Στην Γερμανία του Χίτλερ, πριν τον πόλεμο... Οι ανταποκρίσεις

Λεπτομέρειες που σήμερα τις διαβάζεις κι ανατριχιάζεις… Ένα «τέρας» που λίγο πριν αιματοκυλήσει τον πλανήτη, το αντιμετώπιζαν ως «ατραξιόν»! Και με πολύ θαυμασμό αλλά μαζί με φόβο και μίσος… Όλα μαζί …Στην εφημερίδα «Ακρόπολις» του 1936, διαβάζουμε τις ανταποκρίσεις των απεσταλμένων, στην Γερμανία, για τον Αδόλφο Χίτλερ.

Η Ελλάδα βρίσκεται πριν την κατάργηση του κοινοβουλίου και την εγκαθίδρυση του… 3ου ελληνικού πολιτισμού όπως ονόμασε το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ο Ιωάννης Μεταξάς. Δεν είναι μυστικό ότι αρκετοί, τότε θαύμαζαν τον Χίτλερ και τον θεωρούσαν πρότυπο… Ο εθνικισμός βρισκόταν σε έξαρση στην Ευρωπη… 

Ο Μουσολίνι ήταν το πρότυπο του Χίτλερ. Κι εκείνες τις ημέρες, μαινόταν ο αιματηρός εμφύλιος στην Ισπανία και ο Φράνκο όδευε προς την εξουσία.

Είναι αλήθεια όμως, ότι οι απεσταλμένοι της εφημερίδας άγγιξαν όλα τα ζητήματα. Ακόμα και τον διωγμό των Εβραίων ενώ με εύσχημο τρόπο άφησαν αιχμές για τον απολυταρχικό τρόπο διακυβέρνησης.

Υπήρχαν βέβαια και οι περιγραφές περί της… ομορφιάς του και διάφορα άλλα περί της ταπεινής και λαϊκής του καταγωγής. Ρεπορτάζ στα στρατόπεδα εργασίας αγοριών και κοριτσιών.

Στην Ευρώπη, όμως… μύριζε ο πόλεμος. Και οι περιγραφές που γίνονται, πριν ξεσπάσει το κακό, έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Με έντονα συναισθήματα…

Αυτό το «ταξίδι» που κάναμε μέσω των ανταποκρίσεων, μας δημιούργησε ανατριχίλα… Γιατί εμείς ξέρουμε τι επακολούθησε.

Ξεκινάμε την ανταπόκριση…

«Όταν οι αντίπαλοί του θέλουν να μιλήσουν περιφρονητικά γι’ αυτόν, τον αποκαλούν ελαιοχρωματιστή… Αγνοούν όμως ότι το παρελθόν του αποτελεί σήμερα, κατά την διάρκεια του αγώνα του, την μεγάλη μαγνητική δύναμη για τα γερμανική πλήθη».

Ο συντάκτης αναφέρει ότι ρώτησε με επιφύλαξη ένα μέλος του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος αν αληθεύουν τα περί της ταπεινής καταγωγής του Χίτλερ. «Βεβαιότατα. Όλα αυτά είναι αληθινά. Και είναι προς τιμή του Φύρερ. Ποιος άλλος από έναν άνθρωπο του λαού θα μπορούσε να κατανοήσει καλύτερα την ανάγκη της ισοπέδωσης των τάξεων; Που αποτελεί άλλωστε και το βεβαιότερο στοιχείο του εθνικοσοσιαλισμού».

