Γιατί τίποτα δεν είναι αδύνατο να συμβεί όταν το θέλεις πολύ και το διεκδικείς

Η αγκαλιά, ο χορός, ο θρίαμβος! Η εικόνα που έχει μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη όσων ζήσαμε από μακριά και κυρίως όσων έζησαν εκ του σύνεγγυς το θρίαμβο της Εθνικής ομάδας μπάσκετ, στο Βελιγράδι που ολοκληρώθηκε με την απονομή στις 25 Σεπτεμβρίου του 2005.

Για εμένα είναι ένας θρίαμβος της ομάδας, της προσπάθειας, του κοινού στόχου, της ομοψυχίας: Ένας να πέφτει στο παρκέ και τέσσερις να σπεύδουν να δώσουν χέρι για να τον σηκώσουν.

Είναι, επίσης, η πλήρης αποδοχή του ρόλου που είχε ο καθένας, ανεξάρτητα αν στην ομάδα του ήταν star. Αυτό σημαίνει ότι το "εγώ" είχε μπει κάτω από το "εμείς", κάτι που αποτελεί θεμελιώδη αρχή της έννοιας της ΟΜΑΔΑΣ.

Κάπως έτσι πρέπει να βλέπουμε τη ζωή μας και τη δράση μας: Ως μέλη μιας ομάδας. Ως μέλη της κοινωνίας, με διάθεση προσφοράς και κυρίως ΔΡΑΣΗΣ ώστε να φτάσουμε στο στόχο μας. Γι' αυτό και πρέπει να είμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.

Το παράδειγμα της Εθνικής Ομάδας μπάσκετ του 2005 θα είναι, για εμένα, πάντοτε σημείο αναφοράς σε ό,τι έχει να κάνει με την κοινωνική προσφορά.

Για όλους τους παραπάνω λόγους αλλά πολύ περισσότερο διότι είδαμε ανθρώπους ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΥΣ να διεκδικήσουν το καλύτερο για τη ζωή τους και κατ' επέκταση για το σύνολο.

Είδαμε αθλητές που δεν είχαν κληθεί καν στις "μικρές" Εθνικές Ομάδες, Παίδων ή Εφήβων, να μην αναζητούν δικαιολογίες γι' αυτό το παράξενο γεγονός, να μην αισθάνονται την ανάγκη να "απαντήσουν" μετά την επιτυχία τους αλλά κυρίως να ΜΗΝ ΠΤΟΟΥΝΤΑΙ.

Και τι ονόματα: Διαμαντίδης, Παπαλουκάς, Χατζηβρέττας, Ντικούδης, Τσαρτσαρής.

Στη ζωή σου θα αισθανθείς και αδικημένος, αλλά ΠΑΝΤΟΤΕ είναι στο χέρι σου να διαμορφώσεις τις καλύτερες συνθήκες για εσένα. Ή τουλάχιστον να επιδιώξεις να τις διαμορφώσεις.

Ο ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ.

Πρόκειται για παιδιά που πάλεψαν και κατάφεραν όχι απλώς να επιβιώσουν αλλά να γίνουν ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ σε ένα πολύ δύσκολο πρωτάθλημα, με ξένους αθλητές σαφώς υψηλότερου επιπέδου απ' αυτούς που βλέπουμε σήμερα

Δε διεκδίκησαν τη θέση τους κραδαίνοντας την υπηκοότητά τους ώστε να αγγίξουν το λαϊκό έρισμα και θεωρώντας κεκτημένο δικαίωμα τη συμμετοχή και το ρόλο τους, αλλά κέρδισαν το σεβασμό και μαζί τον πρώτο ρόλο.

Αυτή η θέληση μας καθοδηγεί

ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΡΑΣΕΙΣ

Ακολουθήστε μας στο Facebook για να δείτε τις προτάσεις μας

Πολίτες Σε Δράση Χαϊδαρίου

Βασίλης Τσίτσος

Νίκος Μπουρλάκης