Niko's Area

  Πολλές φορές ακούω το εξής: «Δεν υπάρχει δημοσιογραφία σήμερα»! Και κυρίως από επαγγελματίες της δικής μου γενιάς κι εποχής που αισθάνονται εγκλωβισμένοι στα σύγχρονα Μέσα έχοντας χάσει το «λούστρο» από το παρελθόν. Για να είμαστε ειλικρινείς δε μπορούμε να καυχιόμαστε ως δημοσιογράφοι για το δρόμο που έχει πάρει αυτό που αποκαλούμε και πρέπει να είναι λειτούργημα. Παρότι δε γνωρίζω ποιος επαγγελματικός χώρος μπορεί να «καυχιέται» για την πρόοδο, την εξέλιξη και την κοινωνική του προσφορά σήμερα, σίγουρα δεν παρηγορούμαι απ’ αυτό! Θα έπρεπε να είμαστε καλύτεροι με δεδομένο ότι ο αντίκτυπος στη δική μας «προσφορά» είναι πολύ διαφορετικός. Όμως το «δεν υπάρχει δημοσιογραφία» είναι λίγο υπερβολικό . Διότι μπορεί ο τρόπος με τον οποίο αποτυπώνεται να είναι καθαρά «εξουσιολαγνικός» κι αντί να ελέγχεται η εξουσία να αναζητείται τρόπος στήριξής της, αλλά θα πρέπει να συνυπολογίσουμε κι άλλες παραμέτρους. 1. Ότι αυτό συνέβαινε και παλαιότερα μόνο που τα Μέσα ήταν αυστηρά η εφημε...

Σε αυτό το χωράφι που ζούμε, όπου δυστυχώς κυριαρχούν οι συνειδητά καθοδηγούμενοι (άρα διπλά «ένοχοι») έχουμε φτάσει στο σημείο να παίζουν τα ΜΜΕ το ρόλο των τηλεδικαστών και να «δολοφονούν χαρακτήρες» χωρίς όμως να κάνουν κάτι άλλο, δυστυχώς. Ούτε έρευνα υπάρχει, ούτε κανονικό ρεπορτάζ παρά μόνο εκτέλεση εντολής non paper. Όμως αυτό δεν ενοχλεί το «πόπολο» σε μεγάλο ποσοστό του, αρκεί να «ακούσει» αυτά που θέλει.  Κι εδώ είναι το πλέον ανατριχιαστικό με τους «συνειδητά καθοδηγούμενους» που περιμένουν να ακούσουν τι είναι αυτό που βολεύει την κομματική τους κατεύθυνση ώστε να πυροβολήσουν κατά ριπάς στα social media και να θεωρήσουν ότι «προσφέρουν υπηρεσία» αλλά κυρίως ξεγελούν τον εαυτό τους ότι «δεν κάνουν λάθος»! Όταν υπάρχει ένα κοινό ευεπίφορο στην πλάνη και στη δημαγωγία τότε θα ακούσεις απόψεις ότι «ο πιλότος δεν είναι για να σκοτώνει» ή «ο όμορφος δεν είναι για να βιάζει» ή επίσης ότι «το κορίτσι που βιάστηκε δεν είχε δουλειά να πηγαίνει σε πάρτι» ή ακόμα και ότι «δεν ...

Πάντα πίστευα ότι η λαϊκή ρήση που αναφέρει ότι «όσο πιο ψηλά ανεβαίνει η μαϊμού τόσο περισσότερο φαίνεται ο γυμνός της κώλος» είναι μια μεγάλη αλήθεια! Διότι μπορείς να   τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό! Όταν υπερεκτιμήσεις τις ικανότητές σου κι αναγκαστείς να βγεις στην «πεδιάδα», στην πραγματική ζωή, στην αληθινή καθημερινότητα και όχι να κρύβεσαι πίσω από «τσιτάτα» δήθεν στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης τότε αλλάζουν τα πάντα. Η ζωή, βλέπεις, δεν είναι τα likes στο Facebook και οι καρδούλες στο Instagram . Δεν είναι η δηθενιά που καλύπτει εκείνους που δε σε ξέρουν. Η αλήθεια είναι μία και ολόκληρη και ταυτόχρονα είναι σκληρή και αδυσώπητη. Μπορείς να την αντιμετωπίσεις; Το παρελθόν λέει ξεκάθαρα «ΟΧΙ»! Και το κακό είναι ότι τα στοιχεία από το παρελθόν ΥΠΑΡΧΟΥΝ και θα είναι η Νέμεσις στη «δηθενιά» και στην υποκρισία. Όταν από το «πουθενά» προσπαθείς να πείσεις ότι είσαι «τα πάντα» τότε θα πρέπει να είσαι έτοιμος να ακο...