Κι άλλα πολλά… Είναι φανερή η προσπάθεια, να παρουσιαστεί ο λαοφιλής εθνικοσοσιαλιστής ηγέτης ως ένας άνθρωπος που μαγνητίζει τα πλήθη από την ταπεινή του καταγωγή…

«Εις τα γραφεία του Ράιχσταγκ που επέδειξαν ένα ογκωδέστατο λεύκωμα που αναγράφονται οι αυτοβιογραφίες των βουλευτών. Πρώτη είναι η βιογραφία του Χίτλερ. Η πιο σύντομη. Την έγραψε μόνος του και λέει τα εξής: «Γεννήθηκα στις 20 Απριλίου 1889, στο Μπραουνάου, επί του Ιν, στα σύνορα Αυστρίας- Γερμανίας. Ο πατέρας μου ήταν τελωνοσταθμάρχης. Όταν πέθανε δεν μας άφησε τίποτα. Στον Ευρωπαϊκό Πόλεμο υπηρέτησα την πατρίδα μου ως εθελοντής στον βαυαρικό στρατό. Για να ζήσω την οικογένειά μου στα χρόνια της δυστυχίας έκανα και τον ελαιοχρωματιστή. Σήμερα είμαι Πρόεδρος και Αρχικαγκελάριος της Γερμανίας»…

Αυτά σε ένα σύντομο βιογραφικό…

 Τι άλλο αναφέρεται;

«Ο Χίτλερ αποφεύγει όσο το δυνατόν τις δημόσιες εμφανίσεις. Εργάζεται όπως βεβαιώνει το περιβάλλον του 18 ώρες την ημέρα. Όταν κουράζεται υπερβολικά αποσύρεται στο Μόναχο και αναπαύεται εις το εξοχικό σπιτάκι της αδερφής του, ήδη κυρίας Χάμιστζ. Δεν μένει στο Μέγαρο της Αρχικαγκελαρίας αλλά σε ένα γειτονικό σπίτι όπου κρατά δύο δωμάτια, κρεβατοκάμαρα και γραφείο. Τα υπόλοιπα δωμάτια χρησιμοποιούνται από τις υπηρεσίες του πολιτικού του γραφείου. Είναι φιλάρεσκος. Ο ιδιαίτερος φωτογράφος του, Χάινριχ Χόφμαν, φυλάσσει στα αρχεία του 7 χιλιάδες φωτογραφίες του Φύρερ σε διάφορες στάσεις. Εισπράττει τα ποσοστά του από το βιβλίο του «ο Αγών μου» και τα χαρίζει στους συγγενείς του και στο ταμείο των απομάχων του κόμματος. Αγαπά τους φίλους του εφόσον διαπιστώνει ότι είναι αφοσιωμένοι. Αν νομίσει ότι τον προδίδουν τους εξοντώνει. Όπως εξόντωσε τον Ράιμ, τον άλλοτε αγαπητό και αχώριστο σύντροφό του».

 

Όπως εξόντωσε τον Έρνεστ Ρεμ (δεξιά) ένα πράγμα...

Η έρευνα συνεχίστηκε με τους συνεργάτες του Χίτλερ. Τον Χέρμαν Γκέρινγκ και τον Γιόζεφ Γκέμπελς. Τα όσα γράφει ο συντάκτης για τον Γκέμπελς φανερώνουν περιφρόνηση με χαρακτηρισμούς όπως «διαβολικός» και «αντιπαθής». Κι αναφέρει ένα περιστατικό, όταν ο Γκέμπελς ζήτησε το… Υπουργείο Προπαγάνδας από τον Χίτλερ.

«Θα οργανώσω ένα υπουργείο που θα έχει σκοπό να διαφωτίζει τον έξω κόσμο και τον γερμανικό λαό για τα ζητήματα της Γερμανίας. Θα πάρω υπό την δικαιοδοσία μου τον τύπο, τον κινηματογράφο, τον ραδιόφωνο, το θέατρο και το σχολείο…

Από το Υπουργείο Προπαγάνδας περνά όλη μέρα η ζωή της Γερμανίας. Ο μικροσκοπικός δικτάτωρ του κατευθύνει τα πάντα και δίνει λύσεις τις οποίες ποτέ δεν ανατρέπει ο Χίτλερ. Κατέκτησε την απεριόριστη εκτίμηση του αρχηγού όχι όμως και την συμπάθεια του γερμανικού λαού…».

Στα στρατόπεδα εργασίας του Χίτλερ. Τι έκαναν οι νέοι!

