1932: Ο ιστορικός αγώνας μικτής ΠΑΟ-ΟΣΦΠ-ΑΕΚ με μικτή Φενέρ-Γαλατά!
Ιανουάριος 1932. Στις εφημερίδες της εποχής, αραιά και που, περίσσευε και κανένας χώρος για αθλητικά. Για το συγκεκριμένο ποδοσφαιρικό γεγονός, όμως, της 3ης Ιανουαρίου του 1932 περίσσεψε πολύ μεγάλος χώρος! Δεν ήταν το οποιοδήποτε ματς, αλλά ο αγώνας ανάμεσα σε ομάδα από παίκτες Παναθηναϊκού, Ολυμπιακού και ΑΕΚ και ομάδα από παίκτες Φενέρμπαχτσε και Γαλατασαράι.
Ήταν ο «ελληνοτουρκικός
αγών φουτ μπολ» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η «Βραδυνή». Στο γήπεδο του
Παναθηναϊκού, λοιπόν, θα γινόταν η αναμέτρηση και είχε ιστορική σημασία.
Επρόκειτο για την πρώτη ελληνοτουρκική ποδοσφαιρική αναμέτρηση επί ελληνικού
εδάφους. Ουσιαστική… Είχαν προηγηθεί κάποια ματς που είχε δώσει στην Ελλάδα η
Αλτάι, αλλά όπως ανέφερε η εφημερίδα «και επαρχιακή ομάς ήτο αλλά και όχι από
τας καλυτέρας της Τουρκίας»!
Μέχρι τότε ελληνοτουρκικές ποδοσφαιρικές κόντρες είχαν
γίνει επί τουρκικού εδάφους. Ο Άρης είχε αντιμετωπίσει την Φενέρμπαχτσε και την
Γαλατασαράι. Ο Ολυμπιακός επίσης τις ίδιες ομάδες ενώ υπήρχαν άλλοι δύο της μικτής
Παναθηναϊκού- Ολυμπιακού- ΑΕΚ με την μικτή Γαλατασαράι και Φενέρμπαχτσε. Οπότε
στην Αθήνα θα γινόταν η ρεβάνς των μικτών.
Οι 2 αγώνες της Κωνσταντινούπολης ανάμεσα στους επίλεκτους
έληξαν ισόπαλοι. Όπως ισόπαλος είχε λήξει και ο δεύτερος αγώνας του Άρη. Στους άλλους
τρεις οι ελληνικές ομάδες είχαν ηττηθεί.
Πρώτος αγώνας λοιπόν επί ελληνικού εδάφους και κάτι ως
θέμα… τιμής για τη νίκη. Αυτό τουλάχιστον φαίνεται καθαρά από τα ρεπορτάζ των
εφημερίδων της εποχής.
Όπως διαβάζουμε «ο
κ.Γ.Ανδριανόπουλος λαβών εντολή να καταρτίσει την ομάδα, εξέλεξε τους εξής:
Τερματοφύλακα τον Γραμματικόπουλο, οπισθοφύλακες τους Κουράντη και Μάλλιο,
μέσους τους Χρυσαφόπουλο (αριστερά), Πανόπουλο και Λεκκό και κυνηγούς τους Μηγιάκη,
Ντίνο Ανδριανόπουλο, Μούγγρα, Βασίλη Ανδριανόπουλο και Πιερράκο».
Μάλιστα το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Βραδυνή» αναφέρει ότι
υπήρχαν και αρκετές διαμαρτυρίες για την επιλογή. Ειδικά του Πανόπουλου
(προτείνοντας τον Μπαλτάση αλλά με την υποσημείωση τυχούσης αδυναμίας). Ενώ για
τις θέσεις των κυνηγών θα πρότεινε να χρησιμοποιηθεί στο β’ μέρος ο Συμεωνίδης
στη θέση του Ντίνου ή του Μούγγρα που θα ήταν κουρασμένοι από το πρώτο μέρος…
Στον πρώτο αγώνα λοιπόν, υπάρχουν… έντονοι πανηγυρισμοί.
