Αθήνα 1935: Η δολοφονία του παλαιστή που υπερασπίστηκε τρία κορίτσια

 «Το δράμα που συνεκίνησε την Αθηναϊκήν κοινωνίαν». Κάπως έτσι προλογίζει η εφημερίδα «Ακρόπολις» της Κυριακής 20/1/1935 την εν ψυχρώ δολοφονία του παλαιστή Χαράλαμπου Πατουλίδη, κατοίκου Σφαγείων, από έναν στρατιώτη του πρότυπου τάγματος ευζώνων.

Ο Πατουλίδης έσπευσε να βοηθήσει τρία κορίτσια που είχαν δεχτεί την άγρια επίθεση τριών στρατιωτών από το τάγμα ευζώνων. Μάλιστα με τη δύναμη που διέθετε κατάφερε να τους απομακρύνει από τα κορίτσια, αφού πρώτα τους… έριξε αρκετές. Αλλά ένας εκ των στρατιωτών, «φοβούμενος τον εξευτελισμό» όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, έβγαλε το περίστροφο και τον πυροβόλησε πισώπλατα… Ο νεαρός παλαιστής έπεσε νεκρός, αφού πρώτα έβγαλε μια κραυγή: «Μανούλα μου»!

Κι εδώ αρχίζουν τα άλλα δραματικά στοιχεία να έρχονται στην επιφάνεια. Ο Πατουλίδης δε γνώρισε ποτέ μητέρα. Ήταν ορφανός από μικρός όταν η οικογένειά του ήρθε στην Αθήνα από τον Πόντο. «Έκανε τις γυναίκες να κλάψουν για τον άδικο χαμό, το τραγικό τέλος του ωραίου αθλητή» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε η εφημεριδα.

Στο συνοικισμό των Σφαγείων, όπου ο Πατουλίδης κατοικούσε σε μια παράγκα, ο νεαρός παλαιστής ήταν το καμάρι τους. Όλα τα παιδιά τον θαύμαζαν και τον χειροκροτούσαν στους αγώνες του κι έσπευσαν, μόλις έμαθαν το τραγικό νέο, να δώσουν ό,τι μπορούσαν από το χαρτζιλίκι τους προκειμένου να συνεισφέρουν στα έξοδα της κηδείας του νέου.

Όπως αναφέρεται επίσης, ο Πατουλίδης ήταν μεν δυνατός και ανίκητος αλλά παράλληλα ήταν ευγενής και δίκαιος στον αγώνα του. Και μάλιστα αναφέρουν ένα παράδειγμα όταν κατά τη διάρκεια ενός αγώνα με έναν εξίσου δυνατό παλαιστή, δεν υπήρξε πτώση και ήταν στην κρίση του διαιτητή να αποφασίσει το νικητή. Το κοινό ήταν με το μέρος του Πατουλίδη και ζητωκραύγαζε υπέρ του όταν ο νεαρός παλαιστής έκανε το απίστευτο. Τους ζήτησε να σωπάσουν και είπε: «Πως λέτε ότι εγώ νίκησα; Εγώ μπορώ να το ξέρω καλύτερα. Κι αναγνωρίζω νικητή τον αντίπαλό μου».

Μάλιστα το χρηματικό έπαθλο για το νικητή του αγώνα ήταν 500 δραχμές… Και ο Πατουλίδης εκείνη τη μέρα δεν είχε χρήματα στην τσέπη ούτε για να αγοράσει ψωμί.

Σε ό,τι αφορά στην υπόθεση, όπως έγινε γνωστό, οι στρατιώτες που επιτέθηκαν στις κοπέλες ήταν… σεσημασμένοι σε τέτοιου είδους καταστάσεις. Όπως ομολόγησαν κάθε βράδυ, όταν τελείωνε η υπηρεσία τους στις φυλακές Συγγρού, την… έστηναν σε σκοτεινούς κι ερημικούς δρόμους προκειμένου να κάνουν ανήθικες επιθέσεις στα κορίτσια που ήταν εργάτριες σε εργοστάσια.

Έτσι έγινε κι εκείνο το βράδυ… Οι κοπέλες έβαλαν τις φωνές και οι υπόλοιποι περαστικοί αδιαφόρησαν. Φοβούνταν τους στρατιώτες καθώς γνώριζαν τι γίνεται.

Ο Πατουλίδης έτρεξε και είπε: «Βρε παιδιά, ντροπή αυτό που κάνετε. Δεν έχετε αδερφές;».

Ζήτησε από τις κοπέλες να φύγουν. Έμεινε εκεί να αντιμετωπίσει τους στρατιώτες που του επιτέθηκαν. Τους ξάπλωσε και τους τρεις κάτω, ενώ απέσπασε τη ξιφολόγχη ενός εξ’ αυτών.

Κάποια στιγμή του την επέστρεψε, ώστε να μην τιμωρηθεί που έχασε τη ξιφολόγχη του. «Να μωρέ φίλε, για να μην τιμωρηθείς… Με φέρατε σε αυτή τη θέση, δεν έφταιγα»!

Τότε ήταν που ο στρατιώτης Στρατούλης, άδειασε το περίστροφό του στο κεφάλι του νεαρού παλαιστή. «Θα με σκότωνε» παραπονέθηκε μετά…

Στο σπίτι του Πατουλίδη βρέθηκαν όλα τα κορίτσια της συνοικίας κι έκλαιγαν! Είχαν χάσει ένα λεβέντη, ένα νέο παιδί που ήταν πάντα εκεί για να βοηθήσει…

Δραματική ιστορία.

Ακολουθήστε μας στο Facebook