«Ο Ιπτάμενος Σκωτσέζος» που πέθανε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης (pics+Vid)

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 έλαμψε το άστρο του  «Ιπτάμενου Σκωτσέζου», του εκπληκτικού Έρικ Λίντελ που δεν πρόδωσε ποτέ τις Χριστιανικές Αρχές του. Πάντα αφοσιωμένος στον Θεό και σ' Εκείνον παραδόθηκε (σύμφωνα με τις τελευταίες του κουβέντες) όταν άφησε την τελευταία του πνοή, στο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης των Γιαπωνέζων που είχαν εισβάλλει στην αγαπημένη του Κίνα, το 1945.

Ο Έρικ Λίντελ έχει μια πολύ ξεχωριστή ιστορία. Γεννήθηκε στις 16 Ιανουαρίου του 1902 στην Τιεντσίν της Κίνας. Οι γονεις του ήταν Ευαγγελιστές που βρέθηκαν στην Κίνα σε ιεραποστολή μέσω τις Αποστολικής Κοινωνίας του Λονδίνου. Ο Λίντελ πήγε σχολείο στην Κίνα μέχρι τα 5 του χρόνια, στο Eltham College, ένα οικοτροφείο στο νότιο Λονδίνο για τα παιδιά των ιεραποστόλων. Οι γονείς του με την αδερφή τους, Τζένι, επέστρεψαν στην Κίνα. Ο Έρικ και ο κατά δύο χρόνια μεγαλύτερος αδερφός του, Ρόμπερτ έμειναν εσωτερικοί και κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους δεν είδαν πάνω από τρεις φορές τους γονείς τους. Τόσες φορές επέστρεψαν από την Κίνα κι έμειναν μαζί στο Εδιμβούργο. 

Στο Κολέγιο, ο Έρικ ήταν απλώς ένας... ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ αθλητής. Έγινε αρχηγός στις ομάδες κρίκετ και ράγκμπι. Την ίδια στιγμή η ταχύτητά του προκαλούσε εντύπωση. Οι εφημερίδες έγραφαν για έναν τρομερά γρήγορο αθλητή και θεωρούσαν δεδομένο το χρυσό του μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

 

Στο παραπάνω βίντεο μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα ντοκιμαντέρ για τον άνθρωπο που έβαλε την πίστη του πάνω απ' όλα.

O Έρικ και ο Ρόμπερτ σπούδασαν στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Εξακολουθούσε να σαρώνει τα πάντα στο ράγκμπι αλλά και στον στίβο. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1924 τον περίμεναν

Αρνήθηκε να τρέξει επειδή ήταν Κυριακή

Το καλό αγώνισμα του Έρικ Λίντελ ήταν τα 100 μέτρα. Όμως υπήρχε πρόβλημα... Οι διοργανωτές είχαν βάλει τα 100 μέτρα ημέρα Κυριακή και ο Λίντελ δεν μπορούσε, σαν πιστός Ευαγγελιστής να τρέξει εκείνη τη μέρα.

Αναγκάστηκε να αλλάξει αγώνισμα κι άρχισε προπονήσεις στα 400 μέτρα. Παρότι είχε την εξωτερική διαδρομή, ο Λίντελ δεν νίκησε απλώς αλλά έκανε και παγκόσμιο όπως και ολυμπιακό ρεκόρ με 47,6 δευτερόλεπτα. Ο χρόνος αυτός έμεινε για 12 χρόνια ως πανευρωπαϊκό ρεκόρ και τον κατέρριψε ένας άλλος Βρετανός, ο Γκόντφρεϊ Μπράουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο.

Λίγες μέρες νωρίτερα είχε κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο στα 200 μέτρα. Επίσης επειδή το αγώνισμα της σκυταλοδρομίας 4Χ400 εγινε Κυριακή, δεν ενίσχυσε την Βρετανική ομάδα που έμεινε στην 3η θέση.

Σε ιεραποστολή στην Κίνα

Έχοντας βαθιά χριστιανική πίστη και με δεδομένη τη θέλησή του να βοηθά τους φτωχούς ανθρώπους, ο Λίντελ άφησε πίσω του την δόξα του αθλητισμού και το 1925 έσπευσε ως ιεραπόστολος στην Κίνα. Πρώτα στην Τιανζίν καικαι μετά στην Ξιάοζανγκ. Πολύ φτωχές περιοχές που υπέφεραν κατά την διάρκεια του εμφυλίου ενώ είχαν γίνει ένα πολύ επικίνδυνο μέρος λόγω της εισβολής των Γιαπωνέζων.

Ο Λίντελ έκανε αθλητισμό στην Κίνα και μάλιστα σε αγώνες που έγιναν για τα εγκαίνια της σιδηροδρομικής γραμμής στην Νότια Μαντσουρία νίκησε τα μέλη της Ολυμπιακής ομάδας της Γαλλίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928.

