1935: Η σύμβαση για την εγκατάσταση ραδιοφωνικού σταθμού στην Αθήνα

Τον Ιανουάριο του 1935, οι εφημερίδες καταγράφουν ένα θαυμάσιο μαντάτο: Η Αθήνα, επιτέλους, θα αποκτούσε ραδιοφωνικό σταθμό! Κάτι το οποίο όλοι περίμεναν από το 1926, αλλά επειδή βρισκόμαστε στην Ελλάδα, πέρασε από σαράντα κύματα! Και από πολλά χρόνια.

Στο φύλλο της εφημερίδας «ΒΡΑΔΥΝΗ» στις 5 Ιανουαρίου 1935, διαβάσαμε γι’ αυτό το χαρμόσυνο νέο, αλλά και για τη διαδικασία που μεσολάβησε μέχρι να φτάσουμε στη… λύτρωση!!! Έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

Κατ’ αρχήν το έργο ανήκει στον τότε υφυπουργό συγκοινωνιών, Κ.Τσαλδάρη καθώς με δική του πρωτοβουλία υπογράφηκε η σύμβαση ραδιοφωνικού σταθμού στην Ελλάδα.

Και αρχίζουν τα… σαράντα κύματα. Η σκέψη περί εγκατάστασης στην Ελλάδα σταθμού ραδιοφωνικών εκπομπών για πρώτη φορά έπεσε στο τραπέζι το 1926. Όμως κανείς δεν κατόρθωσε να το προχωρήσεις.

Το Κράτος, κατόπιν υποβολής προτάσεων τότε, έκανε προκήρυξη διαγωνισμού αλλά κατόπιν διαφωνιών με τις εκάστοτε ανάδοχες εταιρείες, η υπόθεση της ραδιοφωνίας κατέληξε σε «διαιτησία» που απέβη εις βάρος του Δημοσίου. Κατά της αποφάσεως αυτής ασκήθηκαν εφέσεις ενώπιον του Εφετείου!!!

Τον Μάρτιο του 1934, η ανάδοχος εταιρεία υπέβαλλε προτάσεις στο υπουργείο της Συγκοινωνίας και τόνιζε ότι δεχόταν να παραιτηθεί από τα δικαιώματα που απέρρεαν εκ της σύμβασης όπως και γενικότερα παντού δικαιώματός της αποζημίωσης από πλευράς του Κράτους, υπό τον όρο όμως ότι το Κράτος, χωρίς διαγωνισμό και με σύμβαση (με απευθείας ανάθεση δηλαδή) θα παραχωρούσε το προνόμιο της ραδιοφωνίας στην εταιρεία Μαρκόνι.

Η πρόταση διαβιβάστηκε προς τον κ.Τσαλδάρη ο οποίος τάχθηκε υπέρ του συμβιβασμού. Η εταιρεία Μαρκόνι, τον Ιούνιο του 1934, υπέβαλλε τις προτάσεις της οι οποίος μελετήθηκαν και τροποποιήθηκαν από το αρμόδιο συμβούλιο, από τριμελή επιτροπή υπό του συμβουλίου ασυρμάτου, υπό του ανωτάτου οικονομικού συμβουλίου και τέλος υπό του πλήρους συμβουλίου ασυρμάτου που προέβη εις τη μονογραφή της σύμβασης.

Πλέον ο κ.Τσαλδάρης στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο θα προχωρούσε στην εισήγηση της σύμβασης που είχε ήδη μονογραφηθεί ενώ η οριστική υπογραφή θα ήταν άμεση εξάρτηση της ανάλυσης των τιμών της οποίας θα είχε υποβάλλει η ανάδοχος εταιρεία Μαρκόνι.

Το σχέδιο σύμβασης περιλάμβανε τα εξής:

-Δια της προβλεπόμενης εγκατάστασης, όλη η χώρα, αλλά και οι Έλληνες που έμεναν στο εξωτερικό θα εξυπηρετούνταν απολύτως.

-Στο τέλος οι εγκαταστάσεις της εταιρείας και τα ακίνητα θα περιέρχονταν σε άριστη κατάσταση λειτουργίας, στο Κράτος ως δωρεά.

-Σε οποιοδήποτε χρόνο το δημόσιο θα είχε το δικαίωμα εξαγοράς των εγκαταστάσεων της εταιρείας.

-Ο πρόεδρος και η πλειοψηφία του Δ.Σ. της εταιρείας θα ήταν Έλληνες πολίτες.

-Το Κράτος, μέσω ελεγκτού, είχε το δικαίωμα να ελέγχει σε απόλυτο βαθμό την οικονομική διαχείριση.

-Τα κεφάλαια της εταιρείας δεν θα μπορούσαν να αυξηθούν χωρίς την έγκριση του υπουργού της Συγκοινωνίας.

-Προβλέπονταν κυρώσεις για την έγκαιρη παράδοση των εγκαταστάσεων όπως και την κανονική λειτουργία αυτών.

-Οι εκπομπές θα περνούσαν από τη λογοκρισία και το Κράτος, μέσω δικού του υπαλλήλου, θα είχε τη δυνατότητα να διακόπτει τη λειτουργία των εγκαταστάσεων σε περίπτωση παράβασης.

Σε ό,τι αφορά στις δαπάνες (μηχανές, όργανα, εγκατάσταση αυτών, κτίρια κτλ) θα εκτελούνταν κατόπιν μειοδοτικού διαγωνισμού καθώς μάλιστα είχε ληφθεί μέριμνα ώστε να μην υπάρξει υπέρβαση ενός λογικού ορίου. Πιθανή υπέρβαση θα βάραινε τον προμηθευτή και όχι την ελληνική εταιρεία.

Σε περίπτωση διαφωνίας μεταξύ Κράτους κι εταιρείας, οι «διαιτητές» θα ήταν Έλληνες πολίτες.

Το Κράτος θα λάμβανε το μισό των καθαρών κερδών. Εκ των ακαθάριστων εισπράξεων, η εταιρεία χορηγεί το 1% υπέρ του ταμείου αρωγής των Τ.Τ.Τ. υπαλλήλων και 1/2 % υπέρ των διενεργούντων την είσπραξη των συνδρομών υπαλλήλων.

Χορηγούνταν 100 άδειες δωρεάν στο Κράτος.

Προβλεπόταν η ίδρυση ταμείου προς σκοπό ταχείας εξαγοράς των εγκαταστάσεων και εθνικοποίησης της ραδιοφωνίας όταν θα έχει καταστεί αυτάρκης.

Προβλεπόταν η εντός 18 μηνών έναρξη της λειτουργίας των εγκαταστάσεων.

Η εγκατάσταση του ραδιοφωνικού πομπού θα γινόταν σε απόσταση περίπου 20 χιλιομέτρων από την πόλη, το δε στούντιο θα ήταν στο κέντρο της Αθήνας.

Στο χώρο του στούντιο θα εκτελούνται συναυλίες, απαγγελίες, διαλέξεις επί διαφόρων διδακτικών θεμάτων. Η ισχύς της κεραίας οριζόταν στα 60 χιλιοβάτ.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα εγκαίνια έγιναν στις 25 Μαρτίου 1938. Δηλαδή τρία χρόνια μετά…

 Ακολουθήστε μας στο Facebook