Το Νόημα της Δικαιοσύνης: Ανάμεσα στην Προπαγάνδα και την Αλήθεια

Η τραγωδία στα Τέμπη, με την ανείπωτη θλίψη που έφερε, έχει γίνει πεδίο μάχης. Μάχης όχι για την αλήθεια, αλλά για την κυριαρχία της εικόνας, της παράστασης που προβάλλεται από τα κανάλια και τις διαδικτυακές πλατφόρμες.

Και ενώ οι συγγενείς των θυμάτων θρηνούν, οι πολίτες καλούνται να αναμετρηθούν με έναν αδυσώπητο θρόισμα, με άναρθρες κραυγές που κατακλύζουν την κοινή γνώμη.

Σε αυτό το χάος, ο καθένας είναι υποχρεωμένος να "διαλέξει πλευρά". Αν αρνηθεί να το κάνει, κινδυνεύει να καταδικαστεί από το λαϊκό δικαστήριο των social media – μια αμείλικτη μηχανή που καταπίνει χωρίς δεύτερη σκέψη. Είναι σαν να μας αποκόβουν από την ίδια τη δυνατότητα να σκεφτούμε κριτικά, να επεξεργαστούμε και να απαιτήσουμε τη δικαιοσύνη με ψυχραιμία, χωρίς να παρασυρθούμε από τον εκκωφαντικό θόρυβο των εκμεταλλευτών του πόνου.

Ο λόγος των τηλεπαρουσιαστών, των πολιτικών και των δημόσιων προσώπων δεν έχει τίποτα να κάνει με την αλήθεια. Ορισμένοι, χωρίς ίχνος σεβασμού, καπηλεύονται την τραγωδία για να βγάλουν πολιτικά οφέλη ή να εξασφαλίσουν λίγα λεπτά δημοσιότητας.

Η στάση τους, αυτή η αδίστακτη προσπάθεια να αποκτήσουν κύρος μέσα από τον πόνο, δεν μπορεί παρά να προκαλεί οργή. Δεν είναι απλά ανήθικο, είναι μια βεβήλωση του δράματος. Είναι η εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου για προσωπικά ή πολιτικά οφέλη.

Αλλά η απάντηση δεν είναι να σιωπήσουμε. Αντίθετα, η απάντηση είναι να απαιτήσουμε δικαιοσύνη. Να απαιτήσουμε την απονομή της αλήθειας και την καταδίκη των υπευθύνων, χωρίς συμβιβασμούς και χωρίς φόβο.

Η δικαιοσύνη δεν εξαρτάται από το τι λένε οι τηλεοπτικές εκπομπές ή οι επιπόλαιοι πολιτικοί. Απαιτείται διαφάνεια, απαιτείται να υπάρξουν ευθύνες και να αποδοθούν στους πραγματικούς υπαίτιους.

Ο πραγματικός εχθρός δεν είναι η σιωπή, αλλά η παραπληροφόρηση και η παραποίηση. Η παραπλάνηση των πολιτών μέσω της προπαγάνδας και των fake news δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, ούτε να δικαιολογηθεί από οποιαδήποτε σκοπιμότητα.

Αντί για το αδιέξοδο της συναισθηματικής χειραγώγησης, απαιτείται ένας διάλογος που θα μας οδηγήσει στην ουσία: την απονομή δικαιοσύνης για τους αδικοχαμένους και την αποκατάσταση της αλήθειας.

Ας μην παρασυρθούμε από την ακατάσχετη φλυαρία των "κορακιών" που πετούν γύρω από την τραγωδία. Ας παραμείνουμε συγκεντρωμένοι στο αίτημα για δικαιοσύνη.

Ας επιμείνουμε να ζητούμε τις αληθινές απαντήσεις και να σιγουρευτούμε ότι οι υπεύθυνοι θα λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους. Μόνο έτσι θα τιμήσουμε τη μνήμη των θυμάτων και θα αποτρέψουμε τέτοιες καταστάσεις στο μέλλον.

Η δικαιοσύνη, λοιπόν, είναι το ζητούμενο. Όχι απλά για τα θύματα, αλλά για όλους εμάς. Η ώρα της δικαιοσύνης δεν είναι να σιωπήσουμε και να ακολουθήσουμε τις σειρήνες της προπαγάνδας, αλλά να απαιτήσουμε ένα δίκαιο σύστημα, που θα εξασφαλίσει ότι οι πράξεις δεν θα μείνουν ατιμώρητες και ότι η αλήθεια θα λάμψει τελικά. Η υπευθυνότητα μας ως πολίτες είναι να στείλουμε- ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΑ- το μήνυμα ότι η αλήθεια και η δικαιοσύνη είναι ανώτερες από κάθε άλλη σκοπιμότητα.