Στην Κίνα δίδαξε σε παιδιά πρώτης και δεύτερης τάξης σε αγγλο-κινέζικο κολλέγιο ενώ τους έκανε και προπόνηση σε διαφορετικά σπορ. Κάθε Κυριακή δίδασκε στο κατηχητικό της εκκλησίας όπου ο πατέρας του ήταν πάστορας. Βοήθησε στο να χτιστεί το Στάδιο Μινιουάν στην Τανζίν προτείνοντας ακριβώς τα ίδια σχέδια που είχε το Στάδιο της Τσέλσι.

Το 1934 παντρεύτηκε την Φλόρενς ΜακΚένζι, που επίσης ήταν σε ιεραποστολή μέσω της εκκλησίας του Καναδά. Το ζευγάρι απέκτησε τρεις κόρες, την Πατρίσια, την Χίδερ και την Μορίν.

Και άρχισε ο κίνδυνος

Το 1941, η ζωή στην Κίνα άρχισε να γίνεται επικίνδυνη λόγω της επιθετικότητας της Ιαπωνίας. Η Βρετανική κυβέρνηση συμβούλεψε όλους τους Βρετανούς που έμεναν στην Κίνα, να φύγουν άμεσα. Ο Φλόρενς (ήταν έγκυος στην Μορίν) και τα παιδιά έφυγαν για τον Καναδά, αλλά ο Έρικ έμεινε στην Κίνα. Εφυγε σε αποστολή στην Ξιαοζάνγκ για να συναντήσει τον αδερφό του που ήταν γιατρός. Ήταν τόσο απομακρυσμένη η ιεραποστολή ώστε οι εθελοντές ήταν εξουθενωμένοι καθώς οι Κινέζοι έσπευδαν κατά εκατοντάδες καθημερινά στο ιατρείο.

Οι Γιαπωνέζοι κατέλαβαν την Ξιαοζάνγκ και την ιεραποστολή. Ο Έρικ Λίντελ επέστρεψε στην Τιανζίν και οι εισβολείς τον έστειλαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στο μέρος που σήμερα βρίσκεται η πόλη Βεϊφάνγκ. Ο Λίντελ δεν έχασε το χρόνο του κι έσπευσε να οργανώσει την κατάσταση, προσπαθώντας να βρει φαγητό και φάρμακα για τον κόσμο. 

Δημιουργήθηκαν αρκετές... υπο-ομάδες στο στρατόπεδο και όταν κάποιοι επιχειρηματίες κατάφεραν να έχουν κάποια αυγά που είχαν αγοράσει λαθραία, ο Λίντελ τους υποχρέωσε να τα μοιραστούν, ντροπιάζοντάς τους μπροστά σε όλο τον κόσμο...

Σε αντίθεση με εγωιστικές πρακτικές συναδέλφων του σε άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ο Έρικ περνούσε το χρόνο του βοηθώντας τους ηλικιωμένους, διδάσκοντας τον Βίβλο, κανονίζοντας αθλητικούς αγώνες και παιχνίδια για τα παιδιά και διδάσκοντας επίσης επιστήμη στους νέους που τον φώναζαν Θείο Έρικ.

Μάλιστα μια Κυριακή έκανε τον διαιτητή σε αγώνα χόκεϊ καθώς τον εμπιστεύονταν απόλυτα για την δίκαιη κρίση του.

Ο θάνατος

Στο τελευταίο γράμμα προς τη σύζυγό του, ο Λίντελ ενημέρωσε ότι έπασχε από νευρικό κλονισμό λόγω της πολλής δουλειάς. Ήδη παρουσιάστηκε ένας όγκος στον εγκέφαλο και ταυτόχρονα η υπερβολική εργασία και ο υποσιτισμός έκαναν την κατάστασή του χειρότερη.

Ο Λίντελ άφησε την τελευταία του πνοή στις 21 Φεβρουαρίου 1945, πέντε μήνες πριν την απελευθέρωση. Όπως ομολόγησε ένα μέλος της αποστολής οι τελευταίες του λέξεις ήταν «παραδίνομαι ολοκληρωτικά» θέλοντας να αναφερθεί στην απόλυτη αφοσίωσή του στον Θεό.

Το μνημείο έξω για τον Έρικ Λίντελ έξω από το στρατόπεδο συγκέντρωσης που άφησε την τελευταία του πνοή το 1945

Με δεδομένο ότι γεννήθηκε και πέθανε στην Κίνα οι Κινέζοι τον παρουσιάζουν στη λίστα με τους κορυφαίους αθλητές τους όλων των εποχών.

H ταινία Chariots Of Fire (κατά την ελληνική Οι Δρόμοι της Φωτιάς) περιγράφει την πορεία του Έρικ Λίντελ και του Χάρολντ Άμπραμς (άλλου κορυφαίου Βρετανού σπρίντερ) στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924. Ο Ίαν Τσάρλεσον έπαιξε τον ρόλο του Λίντελ.

Την εξαιρετική μουσική έγραψε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου.