Κανόνες μπάσκετ το 1932: «Μην πασάρετε κάτω από το καλάθι»!

Αν κάνεις μια βουτιά στο παρελθόν, 80-90 χρόνια πίσω, θα ανακαλύψεις τα σπορ που προτιμούσαν οι Ελληνες όπως προβάλλονταν στον αθλητικό Τύπο της εποχής. Πολύ μεγάλη αναφορά σε αθλήματα στίβου, στο ποδόσφαιρο, στις γυμναστικές επιδείξεις, στην κολύμβηση (στην φυσική πισίνα του Μικρολίμανου ή του Παλαιού Φαλήρου) αλλά και πολύς χώρος σε πυγμαχικούς αγώνες και στο δημοφιλέστατο τότε άθλημα του μοτοποδοσφαίρου: Ποδόσφαιρο με μοτοσυκλέτες.

Το 1932 η Εθνική ομάδα μπάσκετ δεν είχε παίξει καν επίσημο αγώνα. Γίνονταν κάποια τουρνουά, σαν Πανελλήνιοι αγώνες αλλά το σπορ δεν ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένο. Ανακαλύψαμε λοιπόν ένα φύλλο των Αθλητικών Χρονικών, με ημερομηνία 11 Απριλίου 1932 όπου ο συντάκτης επιδιώκει να ενημερώσει τον κόσμο για το άθλημα του μπάσκετ!

Οι λεπτομέρειες που σας παραθέτουμε είναι ενδιαφέρουσες.

Το 1932 το μπάσκετ ήταν εθνικό σπορ της Γαλλίας

Απ’ όσα αναφέρει ο Κλ.Παλαιολόγος, στα Αθλητικά Χρονικά του 1932, στην Ευρώπη εκείνης της εποχής οι Γάλλοι θεωρούσαν εθνικό τους σπορ το μπάσκετ («μπάσκετ-μπωλ» αναγράφεται χαρακτηριστικά) όπως ακριβώς οι Γερμανοί είχανε εθνικό σπορ το χάντμπολ.

Μάλιστα αναφέρεται ότι «οι Γάλλοι διεκδικούν και με όλο τους το δίκιο την εξέλιξη και τελοιοποίηση του ωραιοτάτου και εξαιρετικά γυμναστικού αυτού παιχνιδιού, του Μπάσκετ μπωλ»!

Το μπάσκετ στην Ελλάδα

Οσο για την Ελλάδα; «Η κίνησις γύρω από τις αγωνιστικές παιδιές παρουσιάζεται τα τελευταία χρόνια πολύ ενθαρρυντική και πρέπει όσοι ενδιαφέρονται να συντρέξουν με όλες των τις δυνάμεις να καλλιεργηθεί ακόμη και να προωθηθεί η κίνησις αυτή». 

Αυτό αναφέρει το ρεπορτάζ ενώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η Ελλάδα είναι εκ των ιδρυτικών μελών της FIBA το 1932, το άθλημα πρωτοεμφανίστηκε στην χώρα μας το 1918 στην Θεσσαλονίκη μέσω της ΧΑΝΘ, το 1920 έγινε το πρώτο τουρνουά στην Σμύρνη όπου κατέκτησε την πρωτιά ο Πανιώνιος ενώ το 1934 έγινε και ο πρώτος αγώνας της Εθνικής ομάδας κόντρα στην Τουρκία.

Το 1932 παρότι είχαν γίνει αρκετά τουρνουά (ως Πανελλήνια πρωταθλήματα θεωρούνται) οι Ελληνες δεν είχαν ανακαλύψει καλά το μπάσκετ. Κι εδώ βρίσκεται το πλέον ενδιαφέρον σημείο του ρεπορτάζ που ανακαλύψαμε καθώς παρουσιάζονται…τεχνικές λεπτομέρειες της προπόνησης του μπάσκετ. 

