Η Διάβρωση της Αλήθειας: Όταν τα Fake News Κατακρεουργούν την Κοινωνία

Υπάρχει μια ύπουλη πανώλη που εξαπλώνεται με εκθετική ταχύτητα, διαπερνώντας τον κοινωνικό ιστό σαν ξέφρενος ιός. Δεν αφήνει σάρκα και αίμα στο διάβα της, αλλά καταστρέφει κάτι εξίσου πολύτιμο: την αλήθεια.

Ο λόγος για την ανεξέλεγκτη διασπορά fake news, τη μαζική πλάνη που δηλητηριάζει συνειδήσεις, αποσαθρώνει την εμπιστοσύνη και σέρνει ανθρώπους στην άβυσσο της διαπόμπευσης.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης –και ιδιαίτερα το Χ (πρώην Twitter)– έχουν μετατραπεί σε αρένες, όπου η συκοφαντία χτίζεται με την ταχύτητα του φωτός και η «δολοφονία χαρακτήρων» γίνεται με την ίδια ευκολία που κάποιος πατάει ένα κουμπί.

Λόγια ρυπαρά, αναληθείς κατηγορίες και μοχθηρές εικασίες διαχέονται με μία ανησυχητική φυσικότητα, σαν να είναι απλώς ένα ακόμα επεισόδιο σε ένα απρόσωπο θέαμα.

Ο σεβασμός έχει πλέον γίνει έννοια εξωτική, μια ξεχασμένη αρετή. Οι πολέμιοι της λογικής, τυφλωμένοι από προκαταλήψεις και μικρόνοια, ακονίζουν τις λεπίδες των λέξεών τους και εκτελούν εν ψυχρώ όποιον διαφωνεί με την κοσμοθεωρία τους.

Ακρωτηριάζουν υπολήψεις, χωρίς να αναλογίζονται την ανθρώπινη τραγωδία που προκαλούν.

Μια κουβέντα που θα λεγόταν με ψιθυριστή ντροπή σε κλειστό κύκλο, σήμερα μεταδίδεται σε εκατομμύρια οθόνες μέσα σε δευτερόλεπτα, γιγαντώνοντας τη λάσπη σε τσουνάμι.

Ακόμα πιο τρομακτική είναι η απόλυτη υπακοή ορισμένων σε αυτή τη νέα «ηθική» της διαδικτυακής παρακμής. Ο εθισμός στη χυδαιότητα έχει πάρει διαστάσεις φαινομένου, με ανθρώπους να δρουν ως πειθήνιοι εκτελεστές του ψεύδους, χωρίς ίχνος κριτικής σκέψης.

Μια διαστρεβλωμένη πραγματικότητα χτίζεται με υλικά την παραπληροφόρηση και το φανατισμό, οδηγώντας την κοινωνία σε μια επικίνδυνη αποσύνθεση.

Τι μένει, λοιπόν, σε έναν κόσμο που βουλιάζει σε αυτήν την αχανή κινούμενη άμμο της ψηφιακής ανευθυνότητας; Το φιλτράρισμα της πληροφορίας είναι πλέον πράξη αντίστασης. Ο σεβασμός στην αλήθεια είναι επαναστατικός. Και η επιλογή να μη γίνουμε μέρος αυτής της παρωδίας του λόγου είναι ζήτημα αξιοπρέπειας.

Ο πολιτισμός δεν πεθαίνει από μια μεγάλη σύγκρουση. Πεθαίνει όταν η αλήθεια γίνεται ερμηνεύσιμη, η ηθική προαιρετική και το ψεύδος ο κανόνας. Και αν δεν ανακόψουμε αυτήν τη νοσηρή τάση, τότε η κοινωνία μας δεν θα καταστραφεί με πάταγο – αλλά με ένα διαρκές, ύπουλο ψιθύρισμα που θα μοιάζει ανατριχιαστικά φυσιολογικό.

Η Δικαιοσύνη οφείλει να παρεμβαίνει άμεσα, επιβάλλοντας κυρώσεις σε όσους κατασκευάζουν και διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις ή συμμετέχουν συνειδητά στη διαπόμπευση αθώων.

Η ατιμωρησία ενισχύει την αποθράσυνση και διαιωνίζει τον φαύλο κύκλο της διαδικτυακής τοξικότητας. Μόνο με άμεση και αποφασιστική αντίδραση μπορεί να ανακοπεί αυτή η καταστροφική πορεία.

 ENGLISH VERSION

 

There is a stealthy plague spreading with exponential speed, infiltrating the social fabric like a wild virus. It doesn't leave flesh and blood in its wake, but destroys something equally precious: the truth.

This refers to the uncontrolled spread of fake news, the mass delusion that poisons minds, erodes trust, and drags people into the abyss of defamation.

Social media – especially X (formerly Twitter) – has transformed into arenas where slander is built at the speed of light, and "character assassination" is as easy as pressing a button.

Filthy words, false accusations, and malicious speculations diffuse with disturbing naturalness, as if they were just another episode in an impersonal spectacle.

Respect has now become an exotic concept, a forgotten virtue. The enemies of reason, blinded by prejudices and narrow-mindedness, sharpen the blades of their words and execute coldly anyone who disagrees with their worldview.

They maim reputations without considering the human tragedy they cause.

A conversation that would have been spoken with whispered shame in a closed circle is now broadcast to millions of screens within seconds, magnifying the mud into a tsunami.

Even more terrifying is the absolute obedience of some to this new "ethics" of online decay. Addiction to vulgarity has become a phenomenon, with people acting as obedient executioners of lies, without a trace of critical thinking.

A distorted reality is being built with the materials of misinformation and fanaticism, leading society into dangerous decomposition.

So, what remains in a world sinking into this vast, shifting quicksand of digital irresponsibility? Filtering information is now an act of resistance. Respect for the truth is revolutionary. And the choice not to be part of this parody of discourse is a matter of dignity.

Culture doesn't die from a great conflict. It dies when truth becomes interpretable, ethics optional, and lies the norm. And if we don't stop this unhealthy trend, our society won't be destroyed with a bang – but with a constant, insidious whisper that will seem eerily normal.

Justice must intervene immediately, imposing sanctions on those who fabricate and spread false news or consciously participate in the defamation of the innocent.

Impunity strengthens the audacity and perpetuates the vicious cycle of online toxicity. Only with immediate and decisive action can this destructive course be halted.