Η συνέχεια έχει να κάνει με την επισκεψη στα στρατόπεδα εργασίας. Στρατόπεδο δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι αληθινός στρατιωτικός καταυλισμός μέσα στον οποίο ζουν κι εργάζονται υπό τους αυστηρότερους κανόνες πειθαρχίας, 350 παιδιά ηλικίας από 18 ως 21 ετών. Κάποτε η εργατική θητεία ήταν προαιρετική. Από 1η Οκτωβρίου 1935 έγινε υποχρεωτική για όλους ανεξαιρέτως τους νεαρούς Γερμανούς που οφείλουν να ζήσουν έξι μήνες στα στρατόπεδα εργασίας πριν ξεκινήσουν για τον κοινωνικό αγώνα.

Κανείς δεν μπορεί να πάρει άδεια εξασκήσεως εργασιας αν δεν κάνει προηγουμένως την εργατική του θητεία.

Σε όλη την Γερμανία υπάρχουν 1.200 στρατόπεδα εργασίας. 

Όλα μαζί αποτελούν το μεγάλο μέτωπο της γερμανικής εργασίας. Η κατάταξη είναι υποχρεωτική και η μη προσέλευση τιμωρείται με τις ποινές της στρατιωτικής ανυποταξίας. Το πρόγραμμα έχει ως εξής:

Εγερτήριο στις 5 το πρωί. Ασκήσεις στις 5.30. Πρόγευμα στις 7. Ομαδική αναχώρηση στην περιοχή της εργασίας που συνεχίζεται με μικρά διαλείμματα ως τις 13:00. Στις 14:00 το γεύμα. Ανάπαυση και ελεύθερες ασκήσεις ως τις 16:00. Το βράδυ οι νέοι είναι ελεύθεροι να παρακολουθήσουν ραδιόφωνο, κινηματογράφο, διαλέξεις. 

Η εργασία σταματά το μεσημέρι του Σαββάτου ως το πρωί της Δευτέρας και οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα να επισκεφτούν τους γονείς τους.

Το ρεπορτάζ συνεχίζεται. Περιλαμβάνει μετά την άνοδο της κοινωνικής ζωής των Γερμανών. Και χαριτολογεί ο συντάκτης ότι υπάρχει ένας ακήρυχτος πόλεμος ανάμεσα στο Βερολίνο και το Παρίσι για το που γίνεται το καλύτερο γλέντι. Γίνεται ειδική αναφορά στον τρόπο που διασκεδάζουν οι Γερμανοί με σαφή προσανατολισμό ότι έχουν προσπεράσει το… κοσμοπολίτικο Παρίσι.

Και το ρεπορτάζ εμπλουτίζεται με μια φωτογραφία του γελαστού Χίτλερ. Και με λεζάντα «μια σπάνια φωτογραφία του Χίτλερ η οποία αποδεικνύει ότι ο Φύρερ της Γερμανίας δεν είναι πάντοτε αυστηρός και συνωφρυωμένος όπως τον παρουσιάζουν συνήθως οι εικόνες του…

Οι διωγμοί των Εβραίων

Ε λίγα χρόνια αργότερα, ο «ακήρυχτος» πόλεμος θα γίνει επίσημος. Και όχι για το ποιος έχει την καλύτερη νυχτερινή ζωή. Οι Ναζί θα επιτεθούν και θα καταλάβουν την Γαλλία.

Συνεχίζεται η έρευνα με τους διωγμούς των Εβραίων. «Η εμφάνιση ενός Εβραίου μέσα στο τραμ, στο λεωφορείο ή δημόσιο κέντρο είναι ικανή να προκαλέσει αναστάτωση και θορυβώδεις εκδηλώσεις εναντίον τους από τους καθαρόαιμους άριους του Χίτλερ. Για να αποφεύγουν απροσδόκητες παρεξηγήσεις πολλοί ξένοι των νοτίων κρατών, Έλληνες, Τούρκοι, Ρουμάνοι κυκλοφορούν με μικρές σημαιούλες για να λένε σ αυτούς που τους κοιτούν καχύποπτα: «Δεν είμαστε Εβραίοι».

