Αθήνα 1934: Η αυτοκτονία της Λετονής Βαρώνης για τον έρωτα του Αλβανού Πρέσβη

Στις 18 Μαϊου του 1934 οι εφημερίδες της εποχής δεν περιγράφουν απλώς την αυτοκτονία της νεαρής Λετονής Βαρώνης Δωροθέας στον Άγιο Κοσμά, αλλά- κατά τη συνήθεια της εποχής- δημοσιεύουν και τη φωτογραφία της ενώ κείτεται νεκρή, με αίματα στο κεφάλι! Επιτρέψτε μας να κρατήσουμε για τον εαυτό μας αυτές τις φωτογραφίες και να μην σας τις δείξουμε. Κατά τα άλλα στην Αθήνα συζητήθηκε πολύ αυτό το θέμα

Η νεαρή Βαρώνη Δωροθέα Ντε Ροππ, ανέβηκε στο άλογό της, πήγε στην παραλία του Άγιου Κοσμά, κάθισε σε ένα βράχο και μετά από λίγη ώρα τίναξε τα μυαλά της στον αέρα. Πρόκειται για μια ιστορία που μοιάζει με μυθιστόρημα.

Προσέξτε το ιστορικό. Η Δωροθέα είχε εγκαταλείψει το σύζυγό της, Βαρώνο Ντε Ροππ και από την Βαλτική είχε ακολουθήσει τον βασιλιά της Αλβανίας, Αχμέτ Ζόγου Α’ στα Τίρανα. Είχαν συμφωνήσει να παντρευτούν. Για τον Ζόγου σας τα έχουμε γράψει σε παλαιότερο άρθρο. Επειδή δεν ήταν από βασιλική οικογένεια αλλά είχε… ονομαστεί Βασιλιάς των Αλβανών, καμία «γαλαζοαίματη» οικογένεια δεν του έδινε νύφη! Προσπαθούσε ο ίδιος να κάνει ένα γάμο που θα του εξασφάλιζε πρόσβαση στα… παλάτια της Ευρώπης.

Τέλος πάντων, συνεχίζουμε.

Η Δωροθέα κατά τη διάρκεια της παραμονής της στα Τίρανα ερωτεύτηκε τον Υπουργό της Αυλής του Ζόγου. Το νεαρό Κεμάλ βέη Μεσαρές, που υπήρξε και Πρέσβης της Αλβανίας στην Ελλάδα. Ο Κεμάλ, είχε ευγενή καταγωγή καθώς ήταν γιός του στρατηγού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Ταχσίν Πασά, ο οποίος παρέδωσε το 1912 την Θεσσαλονίκη στον Έλληνα διάδοχο του θρόνου.

Η «ξανθή αμαζόνα» όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ των εφημερίδων, εγκατέλειψε κάθε σκέψη να γίνει βασίλισσα της Αλβανίας και θέλησε να παντρευτεί τον Κεμάλ. Μόνο που ο Ζόγου είχε άλλη άποψη.

Με βασιλικό διάταγμα, απαγόρεψε σε Αλβανούς διπλωμάτες να παντρεύονται γυναίκες άλλης εθνικότητας. Και παράλληλα, έστειλε και πάλι στην Αθήνα τον Κεμάλ ως Πρέσβη. Ήθελε να τον αποκόψει από την Δωροθέα.

Η οποία έπεσε σε βαθιά μελαγχολία. Έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιό της κι αρχικά έπεισε τον Ζόγου να της επιτρέψει ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Τελικά βρέθηκε στην Κέρκυρα κι απ’ εκεί πήρε το βαπόρι για τον Πειραιά. Έξαφνα εμφανίστηκε μπροστά στον Κεμάλ ο οποίος την αγαπούσε αλλά δε μπορούσε να πάει κόντρα στον βασιλιά του.

Επί ένα χρόνο η Βαρώνη περιφερόταν στην Αθήνα προσπαθώντας να πείσει τον Κεμάλ να προχωρήσουν τον έρωτά της. Ο Κεμάλ ήταν ανένδοτος…

Η Δωροθέα πήρε το άλογό της και άρχισε τη βόλτα της. Δεν ήταν παράξενη η εικόνα. Κάθε μεσημέρι πήγαινε στους στάβλους του Φαλήρου, έπαιρνε την ίδια φοραδίτσα, αντί 300 δραχμών και πήγαινε μέχρι την Βουλιαγμένη. Η περίοικοι θαύμαζαν την πανέμορφη ξανθιά κοπέλα την οποία χαιρετούσε κι εκείνη τους ανταπέδιδε με φιλιά. Κατά την επιστροφή σταματούσε στον Άγιο Κοσμά και κατέβαινε στο εξοχικό κέντρο του Ν.Σκορδούλη ή Κουτουρού. Τα γκαρσόνια την υποδέχονταν και τη φώναζαν «πριγκίπισσα». Τα παιδιά όταν την έπαιρναν χαμπάρι, έτρεχαν κοντά της. Η ίδια έκανε σαν μικρό παιδί, πήγαινε στην παραλία, πετούσε βότσαλα στη θάλασσα, έπαιρνε ένα- ένα τα παιδιά στην αγκαλιά της και τα φιλούσε.

Κάποιες φορές πήγαινε με ένα αυτοκίνητο που είχε πινακίδες «Διπλωματικό Σώμα» και δεν ήταν μόνη της. Δίπλα της ήταν ο κομψός Κεμάλ… Χαιρετούσαν τον κόσμο, φαίνονταν χαρούμενοι…

Το τελευταίο διάστημα ο Δωροθέα ήταν πάλι μόνη… Και δεν ήταν καθόλου χαρούμενη. Έκανε την κλασική τη βόλτα με τη φοράδα. Σταμάτησε στο γνωστό κέντρο του Αγίου Κοσμά και κατευθύνθηκε προς τα βράχια… Ο υπάλληλος του κέντρου, Παν.Κρεούζος είδε τα μάτια της να βουρκώνουν… Και μετά ακούστηκε μια πιστολιά. Η Βαρώνη έπεφτε νεκρή.

Στην τσέπη της βρέθηκε μια επιστολή… Δεν είχε πλέον καμία σημασία. Οι Αθηναίοι διάβασαν για την αυτοκτονία της πανέμορφης κοπέλας που θαύμαζαν στον καθημερινό της περίπατο. Εκείνης που είχε προκαλέσει τον έρωτα του Αλβανού βασιλιά, ο οποίος της έχτισε μια έπαυλη δίπλα στο παλάτι, της προσέφερε το στέμμα χωρίς όμως να την πείσει. Διότι αγαπούσε άλλον… Τον οποίο ο Ζόγου έστειλε στην Αθήνα. Και με νόμο εμπόδισε το γάμο τους!!!

Το δράμα συνεχίστηκε… Η Βαρώνη έμεινε άταφη για 30 ώρες και τελικά κηδεύτηκε με δαπάνη της εφημερίδας «Ελεύθερος Άνθρωπος», στο Ρώσικο Νεκροταφείο παρουσία της θείας της και του Ρώσου ιερέα.

Κι αυτός ήταν ο επίλογος μιας πολύ ρομαντικής ιστορίας με τραγικό τέλος, που συζητήθηκε στην Αθήνα της δεκαετίας του ‘30