Ο Πλάτωνας έλεγε ότι για να έχουμε μια ιδανική Πολιτεία θα πρέπει οι φιλόσοφοι να γίνουν πολιτικοί ή οι πολιτικοί να γίνουν φιλόσοφοι. Σε κάθε περίπτωση, όμως, δε θα μπορούσε ένας «μη πεπαιδευμένος» να θεωρηθεί κατάλληλος για να κυβερνήσει. Και σ’ αυτό το σημείο υπάρχει κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση αποσυμβολίζοντας την αλληγορία του «Μύθου του Σπηλαίου». Και με προβλημάτισε ταυτόχρονα αφού αποτελεί τροφή για σκέψη. -Είναι ακατάλληλοι να κυβερνήσουν αυτοί που δεν έχουν γνώση και παιδεία, που δε διαθέτουν πνευματικό υπόβαθρο. Που δεν έχουν φτάσει στο «αγαθό», δεν έχουν κατακτήσει την ευδαιμονία και λειτουργούν ιδιοτελώς, με προτεραιότητα στα υλικά αγαθά -Όμως είναι ακατάλληλοι να κυβερνήσουν κι εκείνοι που είναι μεν πεπαιδευμένοι αλλά είναι προσκολλημένοι αποκλειστικά στην πνευματική τους ενασχόληση. Αδιαφορούν για τα κοινά, ζουν εις «μακαρίους νήσους», δεν έχουν καμία διάθεση να προσφέρουν.   Δεν ακολουθούν το σκληρό καθήκον και το ηθικό χρέος να μεταδώσουν αυτή την «παι...

Ο καλύτερος δρόμος ώστε να ανακαλύψεις τι πραγματικά ζητάς είναι ο εξής: Άρχισε να κάνεις ερωτήσεις στον εαυτό σου σχετικά με όσα σε απασχολούν για να πάρεις ειλικρινείς απαντήσεις. Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι στην Ελλάδα, αρχίζουμε τα αναθέματα, τις κατάρες και τους ξεσηκωμούς. Δεν είμαι εναντίον του να αναζητάς το δίκιο σου με πολιτισμένο και κόσμιο τρόπο, το βρίσκω αυτονόητο εκτός από εξόχως δημοκρατικό. Μετά την τραγωδία στα Τέμπη, απλώθηκε παντού μια οργή. Δικαίως. Το να χάνονται συνάνθρωποί μας κατ’ αυτόν τον τρόπο και παράλληλα να είσαι αναγκασμένος να ανέχεσαι και την προπαγάνδα των ξεδιάντροπων που αποτελούν όνειδος για το δημοσιογραφικό λειτούργημα (κι εφόσον επιμένουν να αποκαλούνται δημοσιογράφοι ) αποτελεί τεράστιο βάρος. Στη ψυχή, στο μυαλό ακόμα και στο σώμα. Δεν είναι μεγάλες οι αντοχές μας, το γνωρίζουμε καλά. Μόλις περάσουν λίγες ημέρες, ο πόνος θα παραμείνει στους συγγενείς των συνανθρώπων μας που χάθηκαν τόσο άδικα. Μόνο σε αυτούς. Για τους υπόλοιπους η ζωή...

Στο Σύνταγμα δε συγκεντρώθηκαν «μπαχαλάκηδες» ούτε και περίεργοι. Η πιο ηχηρή σιωπή που υπήρξε ποτέ απλώθηκε παντού σε όλη την Ελλάδα. Η σιωπή μας ακούστηκε εκκωφαντικά. Ήταν για τα παιδιά μας. Γι’ αυτό που θέλουν και πρέπει να ζήσουν σε μια χώρα κανονική, πολιτισμένη που θα ταιριάζει σε όλα με το υπέροχο κλίμα και την ιστορία της. Μια χώρα που τη λούζει ο ήλιος για δέκα μήνες το χρόνο, που έχει απαράμιλλη ομορφιά (έχουμε βαλθεί να την καταστρέψουμε βέβαια) αλλά μας πληγώνει όλο και περισσότερο. Για τα παιδιά μας που τους κουνούσαν το δάχτυλο ότι «παρτάρουν ανέμελα και μεταδίδουν τον κορονοϊό». Έτσι τους έλεγαν εκείνοι που δεν τους έχουν εξασφαλίσει ούτε μέλλον, ούτε παιδεία, ούτε υγεία, ούτε ασφάλεια. Εκείνοι που ψελλίζουν κάτι ασάφειες για το λόγο που ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ μπήκαν σε ένα τρένο και δε βγήκαν ποτέ ζωντανά. Για τα παιδιά μας που είναι καταδικασμένα- όσα δεν είναι πορφυρογέννητα, τα περισσότερα δηλαδή- να ζουν στο απόλυτο ρημαδιό, να μη ξέρουν τι θα κάνουν ακόμα κι αν εξα...

