Η εικόνα της Βουλής είναι η εικόνα της κοινωνίας της Ελλάδας

Άναρθρες κραυγές, τσιρίδες, έλλειψη πολιτισμού γλώσσας, ακαταλαβίστικες θεωρίες, χαρακτηρισμοί πεζοδρομίου, «εξυπνακισμοί» σε ένα περιβάλλον που θυμίζει «ποδοσφαιρική αρένα» και μάλιστα του χαμηλοτέρου επιπέδου.

Ακόμα κι αν έχεις καλή διάθεση (που είχα) να παρακολουθήσεις τη συνεδρίαση της Βουλής, τελικά δεν αποφεύγεις την αηδία. Από τη μία λες «δε θα τους κάνω τη χάρη να μη συμμετέχω» κι από την άλλη πιάνεις το κεφάλι σου και φωνάζεις με απόγνωση «πως κατάντησε έτσι αυτή η χώρα»!!!

Να εκπροσωπείται (εμείς τους ψηφίζουμε βέβαια) από ανθρώπους που υπό φυσιολογικές εποχές δε θα περνούσαν ούτε έξω από τη Βουλή, αλλά πλέον, με την πτώση κάθε αξίας, με την εξαφάνιση κάθε αρχής στη ζωή μας, όχι απλώς μπαίνουν μέσα αλλά δε βγαίνουν κιόλας.

Αλήθεια, είστε ευχαριστημένοι απ’ αυτή την εικόνα; Είναι ήθος και μέγεθος πολιτικών αυτό που ζείτε τα τελευταία χρόνια; Είναι εκφράσεις αυτές που ακούγονται και σας τιμούν- ως δημοκρατικούς πολίτες- να γράφονται και στα πρακτικά;

Το 2123 θα πάει ένας επισκέπτης στη Βιβλιοθήκη της Βουλής ν’ αναζητήσει τα πρακτικά των συνεδριάσεων και θα δει γραμμένες εκφράσεις που δεν ταιριάζουν ούτε στο πιο άθλιο υπόγειο! Ντροπή δεν υπάρχει;

Όμως δεν υπάρχει μόνο στη Βουλή αυτή η κατάσταση. Ακόμα κι όταν οδηγάς στο δρόμο αυτό το «χάος» συναντάς. Σε βρίζει και σε απειλεί αυτός που κάνει παρανομία κι έρχεται κατά πάνω σου, για παράδειγμα.

Στο δρόμο, τους βλέπεις όλους έτοιμους να τσακωθούν. Στα social media οι κατάρες και τα βρισίδια πάνε σύννεφο. Σε κάθε δημόσιο χώρο, αισθάνεσαι μια παράξενη ατμόσφαιρα όπου μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μπορεί να ανάψει το «φυτίλι» και να γίνει το ΜΠΑΜ.

Για τα γήπεδα δε συζητώ! Τα σχολεία έχουν γίνει κέντρα παραβατικότητας. Η εγκληματικότητα ανηλίκων, που φτιάχνουν συμμορίες και παρανομούν, έχει φτάσει στα ύψη.

Η «δολοφονία χαρακτήρων» από τα ΜΜΕ και τα social media είναι καθημερινό φαινόμενο και τείνει να γίνει όπως ο καφές μας: Συνήθεια.

Ο εκφοβισμός και ο εκβιασμός θεωρούνται «σημάδια κύρους» για τους υπεύθυνους και όχι αποτρόπαια πράξη.

Δεν το έχουν σε τίποτα να βρίζουν νεκρούς, να καταριούνται ζωντανούς, να μη σέβονται τίποτα.

Από τον τρόπο γραφής του καθενός μπορείς να διακρίνεις το τέλμα στο οποίο βρισκόμαστε κι από το οποίο δε γίνεται να βγούμε. ΠΟΤΕ! 

Μια κοινωνία που ζει σε αυτό το χάλι, που υποκρίνεται διαρκώς ότι θέλει να βελτιωθεί αλλά «κολυμπά» στον ωκεανό του χάους και της ατιμωρησίας, που δε μπορεί να διακρίνει τη γραμμή ανάμεσα στην Δημοκρατία και την ασυδοσία, που θεωρεί «επιχείρημα» να βρίζει και να προσβάλει τα «πιστεύω» του άλλου, δε θα μπορούσε παρά να έχει παρόμοια Βουλή.

Follow

Facebook

Twitter

Linkedin