Πάρτε ανάσα γιατί ακολουθούν σπαρταριστές λεπτομέρειες του ρεπορτάζ που ουσιαστικά συστήνει το μπάσκετ στους Ελληνες του 1932: 

Κανόνας Πρώτος: Να πηδάτε

-Εις το Μπάσκετ Μπωλ εξαιρετικά χρειάζεται να εκτελεί κανείς μαζί με το ρίψιμο ή με το πιάσιμο της μπάλας, ένα πήδημα…

Κανόνας Δεύτερος: Μην πασάρετε κάτω από το καλάθι

Ο παίκτης οφείλει να προσπαθεί εις την τέλεια εκτέλεση της πάσας διότι μετά τις πάσες θα βρεθεί τελειωτικώς η μπάλα στα χέρια ενός συμπαίκτου πλασσαρισμένου στην κατάλληλη θέση- ποτέ όμως κάτω από το καλάθι- δια να δώσει το τελειωτικό σουτ! Ο μόνος τόπος που δεν είναι κατάλληλος για να επιχειρήσει κανείς να ρίξει την μπάλα στο καλάθι είναι η θέσις κάτω από αυτό. Βεβαίως επιτυγχάνονται τέρματα και από την θέση αυτή όμως οι πιθανότητες λιγοστεύουν πολύ και οι κόποι των παικτών που δημιουργούν πολλές ωραίες πάσες πηγαίνουν τις περισσότερες φορές χαμένοι.

Κανόνας Τρίτος: Η πάσ(σ)α με τα δύο χέρια

Η λέξη «πάσα» τότε γραφόταν με δύο σίγμα. Αφού προσπεράσουμε αυτή την υπενθύμιση συνεχίζουμε με την ανάλυση της εφημερίδας για την πάσα με τα δύο χέρια:

«Εχει το πλεονέκτημα να ελαττώνει τον χρόνο από το πάρσιμο της πάσας ως την αποστολή της προς έναν σύντροφο (σ.σ συμπαίκτη) και ακόμα ότι το ρίξιμο αυτό είναι πάντοτε ασφαλές, ταχύ προς την κατεύθυνση που θέλουμε χωρίς παρεκκλίσεις. Αρκεί βέβαια να έχουμε πάντα υπόψη μας την θέση του συντρόφου μας προς τον οποίο στέλνουμε τη μπάλα και την θέση των αντιπάλων που τον μαρκάρουν. Η πάσα με τα δύο χέρια γίνεται με δύο τρόπους: Χαμηλά με σκυμμένο το κορμί προς τα εμπρός, με την θέση των βραχιόνων ελεύθερη και με το βλέμμα στον σύντροφο που στέλνουμε τη μπάλα. Κι επίσης με ένα είδος περιστροφής των βραχιόνων ψηλά ώστε η μπάλα να φεύγει αρκετά ψηλά και με ταχύτητα.

Κανόνας Τέταρτος: Πως δεχόμαστε στην μπάλα

Οι εντολές είναι ξεκάθαρες: Εις το μπάσκετ πρέπει να είναι κανείς εις θέσιν να δέχεται τις πιο σκληρές και δυνατές πάσες. Να δέχεται την μπάλα με ευκαμψία, με ευστροφία εις τα δάκτυλα και τους καρπούς. Να μη διστάζει και να μη μετρά κόπους προκειμένου να σκύψει χαμηλά ή να επιχειρήσει άλμα για να πιάσει την μπάλα. 

Να είναι εις θέσιν με ένα ξαφνικό άλμα να αλλάζει θέση αποφεύγοντας έτσι τους αντιπάλους που τον μαρκάρουν ώστε να αρπάξει την μπάλα εν κινήσει. Και τέλος να είναι καλά εξασκημένος ώστε να δέχεται την μπάλα τόσο καλά με τα δύο χέρια όσο και με το ένα χωρίς να του πέφτει χάμω!!!

Κανόνας Πέμπτος: Προπόνηση για το πιάσιμο της μπάλας

Πάμε και σε προπόνηση της εποχής: ΟΙ αθλητές σχηματίζουν έναν κύκλο και τρέχοντας γύρω από έναν σύντροφο που στέκεται εις το κέντρο, δέχονται τις μπαλιές που τους πετά και τρέχοντας πάλι τις επιστρέφουν εις το κέντρον!

Ηταν ένας τρόπος με τον οποίο η εφημερίδα προσπαθούσε να μάθει στον κόσμο, με τα ελάχιστα μέσα της εποχής, το μπάσκετ. Και είναι συγκινητικός ο τρόπος που το προσπαθεί, λεπτομερής και γλαφυρός. Μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για 86 χρόνια πριν…