«Οι σημερινοι Εβραίοι του Βερολίνου δεν υπερβαίνουν τους 15 χιλιάδες από τους 175 χιλιάδες που ήταν κάποτε. Αλλά μην επιχειρήσετε να τους ανακαλύψετε, δεν θα τους βρείτε πουθενά. Τους απαγορεύουν να σπουδάζουν και να εργάζονται. Στα δημόσια κέντρα δεν είναι δεκτοί. Στις εισόδους των εστιατορίων, των καφενείων, των κινηματογράφων και των θεάτρων, πελώριες περιγραφές πληροφορούν ότι «δεν επιτρέπεται η είσοδος εις τους Ισραηλίτες».

Μπορείτε να διαβάσετε την αυθεντική λεζάντα... Τα λέει όλα.

Πάντως η Ευρώπη τον περιμένει τον πόλεμο. Και φιλοξενείται στην εφημερίδα βαρυσήμαντο άρθρο του Γερμανού Στρατάρχη Λούντεντορφ. Που ουσιαστικά προαναγγέλει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πάμε παρακάτω…

Και ένα ακόμα προφητικό δημοσίευμα… Το μέτωπο Ιταλίας και Γερμανίας… Στην Ευρώπη «μυρίζει» πόλεμος ήδη.

Η ελευθερία των εκτρώσεων... Αλλά σε ποιές περιπτώσεις;

Το ρεπορτάζ φτάνει ακόμα πιο μακριά. Και πιάνει την «ελευθερία των εκτρώσεων» που επιβλήθηκε στην Γερμανία. Μόνο που δεν ήταν ιδέα των ναζί! Ήταν «κλεμμένη» από την Ρωσία που την θεσμοθέτησε πρώτη. Και μάλιστα με τα ίδια πρότυπα.

Οι Γερμανοί είχαν στόχο να φτιάξουν την «Άρια φυλή». Και ελευθέρωσαν τις εκτρώσεις εφόσον υπήρχαν ενδείξεις ότι ο άνθρωπος που θα ερχόταν στον κόσμο, δεν θα ήταν γερός. ‘Η ακόμα κι αν υπήρχαν ενδείξεις ότι ένα παιδί που θα γεννιόταν ακόμα κι αν έχαιρε άκρας υγείας δεν θα μπορούσε να βρει τον πατέρα του…

Και φτάνουμε στην έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Βερολίνου. Αριστερά στη φωτογραφία ο Σπύρος Λούης… Καλεσμένος του Χίτλερ ώστε να ανάψει τον βωμό του Σταδίου...

Ο Γερμανός δικτάτορας καθημερινά βρισκόταν στο Στάδιο. Κι έβγαζε φωτογραφίες με κάθε αθλητή ή αθλήτρια της χώρας του που έπαιρνε χρυσό μετάλλιο.

Ο απεσταλμένος της εφημερίδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες περιγράφει «πως είδε από κοντά τον Χίτλερ». Και ιδού η περιγραφή.

«Με τον αχώριστο Γκέρινγκ και τον διαβολάνθρωπο Γκέμπελς δεν χάνουν κανένα απόγευμα στο Στάδιο. Τον έβλεπα επί τρεις ημέρες να κινείται πάντα με την στολή εκστρατείας, τα χρυσόβολα εξαρτήματα και το ανήσυχο ύφος του. Είχα την ζωηρή επιθυμία να τον περιεργαστώ από κοντά. Έκανα σχέδια επί σχεδίων για να τον δω από κοντά και να τον περιγράψω. Αλλά να πλησιάσει κανείς τον Χίτλερ δεν είναι τόσο εύκολο. Προαναφέραμε από πόσους περιβάλλεται».

Ο Γερμανός δικτάτωρ είναι πολύ ωραίος άνδρας!!!

Η περιγραφή συνεχίζεται και είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή.