Η ελληνική ομάδα θριάμβευσε με 4-1. «Οι
παίκτες μας διακρίθηκαν ως άφθαστοι. Στη θύελλα των επιθέσεών τους παρέσυραν,
συνεκλόνισαν την υπέροχη άμυνα της τούρκικης ομάδας»
(σ.σ
υπέροχη μια άμυνα που δέχεται 4 γκολ…)
Και συνεχίζουμε: «Το
παιχνίδι δεν ήταν τεχνικό, ήταν όμως από τα παιχνίδια εκείνα που η μπάλα
ζητούσε να αναπαυθεί στα δίχτυα. Οι Τούρκοι που έπαιξαν τεχνικά τι κατάφεραν;
Μόλις μια φορά κι αυτή από κακό υπολογισμό της αμύνης μας έστειλαν τη μπάλα στα
δίχτυα»
Υπήρχε και αντίκτυπος στην Τουρκία όπως διαβάζουμε. «Στην Πόλη, γράφουν τα πρωινά φύλλα, το
αποτέλεσμα προκάλεσε οδυνηρά κατάπληξη. Ποιος μπορούσε ποτέ στην Πόλη να
φανταστεί ότι η μικτή ομάς τους θα μπορούσε να ηττηθεί και με τέτοια διαφορά
γκολ από τους Έλληνες, έπειτα από την ισοπαλία με την πανίσχυρη Σλάβια;»
Για να δούμε και τους διακριθέντες… «Ο ένας ήταν καλύτερος του άλλου εις επίδειξη τόλμης και αυτοθυσίας.
Εις απόδοση όμως υπήρξαν διακριθέντες, πρώτος και καλύτερος ο Μηγιάκης. Αυτός εξείχε
από τους άλλους πάρα πολύ. Τι παιχνίδι ήταν αυτό του Μηγιάκη. Πετούσε στο
τερέν, δεν έτρεχε και πίσω του λαχανιασμένοι, αγκομαχούντες τρέχανε οι Τούρκοι
να τον προλάβουν και να σώσουν την ομάδα τους».
Μάλιστα αναφέρεται ότι ο Μηγιάκης πέτυχε και ένα γκολ… Ηταν τόσο μεγάλος ο ενθουσιασμός του ρεπόρτερ που δεν ανέφερε (σε κείμενο 700 και πλέον λέξεων) τους σκόρερ.
Ναι, του πρώτου. Διότι στις 6 Ιανουαρίου, στο ίδιο γήπεδο
είχε και δεύτερο.
Το οποίο τελείωσε ισόπαλο 2-2. Κι όπως γράφεται στο
ρεπορτάζ (όπου πάλι δεν υπάρχουν σκόρερ) «οι
Τούρκοι ήταν ανώτεροι, έκαναν ωραίους συνδυασμούς» αλλά είχαν κι άλλα… «Έριχναν και ξύλο»!!!
«Δεν
πταίει εις τίποτα η σύνθεση της ομάδας μας. Οφείλεται εις την κακή απόδοση που
είχαμε το αποτέλεσμα» δήλωσε μετά το τέλος του πρώτου αγώνα, ο
αρχηγός των Τούρκων Ζεκί Βέης.
Ναι, του πρώτου. Διότι στις 6 Ιανουαρίου, στο ίδιο γήπεδο
είχε και δεύτερο.
Το οποίο τελείωσε ισόπαλο 2-2. Κι όπως γράφεται στο
ρεπορτάζ (όπου πάλι δεν υπάρχουν σκόρερ) «οι
Τούρκοι ήταν ανώτεροι, έκαναν ωραίους συνδυασμούς» αλλά είχαν κι άλλα… «Έριχναν και ξύλο»!!!
Προσέξτε τι έγινε: «Ο
Μιτάτ εκνευρίστηκε επειδή ο Μηγιάκης έπαιζε καλά και του έριξε μια γροθιά
ρίχνοντάς τον κάτω αναίσθητο! Ποιος μπορεί να αμφιβάλλει για την σκληρότητα των
Τούρκων παικτών οι οποίοι και μέσα στο σπίτι μας θέλησαν να κάνουν και
παλληκαριές; Όταν γρονθοκοπούν και ραπίζουν τους αντιπάλους εις τον τόπον τους,
γιατί να μη φαίνονται βάρβαροι εναντίον τους στην Κωνσταντινούπολη;»
Γενικά ο δεύτερος αγώνας παρουσιάζεται πολύ σκληρός από
πλευράς Τούρκων οι οποίοι μάλιστα ακριβώς γι’ αυτό το λόγο αποδοκιμάστηκαν
έντονα από τους Έλληνες φιλάθλους.
Αυτά που λέτε έγιναν στην πρώτη ελληνοτουρκική
ποδοσφαιρική μονομαχία επί ελληνικού εδάφους
.jpg)
.jpg)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου