσους έσπευσαν να τον αποθεώσουν στη «ρωμαϊκή εκδήλωση» που διοργάνωσε. Πολύ δε περισσότερο όταν αναλογίζομαι πόσοι τον ψήφισαν, οπότε είναι δεδομένο ότι ο Σπυρίδων- Άδωνις ξέρει πολύ καλά το παιχνίδι!

Είναι ξεκάθαρο ότι έχουμε να κάνουμε με το εντελώς αντίθετο του μύθου του σπηλαίου. Εκεί ξεφεύγεις από την εικονική πραγματικότητα, βγαίνεις στο φως του ήλιου και της γνώσης κι όταν γίνεσαι φύλακας- φιλόσοφος επιστρέφεις στο σπήλαιο ώστε να τραβήξεις κι άλλους έξω από τη ψευδαίσθηση. Ο Άδωνις κατάφερε να δραπετεύσει στο φως, να αποκτήσει τις γνώσεις σε όσα ήθελε και χρειάζονταν και τα χρησιμοποιεί ώστε να κρατήσει στο σκοτεινό σπήλαιο, αλυσοδεμένους εκείνους που πιστεύουν ότι η σκιά στο σπήλαιο δεν είναι ψευδαίσθηση αλλά πραγματικότητα.

Με λίγα λόγια, δε θα μου προκαλούσε καμία εντύπωση αν αυτή η συγκέντρωση του Αδώνιδος  ήταν κάτι παραπάνω από προεκλογική! Εξασφαλισμένη την έχει την εκλογή. Περισσότερο μου φάνηκε ως μια «δήλωση» προς την παράταξη (που βρίσκεται τώρα, γιατί αύριο- μεθαύριο κανείς δε ξέρει) κι ως πρόβα αρχηγού! Είτε στη ΝΔ- φανταστείτε να το δούμε κι αυτό- είτε σε κάποιο μόρφωμα που μέσα από τη «δύναμη» που έχει αποκτήσει, θα επιδιώξει να φτιάξει.

Στην Ελλάδα που ζούμε ένας τέτοιος Άδωνις, πολύ εύκολα μπορεί να φαντασιώνεται ακόμα και το ότι θα γίνει πρωθυπουργός.

Follow

Facebook

Twitter

Linkedin