«Ο Γερμανός, λοιπόν, δικτάτωρ είναι ένας πραγματικά ωραίος άνδρας. Ώστε να μην έχουν άδικο όσοι τον αποκαλούν Ωραίο Αδόλφο. Θέλγει ίσως περισσότερο και το γεγονός ότι ξεκόβει από το χρώμα της γερμανικής ράτσας. Φυσικά δεν είναι μελαχροινός αλλά δεν έχει την γνώριμη εκείνη λευκότητα και την ξανθότητα των μαλλιών που χαρακτηρίζει τους Γερμανούς. Το βλέμμα του όσο και αν παρουσιάζεται αετίσιο στις φωτογραφίες και όσο κι αν εκτιμάται ως τρομερό στην κοινή φαντασία, έχει τη λάμψη ενός αγαθού ανθρώπου.

Ωστόσο δεν είναι δύσκολο να διακρίνεις τη νευρικότητά του. Αλλάζει συχνά θέσεις και μιλά μονολεκτικά με τους διπλανούς του. Δεν χάνει ούτε φάση από τα αγωνίσματα και γύρω απ’ αυτά συζητάει. Άλλοι εδώ λένε ότι η αδιάκοπη παρατήρηση των αγωνισμάτων οφείλεται στο ότι είναι μανιώδης φίλαθλος και παλιός αθλητής. Άλλοι πάλι λένε ότι η συνεχής παρουσία του οφείλεται στο ότι εκτιμά πως πολύς κόσμος βρέθηκε στο Βερολίνο για να τον δει από κοντά.

Αποχωρεί λίγα λεπτά πριν το τέλος των αγώνων της ημέρας, χειροκροτούμενος. Ο ίδιος δίνει πρώτος το σύνθημα της έγερσης και του χαιρετισμού προς τις σημαίες των εθνών. Τέλος όταν αποχωρεί σκορπίζει προς όλες τις κατευθύνσεις χαιρετισμούς και χαμόγελα».

Α-Ν-Α-Τ-Ρ-Ι-Χ-Ι-Α-Σ-Τ-Ι-Κ-Ο

Στα στρατόπεδα εργασίας των γυναικών... Τρομερή περιγραφή

Και τελειώνουμε με την επίσκεψη στο στρατόπεδο εργασίας γυναικών στο Πότσνταμ. «Ζουν κι εργάζονται εκεί μέσα περίπου 150 κορίτσια. Προέρχονται απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα. Είναι παιδιά πλουσίων, τραπεζιτών, εργατών, επαγγελματιών, αξιωματικών, φοιτήτριες, χωρικές δακτυλογράφοι. Η ευρύτατα εφαρμοζόμενη θεωρία της ισοπέδωσης των τάξεων τις υποχρεώνει να υποστούν τον οδοστρωτήρα της κοινωνικής ισότητας. Κοιμούνται σε κοινούς θαλάμους, εργάζονται με την ίδια σκληρότητα στους αγρούς. Υποτάσσονται αδιαμαρτύρητα στο γενικό πνεύμα της πειθαρχίας που επικρατεί κι εδώ.

Ανεξαρτήτως της απλότητας του ντυσίματος των κοριτσιών, διαπίστωσα μεγάλη περιφρόνηση προς μερικές καθιερωμένες αρχές φιλαρέσκειας και κοκκεταρίας. Και δεν ήταν αδικημένα από τη φύση τα κοριτσόπουλα. Απεναντίας σε μεγάλο δείγμα ήταν της καλής ποιότητας της γερμανικής ράτσας. Κανένα απολύτως δεν είχε χρωματισμένα τα χείλη ή το πρόσωπο.

Μας παρακάλεσαν να γευματίσουμε μαζί με τα κορίτσια του στρατοπέδου. Το εστιατόριο ήταν ολοκάθαρο. Καμία πολυτέλεια. Μακριά τραπέζια με πάγκους ήταν τα μοναδικά έπιπλα. Στον τοίχο μια εικόνα του Χίτλερ πλαισιωμένη με δόγματα του εθνικοσοσιαλισμού. Σε λίγο φούντωσε το κέφι»…

ΤΡΕΛΟ ΚΕΦΙ, που λέτε... Πριν σπείρουν τον θάνατο

Κάπως έτσι, που λέτε… Αυτή ήταν η νεολαία του Χίτλερ.