Θυμάμαι τα λουλούδια μετά τους σεισμούς του ‘99

 Ήταν Οκτώβριος του ’99 όταν είχα βρεθεί στην Προύσα για έναν αγώνα μπάσκετ, απεσταλμένος της εφημερίδας όπου εργαζόμουν και λίγες μέρες μετά τους καταστροφικούς σεισμούς σε Τουρκία κι Ελλάδα.

Η αλήθεια είναι ότι η καταστροφή στην Ελλάδα δε με είχε αγγίξει καθώς ζούσα το δικό μου δράμα. Τον Σεπτέμβριο του ’99, λίγα 24ωρα πριν το σεισμό, είχα χάσει τον πατέρα μου οπότε είναι λογικό να αναρωτιόμαστε οικογενειακώς «τι χειρότερο θα μπορούσε να μας τύχει»!

Πέραν τούτων, στην Τουρκία ζήσαμε μια κατάσταση πρωτόγνωρη μεν, υπέροχη δε. Αν θυμάστε οι δύο χώρες είχαν προσφέρει (και τότε) βοήθεια η μία στην άλλη στις καταστροφές και το δράμα των σεισμών! Είχε αναπτυχθεί μια πολύ «θερμή» ατμόσφαιρα που είχε αφήσει στο περιθώριο τις προκλήσεις, τα Ίμια και όλα αυτά.

Θυμάμαι την υποδοχή των Τούρκων, την υπέροχη φιλοξενία τους, μέχρι και το ότι μας προσέφεραν λουλούδια πριν από τον αγώνα. Δεν τα είχαμε ξαναζήσει αυτά στη χώρα. Κάθε φορά που πηγαίναμε εκεί η κατάσταση ήταν εχθρική σε σημείο που να τρέμεις για τη σωματική σου ακεραιότητα.

Παρόλ’ αυτά δε θυμάμαι τον εαυτό μου, από τότε που άρχισα να πηγαίνω στην Τουρκία, να μισεί τους γείτονες. Δε ξέρω γιατί, πάντα είχα την αίσθηση ότι οι δύο λαοί μπορούν να ζήσουν ειρηνικά. Χωρίς να ξεχνώ την ιστορία, βέβαια, που περιλαμβάνει σκοτεινές στιγμές, όμως κάποια στιγμή θα πρέπει να μπει ένα τέλος!

Με την ίδια λογική θα έπρεπε να μισούμε και τους Πέρσες. Ή και τους Ιταλούς που έκαναν εισβολή το ’40. Δεν κατάλαβα λοιπόν γιατί μας κολακεύει το una fazzia una razza που λέμε για τους Ιταλούς αλλά κατηγορούμε τους Τούρκους.

Η εκτίμησή μου είναι ότι κάποιοι έχουν έντονο συμφέρον να είμαστε διαρκώς «σκοτωμένοι» με τους Τούρκους. Και οι πολιτικοί των δύο χωρών ώστε να πουλούν εύκολα «πατριδοκαπηλεία». Και οι ξένες χώρες για λόγους γεωστρατηγικής και  φυσικά οικονομικής εκμετάλλευσης.

Βολεύει μια κατάσταση μίσους και «γκρίζων ζωνών» αντί αποδοχής και σεβασμού των υπαρχόντων συνόρων. Ξέρω ότι το παρελθόν είναι γεμάτο αίμα και πόνο, είτε για εμάς είτε για τους Κυπρίους αλλά αν οι λαοί αποφάσιζαν να ξεπεράσουν τα μίση που καλλιεργούν οι πολιτικοί, θα βρίσκονταν λύση σε όλα.

Το αφήγημα για απειλή στην άλλη πλευρά των συνόρων βολεύει τους πολιτικούς των δύο χωρών και τα ξένα συμφέροντα. Προσωπικά, στην Τουρκία έχω κάνει καλούς φίλους και περνάω πάντα υπέροχα. Δε βλέπω και πολλές διαφορές με εμάς για να είμαι ειλικρινής.

Με σεβασμό στην ιστορία και σε ανθρώπους που πολέμησαν για ελευθερία και ιδανικά, ας επιδιώξουμε ειρήνη και φιλία. Κι ας βγάζει ανιστόρητους και γραφικούς λόγους (όσο κι επικίνδυνους) ο απέναντι πρόεδρος για να εμψυχώσει το ηθικό των πολιτών του επειδή δεν έχει την ικανότητα να κυβερνήσει με δικαιοσύνη και ισονομία.

Follow

Facebook

Twitter

Linkedin