Μια καθημερινή στην Αθήνα του 1924... Ευτράπελα γεγονότα!

-
Κατά τη δεκαετία του '20, οι εφημερίδες είχαν αρχίσει ν' αλλάζουν μορφή. Είχαν περισσότερο "αέρα" στα κείμενα, έμπαιναν περισσότερες φωτογραφίες ενώ είχαν αρχίσει να μπαίνουν και πιο ανάλαφρες στήλες. Με πολύ χιούμορ. 


Στην ιστορική εφημερίδα "Βραδυνή", της 1ης Οκτωβρίου του 1924, ανακαλύψαμε μια στήλη (αριστερά στη 2η σελίδα) που περιγράφει καθημερινές ιστορίες στην Αθήνα.

Με ενδιαφέρον το διάβαζαν τότε (για να ενημερωθούν). Με ενδιαφέρον το διαβάζουμε και τώρα (για να μάθουμε).

Ας περάσουμε όμως στις ειδήσεις

Πρώτη είδηση: Η απαράδεκτη κατάσταση με τη σκόνη στην οδό Αχιλλέως


Συνεχίζουμε... Δύο φαντάροι, προφανώς... στραβάδια, κυκλοφορούσαν με μια κουραμάνα στην οδό Σταδίου και ζητούσαν να την πουλήσουν!!!


Πάμε παρακάτω... Η εφημερίδα απορεί για το ότι ένας αστυφύλακας, που πήγε να συλλάβει έναν κακοποιό, τελικά... έφαγε της χρονιάς του! 


Και το τελικό... Οι Αθηναίοι έβλεπαν στην Ομόνοια έναν παπά να μπογιατίζει ένα πατσατζίδικο. Ένας άλλος ρασοφόρος τον ανακάλεσε στην τάξη. Όμως...


Φανταστείτε τα όλα αυτά λοιπόν ως μια υπέροχη καθημερινή στην Αθήνα του 1924

Το διαβάσαμε στην "ΒΡΑΔΥΝΗ" της 1ης Οκτωβρίου 1924

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το ζήσαμε! Απάντηση σε τοποθέτησή μας που δεν είχαν δημοσιεύσει!

-
Εικόνα
Το είχα γράψει και μια μέρα πριν ότι «όλα τα όπλα επιτρέπονται στο επικοινωνιακό πεδίο» ακριβώς επειδή δεν περιλαμβάνει την ουσία παρά μόνο πρόσκαιρα οφέλη. Οπότε δε μπορώ να πω ότι μου προκάλεσε αίσθηση το γεγονός ότι μέσω ιστοσελίδας υπήρξε απάντηση σε θέση του Υποψηφίου Δημάρχου Χαϊδαρίου κι επικεφαλής των Πολιτών Σε Δράση, Βασίλη Τσίτσου χωρίς όμως αυτή η θέση να έχει δημοσιευτεί στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα! Θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι: Δεν πρόκειται ποτέ να «κλαφτώ» για το πώς μας αντιμετωπίζουν τα τοπικά (και μη) ΜΜΕ και ταυτόχρονα πως αντιμετωπίζουν άλλους συνυποψήφιους. Για τον απλούστατο λόγο ότι είμαι επαγγελματίας δημοσιογράφος εδώ και 34 χρόνια, οπότε γνωρίζω καλά πως «παίζεται» η όλη κατάσταση. Δεν είναι κάτι που θα αναλύσω τώρα ή μέσα απ’ αυτό το χώρο! Αλλά όποιος επιθυμεί να ανοίξουμε κουβέντα (και μάλιστα ΔΗΜΟΣΙΩΣ, να την ακούσει όλο το Χαϊδάρι) περί του συγκεκριμένου θέματος και της προεκλογικής λειτουργίας των ΜΜΕ (ιδιαιτέρως ορισμένων τοπικών ή κάποιων «ειδικού σκο
Κλικ και δεν θα χάσετε

Τέσσερα χρόνια σπάμε τα πόδια και τα μούτρα μας

-
Εικόνα
Με ιδιαίτερη υπερηφάνεια ο Δήμαρχος (και υποψήφιος βεβαίως για ανανέωση θητείας) κ.Ντηνιακός μας ανακοίνωσε ότι στις 22 Αυγούστου, σε ένα διάστημα δηλαδή που τα πάντα υπολειτουργούν λόγω διακοπών- αλλά ο ίδιος σηκώνει τα μανίκια, ωραίο ακούγεται επικοινωνιακά- υπέγραψε τη σύμβαση αναβάθμισης των αθλητικών χώρων στο Χαϊδάρι. Είναι μια βαθιά συγκίνηση και ταυτόχρονα ηθική δικαίωση όλων ημών που επί μια τετραετία είχαμε το θάρρος και το θράσος ταυτόχρονα να περπατάμε ή να τρέχουμε στο Αθλητικό Κέντρο του Δάσους, στο ΚΕΒΟΠ. Ήταν μια επικίνδυνη αποστολή- είναι αλήθεια- δεδομένων των συνθηκών που επικρατούσαν κι επικρατούν. Ας μην πιάσουμε το θέμα από τη σκοπιά των αθλητών που είχαν μια σανίδα (π.χ) για «βατήρα» στο άλμα εις μήκος και στον οποίο βατήρα έφταναν αφού έκαναν ζιγκ- ζαγκ για να αποφύγουν τις λακκούβες, διότι εκεί πάμε σε άλλες καταστάσεις. Ακούγεται δε τόσο ειρωνική αυτή η αναβάθμιση των αθλητικών χώρων και η ταύτιση του πολίτη του Χαϊδαρίου με τον υγιεινό τρόπο ζωής, ώστε
Κλικ και δεν θα χάσετε

Μάθε την ιστορία της πόλης σου για να την αγαπήσεις και να συμμετέχεις στα κοινά

-
Εικόνα
  Αλήθεια ξέρουν οι μαθητές γιατί ο κεντρικός δρόμος του Χαϊδαρίου φέρει το όνομα του αρχιστράτηγου του αγώνα για την Ελευθερία, του Γεωργίου Καραϊσκάκη; Και γιατί η προέκτασή του φέρει το όνομα του φιλέλληνα Γάλλου στρατηγού, Καρόλου Φαβιέρου; Δε ξέρουν ότι πολέμησαν μαζί στη μάχη του Χαϊδαρίου, τον Αύγουστο του 1826. Να είστε βέβαιοι ότι η συντριπτική πλειοψηφία δεν το γνωρίζει. Αναρωτιέμαι επίσης αν είναι δυνατόν να έχουμε στην πόλη μας το Μπλοκ 15, το στρατόπεδο συγκέντρωσης που είχαν οι ναζιστές εισβολείς στην Ελλάδα το ’40 κι εκεί βασανίστηκαν συμπατριώτες μας ήρωες, αγωνιστές και να μην οργανώνονται σχολικές εκδρομές ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ. Είναι το «ελληνικό Άουσβιτς», είναι ένας τόπος μνήμης και σεβασμού για τους νεκρούς αγωνιστές αλλά και αποδοκιμασίας για τις φρικαλεότητες των φασιστών εισβολέων. Αν ρωτήσετε μαθητές και καθηγητές δε θα είναι τόσο ενθαρρυντικές οι απαντήσεις αφού στη συντριπτική τους πλειοψηφία ΑΓΝΟΟΥΝ την ύπαρξή του. Δεν είναι κρίμα; Και ντροπή ταυτόχρονα; Ξέρου
Κλικ και δεν θα χάσετε