Τον ιδεολόγο- influencer να φοβάσαι

Έχω μάθει να σέβομαι κάθε άνθρωπο γι’ αυτό που είναι. Για όσα πιστεύει, ανεξάρτητα από το αν συμφωνώ με αυτά ή όχι.

Για να είμαι ειλικρινής ακόμα κι αν είμαι αντίθετος με κάποιον, τον σέβομαι εφόσον η άποψή του έχει να κάνει με ανιδιοτέλεια και με ελατήρια καθαρά ιδεολογικά και όχι με συμφέρον. Μπορεί να βρίσκομαι «απέναντι» αλλά σίγουρα θα αναγνωρίσω την καθαρότητα της ψυχής και της σκέψης του.

Αυτό βεβαίως δεν ισχύει για τον ρατσιστή και τον φασίστα. Αυτή την «ιδεολογία» (καθόλου τυχαία τα εισαγωγικά) δεν τη σέβομαι, την απορρίπτω και με αηδιάζει.

Με ανησυχεί όμως η παρουσία influencers στο λεγόμενο «προοδευτικό χώρο»! Όχι τίποτε άλλο, εκεί διατυμπανίζουν την ιδεολογική τους καθαρότητα, την άσπιλη νοοτροπία και βέβαια την απόλυτη συμπόρευση των λόγων με τις πράξεις.

Αν κάποιος είναι προοδευτικός, τότε σίγουρα δεν αρκεί να το λέει αλλά και να το πράττει. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με φιλανθρωπίες αλλά και με στάση ζωής.

Με ενοχλεί ο «προοδευτικός influencer» που «δίνει αγώνες» για τα δικαιώματα και τον άνθρωπο, αλλά ουσιαστικά βρίσκεται εκεί για τη φωτογραφία, τα like και τις καρδούλες. Κανονικά θα έπρεπε να έχει απορριφθεί από τον ίδιο το χώρο, λόγω νοοτροπίας, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα.

Με ενοχλεί ο «προοδευτικός influencer» που «δίνει αγώνες» για «να φύγουν οι κακοί» αλλά όταν έρθουν οι «δικοί του» θα αποδειχθεί το ίδιο κακός και σίγουρα «ξένος» απέναντι σε αυτό που τον ταύτισαν από τη «βιτρίνα» του.

Δε ξέρω πόσοι αναγνωρίσατε τον εαυτό σας, αλλά δε με ενδιαφέρει κιόλας. Τον ιδεολόγο- influencer τον τρέμω, τον φοβάμαι διότι αποτελεί λανθασμένο πρότυπο. Είναι το ίδιο φιλοτομαριστής με εκείνους που «καταδικάζει» και είναι το ίδιο «νάρκισσος» όταν ο προοδευτικός χώρος επιβάλλει την ταπεινότητα.

Και βέβαια δεν έχει σημασία τι φαίνεται σε κάποιους αλλά τι είναι στην πραγματικότητα.

Για να το θέσω πιο ξεκάθαρα, τον αριστερό με τη δεξιά νοοτροπία τον τρέμω περισσότερο από τον δεξιό με τη δεξιά νοοτροπία. Διότι χρησιμοποιεί τα σύμβολα, τα συνθήματα και τους λαϊκούς αγώνες ώστε να «ανέλθει» στη συνείδηση και να περάσει εκεί που ανήκει: Στη συντήρηση.

Προσοχή.