Την τελευταία φορά που είδα το βίντεο του Luben TV σχετικά με την «ελληνική δημοσιογραφία μετά τα Τέμπη» είχε περίπου 300 χιλιάδες προβολές μέσα σε διάστημα 14 ωρών. Η αποδοχή σε αυτό το βίντεο του Luben TV από πλευράς του κόσμου ήταν τεράστια! Περισσότερα από 14 χιλιάδες likes κι αν διαβάσετε τα σχόλια, θα σας πιάσει απελπισία. Συγνώμη, πρώτο λάθος! «Θα μας πιάσει απελπισία». Πολύ κακώς βάζω τους αναγνώστες σε αυτή τη θέση. Οι πρώτοι που πρέπει να προβληματιστούμε είμαστε οι δημοσιογράφοι (ή όσοι δηλώνουμε δημοσιογράφοι) καθώς θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει η γνώμη που έχει ο κόσμος για εμάς. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ! Διότι πολλοί απ’ εκείνους που βρίσκονται σε θέση καθημερινής επαφής με τον κόσμο, μέσω της τηλεόρασης ή του ραδιοφώνου, έχουν τις δικές τους δουλειές να κάνουν. Αυτό τους απασχολεί. Το βίντεο του Luben TV λοιπόν έχει την αποδοχή ακριβώς επειδή οι δημοσιογράφοι- σταρ είναι αποκομμένοι πλήρως από την κοινωνία, δεν τους ενδιαφέρει το αν...

Όταν γίνεσαι πατέρας (ή μητέρα) τότε μπορείς και καταλαβαίνεις την αγωνία των γονιών σου για κάθε τι που έκανες όταν ήσουν μικρός ή νέος! Τότε που σου έλεγαν «όταν κάνεις παιδιά θα καταλάβεις»! Από χθες η σκέψη μου δε μπορεί να ξεκολλήσει όχι μόνο από τα παιδιά που χάθηκαν στα Τέμπη αλλά και από τους γονείς τους! Δε ξέρω πώς να το περιγράψω. Να είναι η χαρά σου να βλέπεις το παιδί σου να μεγαλώνει και ξαφνικά να ετοιμάζεσαι να το «αποχαιρετήσεις»! Γιατί; Επειδή επέστρεφε στη βάση του, στα όνειρά του, στη ζωή του, στις σπουδές του. Και χάθηκε. Απότομα! Βίαια! Εγκληματικά! Βλέπεις τις φωτογραφίες των παιδιών που χάθηκαν! Χαμογελαστά και αισιόδοξα πρόσωπα, ξέγνοιαστα, διψασμένα για ζωή! Τα μάτια τους έλαμπαν από ευτυχία! Που να ήξεραν σε τι χώρα ζουν και δυστυχώς πλέον χρησιμοποιούμε άλλο χρόνο (έζησαν)! Ας είμαστε ρεαλιστές. Για εμάς αυτά τα συναισθήματα είναι μεν έντονα αλλά δε θα έχουν διάρκεια. Αυτή τη στιγμή συμπαραστεκόμαστε στους γονείς όπως μπορούμε, με τη σκέψη μας, με την ...

Τα φετινά μου γενέθλια είναι πολύ πιο διαφορετικά απ’ όλα τα προηγούμενα. Και ήταν και πολλά! Διότι αισθάνομαι ότι είναι τα πρώτα μου. Σα να ξαναγεννήθηκα μέσα από τις «εκπλήξεις» της ζωής, σα να γύρισε ο διακόπτης μέσα μου κι αποφάσισα όχι να ξεχάσω οτιδήποτε είχε να κάνει με το παρελθόν και να μετανιώσω, αλλά να ανακαλύψω την αλήθεια. Από που προκύπτει η αλήθεια; Το έμαθα πρόσφατα (χάρη στον Πλάτωνα) κι ενθουσιάστηκα. Γνωρίζω σημαίνει ξαναθυμάμαι. Και η γνώση έχει στόχο την αλήθεια, δηλαδή την άρση της λήθης. Από το στερητικό «α» και τη «λήθη»! Συστήθηκα εκ νέου με τον εαυτό μου. Δεν υπάρχει ηλικία στα όνειρα και στους στόχους, ο χρόνος δεν αποτελεί απαγορευτική συνθήκη ώστε να γίνεις αυτό που επιθυμείς. Ούτε και είναι σωστό να «περιπλανείσαι» ταλαιπωρημένος επειδή μετανιώνεις για πράγματα που έκανες λάθος ή δεν έκανες καθόλου. Όσο αναπνέεις και ζεις, θα πρέπει να βελτιώνεις το βίο σου, το χαρακτήρα σου, να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Να μην το βάζεις κάτω, να μη σε εν...

