Ο δικός μου GOAT δεν πρόκειται ποτέ να πάψει να είναι βασιλιάς

Μεγάλωσα με τις μονομαχίες του Μάτζικ Τζόνσον και του Λάρι Μπερντ, τα αεροπλανικά καρφώματα του Τζούλιους Έρβινγκ, τους «ανεμόμυλους» του Ντομινίκ, τους bad boys του Ντιτρόιτ και φυσικά με τη θρυλική ραβέρσα του Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ.

Θα μπορούσα να απαριθμήσω πολλά ακόμα (όπως πχ τη θηριώδη δύναμη του Μόουζες Μαλόουν) αλλά δεν έχει νόημα. Για εμάς το ΝΒΑ ήταν ένας άλλος πλανήτης, κυριολεκτικά. Ούτε internet είχαμε, ούτε YouTube για να βλέπουμε video παρά διαβάζαμε στο «Τρίποντο» τον Κώστα Παπαδάκη, βρίσκαμε ξένα περιοδικά και φτιάχναμε με μεράκι και κόπο το δικό μας αρχείο.

Κάποιες βιντεοκασέτες από το All Star Game και κάποιες μεταδόσεις σκόρπιες της ΕΡΤ συμπλήρωναν την τρέλα μας. Το να πάει τότε κάποιος Ευρωπαίος στο ΝΒΑ φάνταζε βουνό αδιάβατο! Πολύ δε περισσότερο Έλληνας. Ολόκληρος Ντράζεν πήγε και δεινοπάθησε στα πρώτα του χρόνια.

Θα μου πείτε ότι μέσα στα παραπάνω ονόματα δεν έβαλα τον Τζόρνταν. Μα σας εξηγώ ότι μιλώ για την εποχή των 80ς που ο Τζόρνταν έκανε τα πρώτα του βήματα ανάμεσα στους Θρύλους, πριν γίνει Θρύλος ο ίδιος. Όμως με τον Air είχαμε και τεχνολογική εξέλιξη, περισσότερα κανάλια στην τηλεόραση, πιο πλήρη ενημέρωση, μεταδόσεις κτλ!

Και μπορεί να θαύμαζα όλους τους παραπάνω (και του Τζόρνταν, φυσικά, συμπεριλαμβανομένου) αλλά ο δικός μου GOAT ήταν, είναι και θα είναι πάντα ένας: Ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ.

Όχι μόνο για τη ραβέρσα. Όχι μόνο για τους τίτλους και τη διάρκεια στην καριέρα του. Όχι μόνο επειδή εξαιτίας του απαγορεύτηκαν τα καρφώματα στο NCAA τότε που οδήγησε σε αήττητες σεζόν το UCLA. Ούτε επειδή οι Μπακς έγιναν πρωταθλητές μόλις τρία χρόνια μετά την ίδρυσή τους χάρη σε εκείνον.

Ο Καρίμ, χωρίς δεύτερη κουβέντα είναι από τους παίκτες που επηρέασαν την εξέλιξη του μπάσκετ. Βάλτε κι αυτό μέσα.

Αλλά πρωτίστως γιατί συνδύασε τον πρωταθλητισμό στα παρκέ, με τον αντίστοιχο στην κοινωνία. Διότι ουδέποτε «πρόδωσε» αυτά που πίστευε, πάντα στάθηκε στο πελώριο ύψος του σχετικά με τα ιδανικά του. Διότι δεν έκλεισε ποτέ το στόμα του για να είναι το «καλό παιδί με τις δημόσιες σχέσεις», αλλά πόνταρε στη δημοφιλία του για να προωθήσει κοινωνικά μηνύματα.

Θα μου επιτρέψετε να πω ότι ο ΛεΜπρόν κάνει ακριβώς το ίδιο: Ασχολείται με την κοινωνία, με τον κόσμο, δεν είναι κλεισμένος στη γυάλα του μπάσκετ και των διαφημίσεων. Προχωρά σε φιλανθρωπικό έργο, είναι ενεργός και όχι αποστειρωμένος και προσκολλημένος στον τραπεζικό του λογαριασμό.

Γι’ αυτό και χάρηκα που ο ΛεΜπρόν –και όχι κάποιος άλλος- ήταν εκείνος που προσπέρασε στην πρώτη θέση των σκόρερ όλων των εποχών τον Καρίμ που πάντως θα είναι πάντα ο δικός μου GOAT

Follow

Facebook

Twitter

Linkedin