Ποτέ δεν είναι αργά να κάνεις αυτό που θέλεις

Η ζωή είναι μία αλλά οι επιλέξιμοι βίοι είναι πολλοί! Αυτή η πρόταση αποτελεί την πρώτη σημαντική διαφορά ανάμεσα στη ζωή και το βίο, επειδή τα «μπερδεύουμε».

Μόνο μια φορά ζεις και πρέπει να το απολαύσεις. Να διεκδικήσεις ό,τι καλύτερο για το βίο σου, να είσαι αποτελεσματικός και χρήσιμος, πρωτίστως στον εαυτό σου κι επομένως- ως φυσικό επακόλουθο- στην κοινωνία. Επέλεξε, λοιπόν, το πως θέλεις να ζήσεις!

Ποτέ να μην πεις «είναι αργά πια» και ποτέ να μην αναφέρεις ότι «είμαι ακόμα πολύ μικρός»! Πάντοτε πρέπει να είσαι παραγωγικός διότι έτσι απολαμβάνεις τις αρετές και τα προνόμια της ζωής. Του διαστήματος, δηλαδή, που αναπνέεις, που υπάρχεις, που ανοίγεις τα μάτια σου και βλέπεις τον κόσμο.

Πρόσφατα είχα γράψει ένα κείμενο σχετικά με την απόφασή μου να δώσω εισαγωγικές εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο σε αυτή την ηλικία. Είναι κάτι που οφείλω στον εαυτό μου κι επιτρέψτε μου να ομολογήσω ότι από τη στιγμή που το αποφάσισα αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Νοιώθω πιο σίγουρος στις αποφάσεις και τις κινήσεις μου.

Κι αυτό δε συνέβη επειδή με συναρπάζει η ιδέα του φοιτητή! Για την ακρίβεια ναι, με συναρπάζει, αλλά η αφετηρία ήταν αυτό που προανέφερα: Ποτέ δεν είναι αργά για να κάνεις αυτό που θέλεις.

Δεν είπα «που πας μωρέ 50 χρονών κι ενώ απέχεις τόσο καιρό κι έχεις τόσες δουλειές;». Είπα ότι θα στριμώξω το χρόνο μου, θα βάλω πρόγραμμα, θα διαβάσω, θα κουραστώ και ΔΕ ΘΑ ΠΑΡΑΠΟΝΕΘΩ.

Είναι μια διαδικασία που μου αρέσει. Αρχικά μαθαίνω νέα πράγματα που με ωφελούν. Ακόμα και τώρα η θεραπεία της ψυχής είναι σημαντική και σ’ αυτό βοηθά η φιλοσοφία. Βλέπω στον εαυτό μου μια πολύ μεγάλη αλλαγή που με κάνει να αισθάνομαι ακμαίος. Όχι δεν είμαι 20 χρονών. Αλλά προσαρμόζω τα πάντα στην ηλικία μου (δεν είμαι και γέρος) και κυρίως ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΩ.

Κατάλαβα ότι πλέον αγαπώ τον εαυτό μου διότι του προσφέρω ουσία και όχι μόνο στιγμές. Όλα χρειάζονται.

Κάντε το δώρο στον εαυτό σας. Σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεστε, ικανοποιήστε τις επιθυμίες σας. Πάρτε την ευκαιρία που σας προσφέρεται αφού μια φορά ζούμε. Μη διστάσετε ακόμα και να ζητήσετε βοήθεια διότι δεν είναι έλλειψη θάρρους αλλά δήλωση γενναιότητας. Κι αυτογνωσίας.

Είναι τόσο όμορφο! Και παίρνεις τόση δύναμη όταν και η καθηγήτριά σου πρωτίστως, η οικογένεια, οι φίλοι στη συνέχεια και οι γνωστοί σε ενθαρρύνουν. Μη σταματάς.

Και την ίδια στιγμή να αδιαφορείς για καταστάσεις τοξικές, να προσπερνάς οτιδήποτε είναι αρνητικό αλλά δε σε αγγίζει και να ασχολείσαι με όμορφες σκέψεις. Να έχεις στόχο! 

Ουδέποτε είπα «τι έχανα τόσα χρόνια που δεν τα διάβαζα». Είναι μάταιος κόπος. Το μόνο που λέω είναι «πόσο χαρούμενος είμαι που μαθαίνω».

Δεν είναι υπερβολή. Πιστέψτε με.

Follow

Facebook

Twitter

Linkedin