Τέτοιες ημέρες συνηθίζεται να γράφονται άρθρα, κατά τις επιταγές του νέου είδους «δημοσιογραφίας» που έχουν τίτλο «γιατί μισώ τις Απόκριες» και βέβαια με περιεχόμενο που αναλύει το «μίσος» του συντάκτη ή των συντακτών για όσα διαδραματίζονται αυτή την περίοδο. Αφού μου επιτρέψετε να τονίσω με θέρμη ότι «κανέναν δεν απασχολεί το αν εσύ μισείς το καρναβάλι» που πιστεύω ότι είναι και η πλέον ουσιώδης τοποθέτηση επί του ζητήματος, θα επιδιώξω ν’ αναζητήσω τα βαθύτερα αίτια αυτού του «μίσους». Διότι την ανάγκη να γραφτεί ένα τέτοιο «άρθρο» (διόλου τυχαία τα εισαγωγικά) τη γνωρίζουμε: Προβοκατόρικος τίτλος, «μάχη» στα σχόλια και τα λοιπά. Παρένθεση: Αντίστοιχα «μισούν» τα Χριστούγεννα, το καλοκαίρι, τον Δεκαπενταύγουστο και τα λοιπά και τα λοιπά. Δόξα τω Θεώ, έχουμε πράγματα να «μισούμε» όπως διαπιστώνετε. Πάμε πάλι από την αρχή λοιπόν. Το μίσος δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα πάθος της ανθρώπινης ψυχής, που έχει μεγάλη διάρκεια και κυρίως δεν ικανοποιείται ποτέ! Αντίθετα τρέφει π...

Όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου, είναι ελάχιστα εκείνα που δεν ήμουν πίσω από ένα μικρόφωνο σε ραδιοφωνικό στούντιο. Από τον υπέροχο ΑΘΗΝΑ 9,84 άρχισα τη συναρπαστική και μακροχρόνια επαγγελματική μου διαδρομή. Συνέχισα στον ΑΝΤ1 για λίγο, μετά στον ALPHA SPORTS , στον Champion , στον Sentra 103,3 όπου δεν υπήρχε απλώς ένας έρωτας μεγάλος αλλά κάτι παραπάνω και τώρα πάλι σε γνώριμο μέρος (studio δηλαδή) στο WebRadio της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης. Ακόμα και στο διάστημα που υπηρετούσα στον στρατό κατάφερα και έπεισα έναν καλό φίλο, συνάδελφο που υπηρετούσαμε μαζί και είχε βρει την άκρη στο ΡΑΔΙΟ ΑΛΗΘΕΙΑ της Χίου, να προσθέσει και μια μικρή δική μου ενότητα. Η σχέση που αναπτύχθηκε με το ραδιόφωνο ήταν και θα είναι πάντα έντονη και μοναδική. Η αλήθεια είναι ότι έχω κάνει τα πάντα. Από συντονισμό (που πλέον φτάνει τις 5-6 ώρες), μέχρι παρουσίαση καθημερινής εκπομπής, μεταδόσεις αγώνων (ακόμα και τελικών), εκπομπή Σαββατοκύριακου, δελτία ειδήσεων, ροή προγράμματος! Θα...

Έβλεπα τα βίντεο από την εκδήλωση που έκανε ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο γνωστός υπουργός που έχει αναλάβει το ιερό χρέος της ανάπτυξης της Ελλάδας (σε πιάνει μια ανατριχίλα μόνο στη σκέψη) και μέσα στο μυαλό μου κάμποσες περίεργες σκέψεις άρχισαν να «χορεύουν»! Κατά πρώτο λόγο, ο πρώην πολιτευτής και βουλευτής του ΛΑΟΣ, που άρχισε να γίνεται διάσημος χάρη στον ακραίο κι εθνικιστικό του λόγο, που βέβαια έφτανε σχεδόν πάντα στο όριο του παραληρήματος (ειδικά όταν προωθούσε κάτι βιβλία με περιεχόμενο αμφιβόλου ποιότητας, γνησιότητας και αλήθειας παρά μόνο με φανατισμένο «πύρινο πατριωτικό» λόγο) είναι ξεκάθαρο ότι έχει περάσει σε άλλη πίστα. Από το ύφος του ναρκισσισμού και της αυταρέσκειας, διαπιστώνεις ότι αισθάνεται πανέμορφα επειδή «μπήκε στα σαλόνια» και κατά κάποιο τρόπο χαμογελά σαρδόνια σε εκείνους που επί σειρά ετών τον αντιμετώπιζαν αφ’ υψηλού και τον είχαν στο περιθώριο. Στην Ελλάδα βέβαια, της Β’ και Γ’ Εθνικής της Ευρώπης, δεν ήταν και τόσο δύσκολη η ανέλιξη ενός ανθρώπου όπ...